Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı. Анонимный автор
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı - Анонимный автор страница 31

Название: Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı

Автор: Анонимный автор

Издательство: Elips Kitap

Жанр:

Серия:

isbn: 978-625-6853-58-4

isbn:

СКАЧАТЬ boyunu ölçüp, taş ile derbent ile

      Bazen kandırır, bazen kendisi kandırılır,

      Bazen yolundan, bazen kendinden yakınır,

      Türlü elbise, gönül ile türlü kervanlar geçer,

      Deve adımları gibi vakur zamanlar geçer.

      Sahra, büyük kum saati. Kar dökülür ak kum gibi,

      Tüccarın payı bazen zehir zakkum gibi,

      Lakin ipek yolu bu, hak yolu, irfan yolu,

      Beşeriyet cisminde can yolu bu, kan yolu.

      Bu yol ile, Roma’da çini kaselerin sesi,

      Almanların elinde Semerkand kâğıtları.

      Heybenin bir gözünde helva ve şeker gider,

      Bir gözde Semerkand’in kitabı, hokkası gider.

      “Adalete doğru yürü, yüzünü çevir ilim tarafına!”

      Duaya açılan el, avuç gibidir Registan.

      “Alem civa gibi titrer, kendine dikkat et!”

      Göz yummaz Şah-ı Zinde, ebedi diri padişah.

      Nice tüccar burada kalıp halka karışmış,

      Gidenleri marifet, marifet alıp gitmiş.

      Ama büyük kervanın işi bitmiş değildir,

      Hala yolda gidiyor, menziline yetişmemiştir.

      SHOHI ZINDA. SADO

      “So‘ylagin jonlarga olovlar yoqib,

      Suhbatdoshing gavhar tergandek bo‘lsin.

      Lutfu karamingga, zavqingga boqib,

      Hazrat Navoiyni ko‘rgandek bo‘lsin!

      Shunchaki bir millat emasmiz-ku biz,

      Iymoning tosh-metin qo‘rg‘ondek bo‘lsin.

      Sening suhbatingga burar chog‘i yuz

      Hazrat Naqshbandni ko‘rgandek bo‘lsin!

      Har kimda xalqining g‘ururi, sha’ni,

      Yov kiftida ari yurgandek bo‘lsin.

      Senga qarab, sherni ko‘rgandek, ya’ni –

      Hazrat Boburbekni ko‘rgandek bo‘lsin!

      Ko‘ksingga tig‘ urib etmasin yara,

      Hezlansa, xudoyim urgandek bo‘lsin.

      O‘tli ko‘zlaringga, bastingga qarab,

      Hazrat Temurbekni ko‘rgandek bo‘lsin!”

      ŞAH-I ZİNDE. SEDA

      “Söyle yüreklere ateşler yakıp,

      Arkadaşın cevher dermiş gibi olsun.

      Lütf u keremine, zevkine bakıp,

      Hazreti Nevayi’yi görmüş gibi olsun!

      Sıradan bir millet değiliz ki biz

      İmanın taş, kale gibi sağlam olsun.

      Senin sohbetini dinleyenler

      Hazreti Nakşibend’i görmüş gibi olsun!

      Her kimde halkının gururu, şanı,

      Düşman omzunda arı varmış gibi olsun.

      Sana bakıp, aslanı görmüş gibi, yani

      Hazreti Babürşah’ı görmüş gibi olsun!

      Göğsüne tığ batırıp etmesin yara,

      Yeltenirse, Allah çarpmış gibi olsun.

      Ateşli gözlerine, vücuduna bakıp,

      Hazreti Timurbek’i görmüş gibi olsun!”

      ONAM

      Oy kabi qoshimda parvonam – onam,

      Oftobdek mehrda yagonam – onam.

      Boshimga tilla toj, ko‘nglimga taskin,

      Tunu kun tilimda shukronam – onam.

      Oltin-kumush asli – tosh bo‘lar ekan.

      Onasizning ko‘zi yosh bo‘lar ekan.

      Onasi bor – doim yosh bo‘lar ekan,

      Mehr ummonida durdonam – onam.

      Qayga borsam yo‘ldosh, hamroh taftingiz,

      Sizdan baxt topdim, siz nima topdingiz?

      Mudom manglayimda iliq kaftingiz,

      Tole’imdan yorug‘ peshonam, onam.

      Yonimda o‘g‘lim deb tursangiz, ona,

      Yashayman g‘amlardan g‘olib, mardona.

      Kelsangiz yuksalar g‘arib ostona,

      Ketsangiz mung‘ayar koshonam, onam.

      Ko‘rdim dunyo yetti mo‘jizasini,

      Topmadim qalampirmunchoq isini.

      Ko‘zlarimga suray bosgan izini,

      Jannat bog‘laridan nishonam, onam!

      ANAM

      Ay gibi karşımda pervanem, anam,

      Güneş gibi şefkatte yegânem, anam.

      Başıma altın taç, gönlüme teselli,

      Gece gündüz dilimde şükrüm, anam.

      Altının, gümüşün aslı taştan imiş,

      Anasızın gözü hep yaş olur imiş.

      Anası olan daima genç olur imiş,

      Şefkat ummanında inci tanem, anam.

      Nereye gitsem yol arkadaşımdır sıcaklığınız,

      Sizde baht buldum, siz ne buldunuz?

      Her zaman alnımda ılık eliniz,

      Talihimden parlak alnım, anam.

      Yanımda oğlum deyip dursanız, anam,

      Yaşarım, gamlara galip, merdane.

      Gelirseniz yücelir şu garip kapım,

      Giderseniz kederlenir köşküm, anam.

      Gördüm dünyanın yedi mucizesini,

      Bulamadım karanfilin kokusunu

      Gözlerime süreyim bastığın izini

      Cennet bağlarından nişanem, anam!

(Aktaran: Cansu Delibalta)

      II. BÖLÜM

      BAĞIMSIZLIK DÖNEMİ ÖZBEK HİKÂYECİLİĞİ

      AHMAD AZAM (1949-2014)

      Yazar, eleştirmen, senaryocu, televizyon muhabiri Ahmad Azam, 1949 yılında Semerkant vilayeti Comboy ilçesindeki Ğazira köyünde doğdu. 1971’de Semerkant Devlet Üniversitesinin Özbek ve Tacik Filoloji Fakültesini bitirdi. Aynı yıl Alişîr Nevaî Müzesinde çalışmaya başladı. Sonra Gülistan dergisi, Özbekistan Edebiyatı ve Sanatı gazetesi, Sovyet Özbekistan’ı Sanatı dergisi ve Özbekistan Yazarlar Birliği’nde çalıştı. Ahmad Azam siyasi faaliyetler de yürüttü. Birlik Halk Hareketi СКАЧАТЬ