Братэрства. Алесь Карлюкевiч

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Адна друкавалася і па-беларуску – у «Настаўніцкай газеце». Быў Андрэй Андрэевіч знаёмы і з Бэлай Ахмадулінай, іншымі паэтамі, пісьменнікамі. На яго лецішчы ў Пцічы гасцяваў і рускі драматург Аркадзь Пінчук. Між іншым, нараджэннем – таксама з рэчыцкіх Васілевіч. Ён, Аркадзь Пінчук, першую сваю кнігу апавяданняў выдаў у Мінску, па-беларуску. І ў Саюз пісьменнікаў уступіў у Мінску. Адну з рэкамендацый даў земляку народны пісьменнік Беларусі Іван Шамякін.

      …А той верш са львоўскіх збораў сярэдзіны 1960-х і зараз уваходзіць у многія выданні паэзіі Андрэя Вазнясенскага:

      Ночь.

      Мешая Маркса с Авиценной,

      спирт с вином, с луной Целиноград,

      о России

      рубят офицеры.

      А Загорин мой – зеленоглаз!

      И как фары огненные манят

      – из его цыганского лица

      вылетал сжигающий

      румянец декабриста или чернеца.

      Так же, может, Лермонтов и Пестель,

      как и вы, сидели, лейтенант.

      Смысл России

      исключает бездарь.

      Тухачевский ставил на талант.

      Если чей-то череп застил

      свет, вы навылет

      прошибали череп

      и в свободу

      глядели

      через —

      как глядят в смотровую щель!

      Но и вас сносило наземь, косо,

      сжав коня кусачками рейтуз.

      «Ах, поручик, биты ваши козыри».

      «Крою сердцем – это пятый туз!»

      Огненное офицерство!

      Сердце – ваш беспроигрышный бой.

      Амбразуры закрывает сердце.

      Гибнет от булавки

      болевой.

      На балкон мы

      вышли. Внизу

      шумел Львов.

      Он рассказал мне свою историю. У каждого

      офицера есть своя история. В этой была

      женщина и лифт.

      «Странно», – подумал я…

      Побач з вёскай Пціч, дзе жыў «лейтэнант Загорын», на другім беразе ракі Пціч – старажытныя Дудзічы, радзіма многіх знакамітых асветнікаў, святароў, пісьменнікаў, ды і проста добрых і цікавых людзей. Краязнаўца, этнограф, пісьменнік, перакладчык Аляксандр і кампазітар Міхал Ельскія, скульптар Карл Ельскі, паэт Уладзімір Дудзіцкі… Адсюль родам – і маці рускага паэта, празаіка, перакладчыка Валерыя Ліпневіча. Між іншым, і зараз, зіму праводзячы ў падмаскоўнай Рузе, ён улетку і ўвосень гасцюе на радзіме мамы, дзеда і бабы. Дзед – Васіль Іванавіч Бардзіян, 1891 года нараджэння, скончыў у Дудзічах чатыры класы царкоўна-прыходскай школы. У грамадзянскую вайну ганяўся за бандамі Махно. Бачыў камандарма Будзённага. Быў адным з першых старшыняў калгаса ў Дудзічах. У пухавіцкай вёсцы Валерый Ліпневіч напісаў сваю першую паэтычную кнігу «Трава і дождж». Пасля ў дзедавай хаце пісаліся многія вершы для кніг «Цішыня», «Дрэва і рака», «Невядомая планета».

      – Першы дудзіцкі верш напісаны мною ў 13 гадоў, пасля лета СКАЧАТЬ