Astrologia pomocna w życiu. Przemyślenia i obserwacje. Fritz Riemann

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ słówko na temat „horoskopowych bliźniaków”, czyli osób niespokrewnionych z sobą, lecz urodzonych w tym samym roku, tego samego dnia, o tej samej godzinie i w tej samej miejscowości. Waga genotypu, przynależności rodzinnej i rasowej w zestawieniu z „kosmotypem”, a więc naznaczeniem horoskopowym, zależy od rozmaitych czynników, niedostatecznie jeszcze zbadanych – wielkie kliniki położnicze mogłyby dostarczyć niezbędnych danych w tej mierze. Istnieją przypadki „kosmicznych bliźniaków”, w których wypadku kosmotyp z uwagi na liczne cechy wspólne – podobieństwa dotyczące konstytucji cielesnej i temperamentu – w ogromnym stopniu przesłania typ rodzinny. Niektórzy z nas spotkali już może takiego kosmicznego bliźniaka pod postacią „sobowtóra”, z którym ich pomylono. Patrząc z innej strony, narodziny bliźniaków, zwłaszcza dwujajowych, może dzielić większy odstęp czasowy, co pozwala rozpoznać wyraźne różnice w strukturze ich horoskopów, a przez to także zauważalne odrębności między bliźniakami. Znane dotychczas badania trzeba wszakże poszerzyć, by umożliwić dokładniejsze konstatacje co do tego, jaką wagę ma każdorazowo „kosmotyp” (T. Ring) względem dziedzicznych predyspozycji bądź też kiedy zyskuje na znaczeniu, a kiedy zostaje zdominowany przez uwarunkowania rodzinne i/lub rasowe. Podzielam pogląd Thomasa Ringa, że decydującą rolę odgrywa tutaj stopień indywiduacji danego człowieka, podobnie jak stopień indywiduacji jego rodziny i rasy – duże i małe zbiorowości dopuszczają różne zakresy indywiduacji u swoich członków.

      Przejdźmy do zarzutów etyczno-światopoglądowych pod adresem astrologii. Tu na pierwszym miejscu znajduje się fatalizm, którego faworyzowanie zarzuca się astrologii. Fatalistyczna wiara w los, przekonanie o absolutnym determinizmie czy podlegającej manipulacjom przewidywalności życia są jednak postawami indywidualnymi lub przekonaniami o charakterze światopoglądowym, które oczywiście można wpisać także w astrologię. Rozpowszechnione wyobrażenie, jakoby astrologia w swoich wypowiedziach raz na zawsze fatalistycznie determinowała człowieka, powstrzymuje, co zrozumiałe, wiele osób od postawienia sobie horoskopu czy uzyskania doradztwa astrologicznego. Zuchwałe uroszczenia niejednego astrologa oraz przecenianie możliwości formułowania wypowiedzi w praktycznym objaśnianiu horoskopów znacznie przyczyniły się do tego, że sporo ludzi nie chce mieć nic wspólnego z astrologią; obawiają się, że wykładnia horoskopu – „tak mówi mój horoskop, a więc taki jestem” – określi ich raz na zawsze w stopniu, którego, z braku wiedzy fachowej, nie są w stanie oszacować. Niestety niektórzy astrolodzy wykorzystują ową niepewność i kreują się na wróżbitów.

      Poważna astrologia zawsze jednak dążyła do ukazania kosmicznych związków, które w innym wypadku umykają naszemu poznaniu: badając pozycję człowieka w Kosmosie, pragnie ona, wbrew potocznemu mniemaniu, obdarować go większą wolnością poprzez uświadomienie mu nieświadomych zależności, które wiążą nas właśnie dlatego, że są nie-uświadomione – jak to zostało niegdyś ujęte w Księdze Przysłów (22,3): „Rozważny zło widzi i odwraca się, nierozważni tam idą – i szkodę ponoszą”¹⁶. Jeżeli na przykład jakiś człowiek ma w swoim horoskopie podatność na wypadki – można coś takiego rozpoznać – czy to z uwagi na skłonność do ryzykanctwa, czy niezdarność, roztargnienie lub nieświadome tendencje do samouszkodzeń itd. – i jeżeli można ustalić, kiedy taka konstelacja się u niego powtarza, to każda rozsądna osoba będzie wdzięczna za wskazówkę i zwiększy ostrożność w krytycznych dniach.

