Stralerjakkers. Leon van Nierop

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ “Domestic disturbance,” sou hulle dit noem.

      Die volgende oomblik skop Maxie die man tussen sy bene, reg op die beloofde land in sy kartjoenkels. Hy sak inmekaar.

      Toe is Tiaan daar. Hy kry die man aan sy kraag beet, maak die voordeur oop en gooi hom op die sypaadjie uit. Met die terugdraai stof hy sy hande af.

      “Hoe het die man geweet waar jy woon, Maxie?”

      “Ek … ek weet nie. Hy het gisteraand ook met my probeer lol, toe gaan ek vroeg huis toe. Hy moes my gevolg het, maar hy was dalk te bang om in te kom omdat hier toe baie mense was.”

      “Nou luister jy na my en jy luister mooi. Dit is nie die soort werk vir ’n meisiekind nie. Daar is baie ander plekke waar jy kan werk. Jy moet ophou daarmee!”

      “Maar wat gaan ek doen? Ek is vir niks gekwalifiseer nie.”

      “Enigiets is beter as dit, Maxie.”

      Girly stap nader. “Wat kan jy doen, Maxie, behalwe om aan ’n paal te hang?”

      Die meisie snuif. “Ek het vir ’n paar weke by ’n hair stylist in Parktown gewerk.”

      “Wel, hier is meer hair stylists in Joburg as vroom gesigte by robotte wat vir jou waai,” raas Girly. “Gaan soek! Jy sal iewers ’n werk kry.”

      Maxie bars in trane uit en hardloop teen die trap op. Girly en Tiaan kyk mekaar stom aan. Nie een van hulle twee weet hoe om te help nie.

      Girly gaan daardie aand met ’n seer hart bed toe, en sy sukkel om aan die slaap te raak. Sy slaap altyd sleg voordat sy die straatkinders moet gaan kosgee.

      Iewers tussen die alarms wat afgaan, die doef-doef-doef van harde musiek as motors van nagklubs af terugkom, en polisiesirenes, raak sy eers aan die verkeerde kant van middernag aan die slaap. Met die wegraak dink sy nog: Ek voel soos ’n stompie in ’n oorvol asbakkie. Voos gebruik, omgedop en klaar met die wêreld.

      Sy word gewek deur ’n klop aan haar deur.

      Sy kyk op haar wekker. Twintig oor twee. Wie sou haar so vroeg wakker klop? Is Maxie se teertou dalk terug?

      “Wie’s daar?” roep sy.

      “Girly, dis ek. Tiaan.”

      Sy staar na die blink wysers op haar wekker en merk dat die sekondewyser nie beweeg nie. Sy lig die wekker en skud dit. Toe eers kom die sekondewyser in beweging, voordat dit weer tot stilstand ruk.

      Dít ook nog.

      “Ek dag jy wil halfvyf ry?” kom Tiaan se stem weer van agter die deur.

      Die dêm wekker se battery het ingegee! “Ag, have a heart!” roep sy uit.

      “Kan ek solank iets in die motor laai?”

      “Die groot kan met die sop in. Daar is ’n ekstra plug by die munisipaliteit se kantore, sodat ons kan inplug en die kan warm hou. Maar vandag moet die kleintjies maar tevrede wees met lou sop!”

      “Ek gaan haal die kan solank.”

      “Ek is nou daar.”

      Girly trek in ’n japtrap aan. Gelukkig het sy nie krullers in haar hare nie – asof die straatkinders sou omgee hoe sy lyk! Solank sy hulle net sop kan gee, iets meer substansieel as hul laaste tik-fix, nyaope en die volgende dosis CAT.

      ’n Paar minute later maak sy die deur oop.

