Ҳасан ҳам аямас ким тўғри келса.
Она тилимдаги сўзларни элас,
Эшитган дам кирди жасадимга жон.
Ва билдимки, менга табиблар эмас,
Фақат она тилим бағишлар дармон.
Кимгадир ўзга тил азиз-мўътабар,
Мен у тилда қўшиқ куйлашим гумон.
Эртан она тилим йўқолса агар,
Мен бугун тайёрман бўлишга қурбон.
Айтсалар ҳам авар тили камбағал,
Менга она тилим суюкдан суюк.
Юксак минбарларда тегмаса ҳам гал,
Менга она тилим буюкдан буюк.
Наҳот, ошиқ Маҳмуд оташ шеърини,
Таржимада ўқир аварлик авлод.
Наҳот, она тилнинг туйган сеҳрини,
Сўнгги шоирлардан бириман, наҳот?!
Шукурки, мен борман ҳаёт йўлида,
Мамлакатим бўйлаб ошуфта кездим.
Идроким етганча авар тилида,
Ҳаёт ва юртимнинг васфини ёздим.
Юртимдир – Болтиқдан Сахалин қадар,
Шу юртга фидоман, билиб қўйинглар:
Қайда юртим учун жон бермай магар,
Доғистонга олиб келиб кўминглар.
Руҳим шод, мозорим ёнида бир зум,
Аварлар тўхташиб номим ёдласа.
Ва она тилимда айтишса маъсум:
Бунда ётар Расул Ҳамзат Цадаса.
ЁН ДАФТАРЧАДАН: Тоғлик ота-она ўғлининг рус қизига уйланишига қарши чиқишди. Аммо қиз авар йигитини жуда севар экан. Бир кун йигит қиздан авар тилида ёзилган мактуб олди. Ўғил хатни ота-онасига кўрсатди. Ота-она хатни ўқишиб, дастлабки қароридан пушаймон бўлишди ва ўғлига рус қизига уйланишига розилик беришди.
ЁН ДАФТАРЧАДАН: Ёзувчи учун тил – мисоли деҳқоннинг ҳосили етилиб турган буғдойзори. Энди буғдойзордаги бошоқларнинг, бошоқлардаги донларнинг санаб саноғига етиб бўлмайди. Аммо деҳқон қачон бўлади деб қўл қовуштириб ўтираверганида, эҳтимол битта ҳам дон олмаслиги мумкин эди. Меҳнат қилди, мана энди буғдойни ўриб олиб, янчиш зарур. Аслида, бошоқни янчиш ҳам ишнинг ярми. Янчишдан кейин бегона дон ва қумлардан тозалаш лозим. Донни тегирмонда торттириш, ундан хамир қориш, нон ёпиш керак. Асосийси, қанчалар ун керак бўлмасин, ҳамма ҳосилни ишлатиб юбормасдан, келгуси йил учун энг сара донларни уруғликка сақлаб қолмоқ шартдир.
Аслида, тил устида ишлаётган ёзувчи деҳқонга ҳам ўхшаб кетади.
ДЕЙДИЛАР: Болалар қарға уя қурган дарахтни арралашди, йиқилган дарахтдан қарға уясини олишиб ёқиб ташлашди.
– Дарахт, нега сени арралашди?
– Чунки мен уларга ҳеч нарса дея олмадим.
– Қарға, нега сенинг уянгни ёқишди?
– Чунки мен жуда кўп қағилладим.
ДЕЙДИЛАР: Сўз – мисоли ёмғир: биринчи сафар – табиат инъоми, иккинчи сафар – яхши, учинчи сафар – чидаш керак, тўртинчи сафар – кулфат, ҳаммаёқ шалаббо.
МАВЗУ
Эшикни синдирма,
у калит билан очилади.
Эшикдаги ёзувлар.
«Менга СКАЧАТЬ