Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı. Анонимный автор

Чтение книги онлайн.

      Ey güneşe kardeş şehir,

      Dinlemezsin belki derdimi

      Kırk yıl kulluk etsem bile,

      Ödeyemem sana borcumu.

      Gecesi parlak, sabahları ılık,

      Şehirlerin sultanı sensin.

      Yüzü kızıl elmadan berrak,

      Güzel kızlar yurdu sensin.

      Beş kuruş parasız gezdiğim

      Gençliğimin yoldaşı da sensin.

      Bulvarlara damlayan göz yaşım

      İlk aşkımın şahidi de sensin.

      Ey yüreğime yerleşip kalan,

      Sevgisi ulu var mı senin gibi.

      Önünde diz çöktüğüm yalan

      Sevmemişim yâri senin gibi.

      Borçlarım çok ehl-i mümine,

      Az düşündükçe bazen gam basar da,

      Yüreğin o kadar geniş ki, yüreğinde

      Sığınak bulur dar ağacından kaçan da…

      Canım sadakadır iyilerine,

      Kötülerine kötülüğüm yok,

      Arzum yoldaş arzularına,

      Sensiz benim esenliğim yok.

      Seni seven sevgine yoldaş,

      Çekemeyen sana hasret kalsın.

      Beni şair eden toprak evlerin,

      Eyvanların daim var olsun!

      Samarqandga borsam men agar,

      Ulug‘bekni ko‘rib qaytaman.

      U qon yig‘lab turar har safar:

      Men dardimni kimga aytaman?

      Bag‘rimda bo‘y yetgan bo‘z bolam,

      Mergan bolam, lochin ko‘z bolam,

      Bo‘g‘zimga tig‘ urgan o‘z bolam…

      Men dardimni kimga aytaman?

      Sezmay qoldim. O‘shanda chog‘im,

      Yulduzlarda ekan nigohim.

      Bilmadim ne edi gunohim…

      Men dardimni kimga aytaman?

      Qancha g‘amga botmagan edim,

      Qancha og‘u yutmagan edim…

      O‘z bolamdan kutmagan edim…

      Men dardimni kimga aytaman?

      Tanim muzlab, goh tosh qotaman,

      Men shoh emas, axir, otaman.

      Go‘rimda ham o‘ylab yotaman,

      Men dardimni kimga aytaman?

      Samarqandga borsam men agar,

      Ulug‘bekni ko‘rmay kelmayman.

      U menga qon yig‘lar har safar,

      Men dardimni kimga aytaman?

      Semerkant’a gidersem eğer,

      Uluğbey’i görüp dönerim.

      O, kan ağlar durur her sefer:

      Ben derdimi kime söyleyeyim?

      Bağrımda büyüyen boz balam,

      Nişancı balam, kartal göz balam,

      Boğazıma tığ saplayan öz balam…

      Ben derdimi kime söyleyeyim?

      Sezemedim, o zaman, o anda

      Yıldızlarda idi hayalim.

      Bilemedim ne idi günahım…

      Ben derdimi kime söyleyeyim?

      Onca derde batmamış idim,

      Onca acı yutmamış idim…

      Öz oğlumdan beklememiş idim…

      Ben derdimi kime söyleyeyim?

      Tenim donup bazen taş gibi olurum,

      Ben şah değil, evvela atayım.

      Mezarda da rahat yatamam,

      Ben derdimi kime söyleyeyim?

      Semerkant’a gidersem eğer,

      Uluğbey’i görmeden gelmem.

      O bana kan ağlar her sefer,

      Ben derdimi kime söyleyeyim?

      Qaylardasan o‘zing, qanisan elim,

      Sen kimning bir parcha jonisan elim?

      Bobolaring kimdir, momolaring kim,

      Sen qachon o‘zingni taniysan, elim?..

      Osmon to‘la yulduz armonlaringmi,

      Sening bor bisoting dostonlaringmi?

      Alpomish atalmish botiring qani,

      Ulug‘beging qani, Boburing qani?

      Qani buyuk Ahmad Yassaviylaring,

      Rumiylardan qolgan masnaviylaring?

      Ular kechirgaymi gunohlaringni,

      Unutmagil ulug‘ Sinolaringni…

      Kulib kun chiqadur, yig‘lab kun botar,

      Navoiy Hirotda beega yotar.

      Yuzlarin yoritar tunda oy balqib,

      Mashrab Balx dorida turibdi qalqib.

      Kim СКАЧАТЬ