АЖИБ ЯНГИ ДУНЁ. Олдос Ҳаксли

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ бриж ўйнаб ўтказаман. Сен эса, албатта, кўнгилхушлик қилгани борарсан?

      Ленина бош ирғади.

      – Ким билан бугун?

      – Ҳенри Фостер билан.

      – Янами? – деди Фанни таажжубланиб, қовоғини уяркан. Бу ифода унинг ой каби юмалоқ, хуштабиат юзига ярашмас эди. – Наҳотки ҳали ҳам ўша Ҳенри Фостер билан ош-қатиқ бўлиб юрибсан?

*

      Оталар ва оналар, акалар ва сингиллар ва яна эрлар, хотинлар, ошиқлар. Лекин бундан ташқари, моногамия ва романтика ҳам бор эди.

      – Дарвоқе, бу сўзлар маъносидан сизнинг хабарингиз йўқдир, эҳтимол, – деди Мустафо Монд.

      Талабалар бошларини чайқади.

      Оила, моногамия, романтика. Қаерга қарама, шахсий ҳаёт, ёпиқлик, бутун эътиборни бир нарсага қаратиш; куч ва ғайратни тор ўзанга буриш.

      – Ахир, ҳар ким ҳар кимга қарашли, – гипнопедик мақолни мисол қилиб келтирди Мустафо.

      Талабалар мутлақо маъқуллаб бош ирғашди. Ахир ним қоронғи ётоқхоналарда олтмиш икки минг мартадан кўпроқ такрорлангани бу иборани шунчаки ҳақиқатга эмас, аксиомага, инкор этиб бўлмас очиқ-ойдин ҳақиқатга айлантириб бўлганди.

*

      – Лекин, – эътироз билдирди Ленина, – Ҳенри билан юрганимга энди тўрт ой бўлди.

      – Энди тўрт ой?! Қойил! Боз устига, – Фанни унга бармоғини ўқталди, – шунча пайт Ҳенридан бошқа ҳеч ким билан бўлмадинг. Ҳеч ким билан бўлмадинг-ку, тўғрими?

      Ленина қизариб кетди. Аммо унинг кўзлари ва овозида саркашлик бор эди.

      – Ҳа, ҳеч ким билан, – жеркиб берди у. – Тушунмадим, нима учун яна ким биландир бўлишим керак?

      – Буни қаранг, у ҳали нима учунлигини ҳам билмас экан, – бўш келмади Фанни. У худди Ленинанинг орқасида турган кимгадир сўзлаётгандай эди. Кейин бирдан овоз оҳангини ўзгартириб деди, – кел, жиддийроқ қарайлик. Менимча, эҳтиётроқ бўлишинг керак. Шунча пайт бир одам билан ўралашиб юраверишинг жуда ёмон! Ёшинг ўттиз беш ё қирқда бўлса ҳам майли эди; ўшанда сал кечирса бўларди. Лекин сенинг ёшингда, Ленина! Йўқ, бунга кўз юмиб бўлмайди. Раҳбаримиз ҳам ҳаддан ташқари жўшқин ва давомли нарсага кескин қарши эканини ўзинг яхши биласан. Тўрт ойдан бери Ҳенри Фостер билан эканингни, ундан бошқаси билан бўлмаганингни Раҳбар билиб қолса борми, тепа сочи тикка бўларди…

*

      – Қувурдан отилиб чиқаётган сувни кўз олдингизга келтиринг.

      Талабалар шундай қувурни кўз олдиларига келтиришди.

      – Унинг сиртидан кичкина тешик очинг, – давом этди Бош Нозир. – Сув фаввора бўлиб отилади, тўғрими? Агар шунақа тешикдан бир дона эмас, йигирматасини очсак, йигирмата жилдираб чиқаётган жилғача қолади, холос.

      Ҳиссиётлар ҳам шунга ўхшайди. “Менинг болажоним. Менинг кичкинтойим!.. “Онажон!” Ҳиссий телбалик ўта юқумли. “Севгилим, ягонам менинг, азизим ва бебаҳойим…”

      Оналик, моногамия, романтика. Фаввора тепага отилади; кўпикли сув жўшиб, мавж уради. Ҳиссиётнинг ҳам бир кичик туйнукчаси бор. Севгилим. Асалим. Бу шўр пешоналар, Форд давридан СКАЧАТЬ