      Tiaan staan daar in ’n sweetpak. “Alles is in die motor.” Hy glimlag en vryf sy hande soos ’n atleet wat gereed maak om weg te spring. Daar is baie energie in hierdie man. Maar wag, Gert was ook so energiek voor die bottel-blonde hom weggeraap het. Sy hoop daardie merrie stik aan haar eie lipstick wat sy so dik oor haar lippe geplak het.

      “Ek moet net gou die brood ook kry. Mens kan nie vir die klomp sop gee sonder brood nie!”

      Sy druk by Tiaan verby en draf na die spens waar sy die brode optel wat sy ekstra goedkoop by die supermark kry.

      “Gee, ek help.”

      Dan is hy nog behulpsaam ook. Sy het hom nou wel nie geken voordat hy tronk toe is nie, maar dit lyk nie of die plek hom skade aangedoen het nie. Inteendeel.

      Hulle klim in Tiaan se motor. Hy skakel die enjin aan en trek weg.

      En nes in die bioskoopprente, skakel ’n blou motor ’n entjie weg ook sy ligte aan en kom aan die beweeg.

      Tiaan en Girly ry deur Newlands se stil strate.

      Na ’n rukkie kyk sy om. Die blou motor ry ’n entjie agter hulle. Toe hulle links draai, doen hy dieselfde. Toe Tiaan die flikkerlig aansit om regs te draai, draai die motor ook regs.

      Na ’n rukkie is die motor egter nie meer te sien nie, en Girly besluit om niks daaroor te sê nie. Dalk verbeel sy haar maar net.

      Hulle ry tot by Binnelandse Sake in Strijdompark.

      Sy sien mans met allerhande sportmonderings op fietse met flikkerende rooi liggies – manne wat iewers heen snel waar hulle die ouderdom kan agterlaat. Party van hulle ry langs mekaar en gee ’n middelvinger wanneer Tiaan toet omdat hy nie kan verbykom nie.

      Toe raak Girly weer bewus van die blou motor agter hulle. Tiaan kyk ook een of twee keer in die truspieëltjie.

      Duskant Malibongwe-rylaan staan klompies-klompies mense geduldig vir ’n taxi en wag. Twee vroue met kiertsklein einabroekies draf met ’n hond langs die grondpad. Hul boudjies skud gesellig. Dié tyd van die oggend! Party mense soek ook na ’n ding!

      Girly en Tiaan ry tot by die munisipale terrein waar daar reeds ’n lang tou kinders staan. Tiaan sê niks, loer net kort-kort of die kan sop nog regop is, want dit dreig om af te skuif. Sy weet egter dat hy ook bekommerd is oor die motor agter hulle.

      ’n Minuut later hou hy stil, en die motor ry verby.

      Waar sy gewoonlik twee kleintjies moet nader hark om haar met die kan te help, dra Tiaan dit sommer alleen. Sy sien hoe die spiere op sy arms bult. Sterk man, maar ongelukkig kwaad vir die lewe, al wys hy dit nie ooglopend nie. Hy is gedetermineerd om met ’n nuwe lewe te begin, kan sy sien. Hy staan in die wegspringblokke.

      Hulle loop tot by die ystertafels waar stukke koerant lê wat as ’n verflenterde tafeldoek dien.

      Tiaan druk die groot sopkan se kragprop in ’n muursok en skakel dit aan.

      Die kinders dring hulle oudergewoonte aan Girly op, maar toe die jong man met sy groot skouers nader gestap kom, skarrel hulle terug na die groeiende tou toe. Hy hoef nie eers iets te sê nie, een kyk is genoeg om hulle op hul plek te hou.

      Van waar sy staan, sien sy die trollie-aasvoëls Malibongwe-rylaan toe stroom met hul waentjies vol wit sakke met oorskiet wat hulle in Randburg geaas het. Sommige ry op daardie einste trollies teen die afdraand af.

      Daar is nou te veel motors en ’n groot samedromming. Sy kan nie in die menigte die blou motor gewaar nie.

      ’n Ruk later begin Girly sop in die СКАЧАТЬ