Organizacja ruchu kolejowego. Marianna Jacyna

Чтение книги онлайн.

      – Infrastruktura – rozporządzenia Komisji Europejskiej: TSI SRT (warunki w tunelach) [125], TSI PRM (perony, strefy dostępu z uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych i o ograniczonej możliwości poruszania się itp.) [122], TSI Infrastruktura (tory, rozjazdy, obiekty inżynieryjne, urządzenia bezpieczeństwa i urządzenia ochronne itp.) [121];

      – Energia – rozporządzenia Komisji Europejskiej TSI Energia, obejmujący następujące elementy: podstacje trakcyjne i kabiny sekcyjne, system sieci trakcyjnej (sieć jezdna), sekcjonowanie sieci trakcyjnej, system sieci powrotnej, urządzenia ochrony przeciwporażeniowej i bezpieczeństwa oraz naziemny system gromadzenia danych zużyciu energii itp. [123] oraz TSI SRT (warunki w tunelach) [125];

      – Sterowanie – rozporządzenia Komisji Europejskiej TSI Sterowanie [120], obejmujący wszelkie urządzenia niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa oraz sterowania ruchem pociągów na linii kolejowej (TSI opisuje urządzenia przytorowe, jak i urządzenia pokładowe w pojeździe trakcyjnym) oraz TSI SRT (warunki w tunelach) [125];

      – Tabor – rozporządzenie i decyzje Komisji Europejskiej: TSI Tabor – wagony towarowe [128], TSI Tabor – lokomotywy i wagony pasażerskie [124], TSI NOI (dopuszczalny hałas) [126], TSI PRM (dostępność systemu kolei dla osób niepełnosprawnych i o ograniczonej możliwości poruszania się) [122], TSI SRT (warunki w tunelach) [125]; obejmuje strukturę, systemy sterowania wyposażenia pociągów, odbieraki prądu, elementy trakcyjne i przetwarzania energii, elementy hamowania, sprzęgi i urządzenia biegowe (wózki, osie itp.) oraz zawieszenia, drzwi, interfejsy człowiek/maszyna (maszynista, personel pokładowy i pasażerowie z uwzględnieniem potrzeb dla osób niepełnosprawnych i o ograniczonej możliwości poruszania się), pasywne i aktywne urządzenia bezpieczeństwa oraz wyposażenie na potrzeby zdrowotne pasażerów i personelu pokładowego itp.;

      – Ruch kolejowy – rozporządzenia Komisji Europejskiej TSI Ruch kolejowy [119], który obejmuje procedury, zasady i regulacje umożliwiające spójne działanie różnych podsystemów strukturalnych zarówno w czasie normalnego, jak i pogorszonego funkcjonowania, w tym w szczególności przygotowanie składu i prowadzenie pociągu, kwalifikacje zawodowe personelu itp., oraz TSI SRT (warunki w tunelach) [125];

      – Aplikacje telematyczne – rozporządzenia Komisji Europejskiej TSI TAP (telematyka dla ruchu pasażerskiego) [129] oraz TSI TAF (telematyka dla ruchu towarowego) [127], obejmujący:

      ▪ dla usług pasażerskich – systemy informowania pasażerów przed podróżą i w jej trakcie, systemy rezerwacji i płatności, zarządzanie bagażem oraz zarządzanie połączeniami między pociągami oraz z innymi środkami transportu itp.;

      ▪ dla usług towarowych – systemy informowania (monitorowanie ładunków i pociągów w czasie rzeczywistym), systemy zestawiania i przydziału, systemy rezerwacji, płatności i fakturowania, zarządzanie połączeniami z innymi środkami transportu oraz sporządzanie elektronicznych dokumentów towarzyszących itp.;

      – Utrzymanie – zaimplementowany do poszczególnych TSI, obejmujący: procedury, urządzenia towarzyszące, centra logistyczne dla prac związanych z utrzymaniem oraz rezerwy umożliwiające obowiązkowe utrzymanie korekcyjne i profilaktyczne w celu zapewnienia interoperacyjności systemu kolei oraz wymaganej wydajności.

      – załadunek pociągu,

      – odjazd pociągu,

      – przejazd pociągu między posterunkami,

      – przyjazd pociągu do celu,

      – rozładunek pociągu.

      – wyodrębnienie systemu z otoczenia – system postrzegany jest jako pewna całość, która znajduje się w określonych wzajemnych relacjach z otoczeniem, przy czym nakładając ograniczenia na system oraz precyzując relacje z otoczeniem, system zachowuje pewną autonomię;

      – konieczność budowy systemu z elementów (podsystemów) – wyróżnione elementy systemu oddziałują na siebie wzajemnie, przy czym te oddziaływania mają istotny wpływ na właściwości całego systemu, ważna jest więc funkcja każdego podsystemu, a nie jego położenie;

      – konieczność funkcji spełnianej przez system – funkcja, która jest spełniana przez system, stanowi podstawę do traktowania systemu jako całości, przy czym system jako całość zdolny jest do realizowania założonego zadania i spełnienia celu jego działania.