Melodie Omnibus 3. Annelize Morgan

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ nie joune nie?”

      Reinhard kyk stip na die man. “Ek het gou genoeg agtergekom en Monique het gebieg. Sy was so hartseer, pateties en smekend, en ek was nog so lief vir haar dat ek die onvermydelike aanvaar het. Die arme kind is nie verantwoordelik vir die sondes van sy ouers nie.”

      Adriaan Bouwer se blik beweeg heen en weer soos hy die inhoud van die vertrek bekyk.

      “Het jy jou verbeel ek sal Riaan gee aan ’n pa wat hy nooit geken het nie bloot omdat sy ma dood is?” vra Reinhard bars.

      “Hy is tog bloed van my bloed. Ek is ook getroud en my vrou sal hom graag wil inneem.”

      Reinhard kan amper nie praat nie, so verontwaardig is hy. “Het jy ander kinders?”

      “’n Dogter.”

      “Wat hoe oud is?”

      Die man huiwer eers. “Tien.”

      “Jy het met ander woorde ’n verhouding met Monique gehad toe jy al getroud was, of is jou vrou net ’n houvrou?”

      Adriaan Bouwer ruk hom op. “Kyk hier, ek –”

      “Nee, kyk jý hier,” grom Reinhard. “Riaan is die helfte so oud soos jou dogter. Jy het dus vir Monique swanger gemaak toe jou dogter al omtrent vyf jaar oud was. Natuurlik wou jy nie skei nie, want dan moes jy onderhoud betaal. Toe gebruik Monique mý as ’n vangnet.”

      “Nou goed, dit het gebeur toe ek al getroud was. Maar dinge is nou anders. Monique is dood en die kind het nie ’n eie ouer nie.”

      “Dis nie vir mý anders nie. Riaan is my seun en ek staan hom nie aan vreemdelinge af nie.”

      “Waar is Riaan? Ek wil hom sien.”

      “Nie hier nie, maar hy is veilig. Jy gaan hom nie sien nie. Almal dink in elk geval hy’s myne.”

      “Ek kan DNS-toetse laat doen om te bewys hy’s myne. Hy is vir my kosbaar …”

      Reinhard se oë trek op skrefies. “O so? Nou, ná al die jare, en nadat jy hom nooit eens gesien het nie, is hy skielik kosbaar? Is dit nie dalk omdat hy Monique se erfgenaam is nie?”

      Hy sien hy is in die kol, want Adriaan se wange kry rooi vlekke op.

      “Ek het nie eens geweet hy het geërf nie!” protesteer Adriaan.

      Reinhard sit vorentoe, sy vuiste gebal. “Ek kan sien jy lieg. Jy hét geweet. Iemand het jou ingelig en nou is jy nie agter jou kind aan nie, maar sy geld. Wel, jy sal hom nie kry nie, en jou gulsige pote sal jy nie op sy geld sit nie. Daarvoor sal ek sorg, al kos dit hofsaak ná hofsaak.”

      Die ander man spring op. “Jý wil jou gulsige pote op sy geld kry!”

      Reinhard staan stadig op. Hy moet met mening die impuls onderdruk om die man aan die kraag te vat en hom uit te boender.

      “Ek het nie sy geld nodig nie. Ek het genoeg van my eie. Maar jy is seker flentergat genoeg om dit te wil hê, te oordeel na jou voorkoms. Trap voor ek jou uitgooi.”

      “Probeer,” sê hy uitdagend en Reinhard se hand skiet uit. Hy gryp Adriaan se baadjie vas en ruk hom nader, sodat hulle gesigte byna teen mekaar is.

      “Moenie my uittart nie. Ek kan en sal jou baie seermaak as dit moet, al dink ek beskaafde mense praat dinge uit en raak nie handgemeen nie.”

      Hy stamp Adriaan weg en dié trek sy baadjie reg, sy gesig bloedrooi. Hy storm uit, maar roep oor sy skouer: “Jy het nog nie die laaste hiervan gehoor nie!”

