Әсәрләр. 4 томда / Собрание сочинений. Том 4. Мухаммет Магдеев

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ вас хорошо. Я – Сокол. Приём.

      – Ну, ярый, иптәш Гарәфиев, рәхмәт сезгә. Выручать иттегез.

      – Нигә рәхмәт? Кәшфи – безнеке.

      – Ярый, хушыгыз. Мин бер-ике сәгать утырам әле.

      Таҗиева контрольдә калды. Озак көтте. Телефонистка кызларга да аеруча игътибарлы булырга кушылды, һәм менә кичке унда Казаннан звонок: Мәскәү!

      Таҗиева параллель тоташты һәм тагын йөрәк тибешен ишетә башлады. Мәскәүдән гаҗәеп якын, үз тавышы белән бер кыз дәште:

      – Говорите…

      Таҗиева һаман тын алмаган иде әле. Линиядә тагын кытырдау. Тамак кырган тавыш һәм, ниһаять, – Кәшфи:

      – Алю, алю! Асия, синме?

      – Әлү, әлү. Мин, мин, Кәшфи.

      – Алю, Асия! Радиаторда су калган минем.

      – Мин аны шул көнне үк агыздым.

      – Шулаймыни? Ярый, хуш! Аның өчен чөнки – трактор ул… Ярый, хуш. Тәслимәнең температурасы төштеме? Аның өчен…

      – Кончили? – Теге ягымлы тавыштан соң линия тынып калды.

      …Кәшфи күргәзмәдән медаль алып кайтты. Бер атна узганда, СССР элемтә министрлыгыннан Таҗиева исеменә рәхмәт кәгазе килеп төште.

      Ул көнне Ташлытау район халык судыннан Тавис Габделбарыев исеменә дә извещение килеп төште: район халык суды утырышының фәлән көндә чыгарылган карары нигезендә, фәлән статья нигезендә, җитмеш сум штрафны фәлән расчётный счётка күчерергә. Срогы – фәлән…

      Мәскәүдән кайткан әтисе янына Тавис акча сорарга килде.

      VII

      Габделбарый абзый әйтә иде, мәрхүм:

      – Әйт тыңлаганга, сук елаганга… – Белеп әйткән икән.

      Хәер, Өчиледән Люциянең әнисе дә әйтте:

      – Тиле белән, – диде, – тапма да, бүлешмә дә…

      Бу дөньяда гел халык мәкале буенча гына яшәрлек.

      Ахияр Гәр Хуторга соң гына килде. Өйләрнең берсендә генә, урманга терәп салынган Тавис өендә генә ут бар иде. Ахияр ияләнгән: бернинди кисәтүсез-нисез чоланга узды, аннан зур өйнең беренче ягына керде. Люция савыт-саба юып йөри, Тавис күренми иде.

      – Сеңлем, нихәл, теге титарай кайда? – диде Ахияр.

      Люция, шешенгән күзләрен Ахиярдан яшереп, йортның эчке ягына ишарә ясады. Ахияр түргә узды, ишек янындагы включательне чама белән эзләп тапты. Болын кадәр өйнең түшәменә көндезге яктылык бирә торган озын трубкалар куелган иде. Түрдә, никельле, сыгылмалы зур караватта, Тавис йоклап ята иде. Ахияр башта аптырабрак калды: карават башына терәп зур ястык салынган. Зур ястык астында – зур мамык түшәк. Панцирь уртадан иңгән. Тавис шулай итеп утырып йоклый икән. Ахияр тупас кына аңа дәште:

      – Тавис, тор әле, сөйләшәсе бар, – диде.

      Люция керде.

      – Ахияр абый, маташмагыз, файдасы юк, – диде. – Нарат яфрак ярырга мөмкин, әмма каен ылыс бирмәячәк. Мин барысын да хәл иттем инде. Менә ял алган көнне үк китәм.

      Борылып чыгып китәр алдыннан тагын әйтте:

СКАЧАТЬ