      Któż wszakże potrafi powiedzieć coś wiążącego o determinizmie i wolnej woli? Zapytajmy filozofów, teologów lub uczonych – otrzymamy najsprzeczniejsze odpowiedzi, które zależne są od obszaru zainteresowań i subiektywnych przekonań pytanego, a zarazem od jego biografii i własnych doświadczeń oraz wreszcie od panującego w danym momencie ducha czasu. Tak na przykład nasza sprawiedliwość karna zasadza się na domniemaniu wolnej woli i traktuje przestępcę jako w pełni odpowiedzialnego za swoje czyny, no chyba że trzeba uznać jego niepoczytalność. Dzisiaj staliśmy się ostrożniejsi; osądzając takich ludzi, bierzemy pod uwagę ich przeszłość oraz motywację, ujmujemy ich postępowanie w kontekście szkód rozwojowych zaznanych w dzieciństwie lub pod wpływem środowiska społecznego, jako skutek błędnych procesów uczenia się, błędnego „programowania”. Nie ma więc żadnych pewnych odpowiedzi na te pytania, lecz tylko zmienne opinie lub osobiste światopoglądy. Tak też i traktowanie astrologii zależy od osobistego nastawienia i oczekiwań, od ducha czasu, od sposobu, w jaki zostanie ona przedstawiona. A s t r o l o g i a p r z y b i e r a t w a r z t e g o , k t o n a n i ą p a t r z y. Oznacza to, że jest bardzo różnie doświadczana, traktowana i praktykowana.

      Astrologia nie chce i nie może wypowiadać się o ilościowym wymiarze wolnej woli, może nam jednak pomóc w zdobyciu większej wolności w możliwych dla nas granicach. Tu styka się z psychoanalizą i psychoterapią, jako że również ich celem jest wyswobodzenie się z wciągającego wiru nieświadomych zależności z przeszłości poprzez uświadomienie ich sobie, skorygowanie rutynowych zachowań, a przez to umożliwienie zdobycia nowych doświadczeń w odniesieniu do siebie i do świata. Koncepcja absolutnego determinizmu odbiera nam coś specyficznie ludzkiego: możliwość wyboru i podjęcia decyzji, a także odpowiedzialność za siebie.

      Jeżeli zaś wierzymy, że sens ludzkiego życia w swojej istocie polega na doprowadzeniu nas na wyższy stopień świadomości, astrologia może nam ułatwić pogłębiony wgląd w siebie poprzez rozpoznanie nieuświadomionych naznaczeń oraz wynikających stąd przymusów powtarzania. Rozpoznanie zależności jest przecież pierwszym krokiem ku jej możliwemu przezwyciężeniu, jednak zdolność do takiego rozpoznania rośnie w nas stopniowo – czy nie powinniśmy więc być wdzięczni za każdą pomoc, która ową zdolność wspiera?

      Prowadzi to nas do związku między charakterem a losem; do stosunku naszego jestestwa i postępowania do wydarzeń zewnętrznych; i właśnie dzięki horoskopowi ten niemal nieuchwytny na innej drodze związek może stać się czytelniejszy: jeżeli nasz charakter i postępowanie pociąga za sobą określone skutki, które za W. von Scholzem możemy nazwać „siłą przyciągania podobieństw”¹⁷, to tkwi w tym możliwość „przyciągnięcia” czegoś innego poprzez zmianę naszego jestestwa i postępowania, a tym samym możliwość zmiany zewnętrznego losu. Oskar Adler także mówi, iż „w chwilach, w których człowiek zaczyna uświadamiać sobie swoje przeznaczenie i rozumieć swój horoskop, poznawać swoje czułe punkty i zabierać się do ich korygowania, los zewnętrzny również się odmienia”.

      I tutaj znowu sami astrolodzy zdyskredytowali astrologię za sprawą fatalistycznie skonkretyzowanych wypowiedzi. Gdy na przykład u kogoś występuje krytyczny aspekt między Saturnem a Wenus, wówczas tkwi w tym coś nieuchronnie przeznaczonego losem w tym sensie, że jako dziecko doznał on wczesnych rozczarowań, doświadczył erotycznych tabu i zaznał smutnych przeżyć w sferze uczuć, co każe mu skłaniać się do rezygnacji i takich zachowań, poprzez które ponownie łączy w konstelację tego rodzaju rozczarowania, „przyciąga” je, czy to poprzez „błędny” wybór partnera, czy zbyt wczesną rezygnację w razie konfliktów, czy też swoją rezerwę i lęk przed głębszym zaangażowaniem się w miłość; jeżeli zda sobie sprawę z owych związków i zdoła zmienić swoje zachowania, zmieni także swoją relację partnerską. Aspekt ten nie zawiera w sobie wszakże niczego nieuchronnego w takim znaczeniu, że danej osobie „nie jest pisane zaznać szczęścia w miłości” – jak niestety interpretuje to ciągle wielu astrologów i w ten sposób raz na zawsze określa los klienta, odbierając mu równocześnie prawo do wszelkich wysiłków w tej mierze.

      Od razu prowadzi nas to do kolejnego zastrzeżenia pod adresem astrologii, które w przeciwieństwie do opisanego lęku przed określeniem „raz na zawsze” wywodzi się z obecnej u wielu osób potrzeby uzyskania jednoznacznych porad i niekwestionowanych reguł postępowania; czują się zdezorientowani przestrzenią otwieraną przez możliwości horoskopowych wypowiedzi i dlatego je odrzucają. Jest to jednak całkowite niezrozumienie znaczenia horoskopii, gdyż ta СКАЧАТЬ