Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı. Анонимный автор

Чтение книги онлайн.

      Baxtiyor bo‘lishim mumkin emish,

      Shunday yozilganmish peshonamga

      Lekin men

      o‘qiyolmadim

      o‘sha yozuvni.

      Ko‘zguga qaradim.

      Peshonamga yozilganlari

      Teskari ko‘rinar edi ko‘zgudan.

      Mutlu olabilirmişim,

      Şöyle yazılıymış alnıma.

      Oysaki ben

      okuyamadım

      işte o yazıyı.

      Aynaya baktım.

      Alnıma yazılanlar

      Ters göründü hep aynada.

      Bir vaqtlar u qush edi -

      humo.

      Boshlar ham bor edi u qo‘nadigan,

      Bo‘yin ham bor edi – qilg‘ulik tumor.

      Bir kun uni tutib oldilar,

      boshchasini uzmadilar, yo‘q,

      kesmadilar u qo‘ngan boshni,

      xonumonin buzmadilar, yo‘q.

      Solmadilar, hatto, qafasga,

      undan tuxum so‘ramadilar.

      Tortmadilar go‘shtini so‘yib

      sulton uchun tamaddiga.

      Uni tutib oyoqlaridan

      patlarini charxga tutdilar.

      Qushning tanasidan tirqirab

      qonlar oqishini kutdilar.

      Qon oqmadi. Po‘lat patlarni

      charx kukunday to‘kib tashladi.

      Charxlangan humo

      Oyboltaday yaraqlay boshladi…

      Bir zamanlar o bir kuşmuş -

      Hüma kuşu.

      Başlar da varmış onun konabileceği,

      boyunlar da varmış muska takacak.

      Günün birinde onu yakalamışlar,

      Başını koparmamışlar, hayır,

      kesmemişler onun konduğu başı,

      evini barkını da dağıtmamışlar, hayır.

      Koymamışlar onu kafese, hatta

      Yumurta yapmasını beklememişler.

      Etini de pişirip getirmemişler

      Sultan sofrasına.

      Onu ayaklarından tutarak

      tüylerini çarka tutmuşlar.

      Kuşun gövdesinden fışkırarak

      kan akacak diye ummuşlar.

      Kan akmamış. Çelik tüyleri

      Çark, toz gibi ufalayıvermiş..

      Bilelenmiş hüma kuşu, artık

      Ay balta misali parlayıvermiş…

      To‘xtadim.

      Ko‘lanka yo‘limni to‘sar,

           Nahotki, bu o‘zimning soyam?

      U lahzama-lahza o‘sar,

      Dam-badam kattarar

           tun kabi g‘oyat…

      Old -zimiston. Yurib bo‘lmas.

           Hayrona turdim,

      Ortga qarab (muzday ter bosdi tanimni),

      Quvib kelayotgan yurakni ko‘rdim,

      Yurak o‘zimniki edi.

           Tanidim…

      Durdum.

           Gölge yolumu kesti.

      Acaba, bu gölge benim mi yoksa?

      Anbean yükselir,

      Git gide büyür

           gece kadar uzar…

      Önüm zifiri karanlık. Yürünmez.

           şaşkına döndüm,

      Geri bakınca (buz gibi ter bastı tenimi)

      Kovalayan yüreği gördüm,

      Yürek benimkiydi

           Tanıdım....

      Bobomning bayti bor yaproqlaringda,

      Momomning tafti bor chorbog‘laringda.

      Onamni eslatar rayhoning, yurtim,

      Dadamning hidi bor tuproqlaringda.

      So‘lim Xonoboddan Kiyiksoygacha,

      Qutlug‘ ostonadan suyuk oygacha,

      Chiroqlar yulduzdek porlar har kecha,

      Mudom o‘t gurlasin o‘choqlaringda!

      Tog‘laring bag‘rida limmo-lim tilsim,

      Ming yilkim, mo‘ysafid Shohimardon jim.

      Sangardak qo‘shig‘in sharhlay olar kim?!

      Tillo qumlar o‘ynar buloqlaringda!

      Mavlono Lutfiylar ulfatdir menga,

      She’r lutfi eng totli suhbatdir menga.

      Ulug‘lar ismi ham quvvatdir menga,

      Tug‘yonim – o‘ynoqi toychoqlaringda.

      Bir kuychi o‘g‘lingman, bayotim o‘zing,

      Tilimning ostida novvotim o‘zing,

      Bag‘rim, jonim o‘zing, hayotim o‘zing,

      Dil torim qalampirmunchoqlaringda.

      Qizg‘aldoqzoringda СКАЧАТЬ