      “Sit net weer jou voete op my erf en ek maal jou flenters,” skree Reinhard agter hom aan.

      Hy bly hygend staan en besef dat sy vuiste gebal is en dat daar moord in sy hart is. Hy kan nie onthou wanneer laas hy so kwaad was nie. Nee, hy kan. Hy was so kwaad die aand voor Monique se dood toe hulle so gestry het.

      Hy kon haar daardie aand gerus vermoor, só kwaad was hy. Dit het wilskrag gekos om hom in te hou. Sy het die vreeslikste goed aangevang en altyd verwag om vergewe te word. Nou moet hy ook uitvind dat sy Riaan na sy biologiese pa vernoem het.

      Hy loop op die stoep uit en sien dat Adriaan Bouwer in ’n ou bakkie geklim het. Ook dat die taamlik gehawende Isuzu ’n Vrystaatse nommerplaat het toe die man wegry.

      Reinhard se eerste vermoede is dat Dewald dié man ken en dat hy hom van die testament vertel het. Dit was nie in die koerante nie, want hulle hou alles dig. Waar sou hy dus uitgevind het as dit nie by Dewald was nie?

      Wrewel en woede stoot bitter in sy keel op.

      Toe hy by die huis inloop, staan Soekie handewringend daar. “Jitte tog, ek dag Professor slaan hom kisboude.”

      Reinhard skud sy kop. “Nee, maar ek was lus om dit te doen. Verbeel jou, hy wil Riaan nou eers hê, en hy was nie eens by toe die kind gebore is nie! Dis oor Riaan van sy ma geërf het, om geen ander rede nie. Hy kan tog nie sê hy het die kind lief nie, want hy ken hom nie.”

      Toe Reinhard weer alleen in sy studeerkamer is, bedink hy hom. Hy vermoed wel dat dié Adriaan Bouwer agter sy seun se geld aan is, maar hy is darem die kind se biologiese pa. Bloed is immers dikker as water. Het hy nie die reg om sy eie seun op te eis nie? Veral as die kind se ma dood is?

      Hy kreun en vryf met albei hande deur sy hare. Vir die hoeveelste keer verwyt hy homself dat hy vir Monique se liste en skoonheid geval het. Spyt skroei deur hom en dis die pynlikste emosie denkbaar.

      Hy het ’n klankbord nodig. Die Trollip-susters is regsgeleerdes. Miskien moet hy hulle opinie vra. Hy sal dit môre doen. Nou het hy te veel werk en hy is nog te ontsteld. Hy moet die saak kalm benader.

      Maar het hy die reg om die wrede waarheid te openbaar aan die vrou wat hy so benadeel en verwerp het? wonder hy dan.

      Elke keer as hy Kira sien, verlang hy skreiend na wat hulle gehad het. Weet hy dat sy gevoel vir haar nog die kamers van sy hart vol lê.

      Dis al aand en Kira, wat laat gewerk het, gaan kombuis toe om Liana te help om die aandete voor te berei. Sy tref Souf by haar suster aan.

      “Is jy nog steeds hier, Souf?” vra Kira verbaas. “Ek dag jy is al huis toe. Jy hoef mos nie laat te bly nie.”

      “Juffrou Kira, ek moes net kom vertel voor ek gaan. Daar het iets vreesliks langsaan by die Brands gebeur.”

      Kira is dadelik bekommerd. “Wat is dit?”

      “Soekie vertel my daar het ’n vreemde man aangekom en gesê hy is klein Riaan se pa en hy wil hom kom haal.”

      “Genade,” prewel Kira. “En toe?”

      “Toe hoor sy hoe hulle stry in die sitkamer en Professor sê vir die man hoekom kom hy eers as Riaan amper vyf jaar oud is? Hy’s nie vir die kind so lief soos Professor nie en hy is net agter die erfgeld aan. Die man sê toe hy het ’n vrou en sy wil ook die kind hê. Professor vra of die man al getroud was toe Mevrou Riaan verwag het, en hy erken dit.”

      “O, toe kom die hele sak patats uit!” roep Liana.

      Kira СКАЧАТЬ