Беларусалім. Кніга першая. Золак. Павел Севярынец

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ пасьля ўколу яе працялі нержавеючым жалезьзем, ня чула, як ірвалі на кавалкі яе ўнутраныя ворганы, як зьвінела, перазвоньвалася каляднымі бомікамі снадзіва, як ляпалі цяжка ў вядро крывавыя ашмёткі, і ня бачыла, як з раптоўным пырскам крыві стаў рабы той, каторы выцягнуў зламаную запалку, і ашпарана закрычаў чорнаму, барадатаму трэфаваму каралю з залысінамі: “…П тваю маць! Тввай-уу ма-а-аць!!!”

      Гэта потым ёй распавяла суседка, што шапталася зь медсястрой.

      …У суседняй палаце прызыўна зазьвінеў бомікамі тэлевізар. Зрабілі гучней. Дзіцячы заўзяты галасок успорваў высокімі ноткамі самае сэрца.

      У ёй корпаліся шэсьць гадзінаў. Зьбегліся медсёстры. Аперацыйная, запырсканая крывёю. Яе крывёю. А сёньня сьвята. Усе навокал сьвяткуюць тое, што каралеве зрабілі аборт, што ў каралевы больш ніколі ня будзе дзяцей і што яна канчаткова парвала з чалавекам, дзеля якога і пайшла пад нож.

      Як новы год сустрэнеш – так і правядзеш. Забіць сябе? У свой час ня выпіла адну – цяпер прыняць жменю. І ўсё скончыцца. У яе імгненна высахлі сьлёзы.

      Сьціснула зубы. Жыць. Назло злу. Назло казлу. Назло ўсяму сьвету.

      І адпомсьціць.

      Забіў гадзіньнік. У суседняй палаце выбухнула шампанскае, пачуліся радасныя воклічы, і за вакном пачаў грохаць навагодні салют – з пранізьлівым віскам, быццам там рэзалі маленькую дзяўчынку.

      Непагасны

      Таму ноч будзе вам замест уявы,

      І цемра – замест прадказаньняў;

      Зойдзе сонца над прарокамі,

      І пацямнее дзень над імі.

Міхея 3:6

      Цімур прачнуўся, калі ў Менску ўжо запанавала ноч.

      Водсьветы гарадскіх вагнёў пераліваліся на высокай столі з чорнымі ценямі: здавалася, клубіцца па-над табою глыбокае навальнічнае неба.

      Звычайна ён прачынаўся бяз будніка а дзявятай вечара, з пазыўнымі галоўных навінаў, а дзясятай быў ужо на працы, мерна і моцна, як молат, рабіў ноч, каб на ранішніх нарадах даць апошнія распараджэньні, і пакуль яны выконваліся, пакуль усё гэтае будзённае дзённае чалавецтва выкарасквалася са сваіх сноў, каваў, тармазоў і пахмельляў – адключаў сувязь і клаўся адсыпацца пасьля палудня. Цемра давала яму ключавую перавагу над астатнімі. Па сутнасьці, усе найважнейшыя справы на зямлі – абдумваньне геніяльных планаў, палацавыя перавароты й зачацьце дзяцей – робяцца ўначы. Пакуль народы сьпяць – начныя візіры вызначаюць, што будзе з гэтым сьветам заўтра.

      Падняўся, разьмяў плечы, асьцярожна памацаў рану.

      Ноч Цімур любіў зь юнацтва – з тых самых часоў, калі пад зорным небам стаяў на беразе Ціхага акіяна, адзіны пасярод аграмаднага сьвету. Потым, ужо ў Кітаі, ён выязджаў наноч на жалезарудны кар’ер ля Сіньюя, і там, на краі, удыхаў, вучыўся пераадольваць страх і кшталтаваць волю. Гіганцкая хваля перадгор’яў раптам абрывалася ў глыбіню, і ў сотнях метраў унізе, на дне, азораным пражэктарамі, помпы адкачвалі ваду з вадаспадаў, а каласальныя машыны няспынна, са знадрыўным гулам вырывалі СКАЧАТЬ