Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı. Анонимный автор

Чтение книги онлайн.

      men g‘aroyib mevaman

      yolg‘izlik daraxtidan uzilgan meva

      yo‘q men yerga tushmadim

      yer ko‘tarilib keldi men tomon

      va bandimdan uzildim qo‘ydim

      bir sap-sariq maymun

      oq farishta bilan suhbatlashayotgan edi

      farishta ko‘rsatkich barmog‘i ila

      ishora qilardi osmonga

      qiqirlab kulardi maymun

      farishta takror va takror

      osmonga cho‘zardi ko‘rsatkich barmog‘in

      qornini ushlab xoxolardi maymun

      farishta uchinchi marotaba jiddiy

      so‘z qotdi maymunga

      maymun sarosimada

      menga qaradi

      va o‘sha lahzada

      yolg‘izlik daraxtidan uzildim birdan

      suhbat shabadasi chirt uzdi meni

      g‘aroyib mevaman

      yolg‘izlik daraxtining mevasi

      ben garip bir meyveyim

      yalnızlık ağacından koparılmış meyve

      hayır, ben yere düşmedim

      yer yükseldi bana doğru

      ve dalımdan koptum da kaldım

      sapsarı bir maymun

      ak melekle konuşuyordu

      melek işaret parmağıyla

      gökyüzünü gösteriyordu

      katıla katıla gülerdi maymun

      melekse tekrar ve tekrar

      gökleri gösterirdi işaret parmağıla

      karnını tutarak gülerdi maymun

      melek üçüncü defa ciddi şekilde

      söz attı maymuna

      maymun sersemleşti

      baktı bana

      ve tam o anda

      yalnızlık ağacından koptum birden

      sohbet esintisi çıt diye kopardı beni

      bir garip meyveyim

      yalnızlık ağacının meyvesi

      Kovagiga chumchuq uya solgan ey qishlog‘imizdagi tut seni sog‘indim

      xon qizi gavhar munchoqdek shippa yopishgan yantoq qo‘rgim keladi seni

      men yer hidini sog‘indim loy o‘yinchoqlarimiz to‘rpoq emish hanuz

      bo‘jilari ila qo‘rqitgan dala tuzlarimiz qani

      uyalibdimi mendan kichraymish kulba

      nos rangidagi qovoqlar tovlanmish

      suvlar oqayotganmish

      bir yig‘i kabi

      semiz o‘t do‘mboq qiz kabi erkalanib yotmish

      mol tezagi turtib uyg‘otdi allanimalarni

      balki ishonmassan ter hidi esimdadir

      ishqdan menga saboq bergan qizaloq

      unutarmidim men qatiq isini

      odam tilida gapirsang bo‘lmaydimi axir

      dermish olifta bitiklarini o‘qigan chol

      tut esa tushimda balki o‘ngimda momomning beparvoligi ila

      chumchuqlarini chirqiratib men tarafga kelayotganmish

      jodugar kovushi yanglig‘ tomirlarini birma-bir bosib

      OVOZ Shamol Shamol bolang quduqqa yiqildi

      ketiga tezak tiqildi

      tez kel olib momoqaldirog‘ingni

      Oyuğuna serçe yuva yapmış ey köyümdeki dut ağacı, seni özledim

      uğur böceği cevher boncuk gibi yakışan diken göresim geldi seni

      ben bu toprak kokusunu özledim çamurdan oyuncaklarımız toprak imiş

      henüz

      öcüleri ile korkutan tarlalarımız hani

      utanmış mıdır benden küçülmüş kulübe

      tütün renkli kabaklar parlamış

      sular akıyormuş

      ağıt gibi

      semizotu tombiş kızlar gibi serilivermiş

      inek tezekleri dürterek uyandırır bir şeyleri

      belki inanmazsın ter kokusunu unutmadım

      aşkı bana anlatan kız

      unutur muyum ben yoğurt kokusunu

      insan gibi konuşsan olmaz mı hani

      dermiş yosmanın notlarını okuyan ihtiyar

      dut ağacı ise rüyamda belki de geçekte ninemin pervasızlığıyla

      serçelerini cıyaklatarak bana doğru geliveriyormuş

      cadıların pabuçları gibi damarlarına bir bir basarak

      SES Rüzgar Rüzgar yavrun kuyuya düştü

      sırtına tezek saplandı

      hemen gel getir gökgürültüsünü.

      Qum mushugi moviy osmon ila tanho qoldi

      qaradi ko‘kka ayni bir jiddiylik og‘ushida

      agarda u ming yil avval bunda tug‘ilganida bormi

      ummon ostida dimiqib jon taslim qilgan bo‘lardi

      agarda u milyon yil avval tug‘ilganida

      dinozavr urhosidan

      qo‘rqardi

      qattiq

      saksovul gullari ila xayolini bezagan maxluq

      yulduzlarga boqib kumush yo‘lakni pastga tushirdi

      uchdi bulutlar osha g‘uj-g‘uj nurlar osha oyning qaro dog‘lari osha

      bir shuvullash bir shovullash sezimlarini yuragidan junlariga o‘tirarak

      samo tuynuklarida yovvoyilik qadar yotlikni ko‘rdi hurkdi kirmadi

      nurlar-da shafaqlar-da sovuqlar-da unga qarshi yo‘nalmakda edilar

      bahaybat toshga boshini urdi porloq kengliklarni ko‘rdi

      unda o‘t-chechaklar shabnam zabonida chuldiramoqda edilar

      bir yaproq ikkinchi yaproqqa der emishki

      menda yaratilmagan maxluqlarning ro‘yxatlari bor

      o‘qi

      ikkinchi yaproq o‘zida havorang kirpini aks ettirayotgan edi

      daryoning urug‘ini muztog‘ urug‘ini jar urug‘ini

      saragini sarakka

      puchagini puchakka

      ajratmoqda edilar

      ovoz rang bilan o‘rin almashayotgan edi

      ilon darvesh hirqasini kiyib ko‘rmoqchi bo‘layotgandi

      panjaraga СКАЧАТЬ