Stralerjakkers. Leon van Nierop
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Stralerjakkers - Leon van Nierop страница 15

Название: Stralerjakkers

Автор: Leon van Nierop

Издательство: Ingram

Жанр: Контркультура

Серия:

isbn: 9780624082958

isbn:

СКАЧАТЬ van haar saam met sepiesterre, glanspersoonlikhede, selfs twee politici.

      Yolande maak die deur toe. Sy staan met haar rug na hom asof sy probeer om haar asem terug te kry. Op daardie oomblik lui haar landlyn en sy gaan tel op. “Ja?” vra sy ongeduldig. “Ja. Ek moet seker met die drukkers praat. Sit hulle deur.”

      Haar stem is nog net so mooi soos toe hulle uitgegaan het.

      Terwyl Yolande met die drukkers oor iets onderhandel, kyk Tiaan na die bladsyproewe op haar lessenaar. Modes, mooi uitrustings vir formele aande en wat om te dra op Vrolike Vrydag. Dit lyk soos baie tydskrifte wat hy al gesien het en al kyk hy net vinnig, is daar niks wat hierdie bladsye van die ander onderskei nie.

      Yolande voltooi haar gesprek en draai dan na hom. “Dis vier dae voordat ons die boek in die bed sit. Die dummy kom môre.” Sy sien hoe hy na die bladsye voor haar kyk en trek dit nader asof sy dit wil beskerm.

      “Al ooit daaraan gedink om ’n tydskrif vir sportvroue te begin?” vra Tiaan terloops.

      “Sportvroue?”

      “Oukei, nie noodwendig net sportvroue nie, maar sportiewes. Vroue wat hou van die buitelug.”

      Yolande kyk na die artikels en foto’s voor haar. Daar is ’n ongemaklikheid tussen hulle wat haar hartlikheid nie kan oorbrug nie, en dis in elk geval die tipe hartlikheid wat hy haar al teenoor kliënte en joernaliste sien inspan het. Daar is niks wat haar kommunikasie met hom van daardie soort onderskei nie.

      “Ek en Etienne het lank gepraat oor wie die potensiële leser is. Ons weet presies wie ons mark is.”

      “O.” Hy lig sy skouers. “Ek het maar net gewonder.” Tog kan Tiaan sien dat hy op ’n seer toon getrap het. Dat Yolande dalk nie seker is wat sy met die tydskrif wil maak nie en nou bevestiging gekry het dat sy op die verkeerde spoor is.

      Tiaan wonder hoeveel Etienne met Swier se identiteit te doen het, want sy broer het nog altyd van beproefde resepte gehou. Veiligheid. Hy het nog selde in sy lewe werklik gewaag.

      Dit raak weer stil tussen hulle twee. Dit is duidelik dat sy kritiek iewers ’n duik gemaak het.

      “Soos ek gesê het, ek het nie ’n afspraak nie, Yolande, maar ek moet jou sien. Dit sal nie langer as ’n kwartier neem nie.”

      Daar is weer ’n sagte blik in haar oë, die sensitiwiteit oor sy opmerking tydelik vergete.

      “Ek is jammer, Tiaan.”

      “Wil jy regtig vir my sê dat jy en Etienne van die begin af van mekaar gehou het, toe hou jy my vir die gek?”

      “Ek wil nie nou baklei nie.”

      “Ek ook nie. Ek het twee jaar lank genoeg baklei – meeste van die tyd fisiek. So, ek wil net die waarheid hoor, dan gaan ek.” Hy skep asem, want sy stem bewe. “Het jy en Etienne van die begin af ’n ding aangehad?”

      Sy skud haar kop soos iemand wat nie kan glo dat sy die vraag moet beantwoord nie. “Natuurlik nie.”

      “So. Wat het gebeur? H’m?”

      Sy antwoord nie dadelik nie.

      “Het hy toegeslaan die oomblik toe ek uit die pad is? Het hy jou ’n beter aanbod gemaak?”

      “Tiaan!” Sy slaan met haar hand op die tafel.

      “Tiaan wat?”

      Sy skep asem, probeer haar stem beheer. “Ek was geskok. Onthou, skielik word jy gearresteer. Jy word van allerhande dinge beskuldig, veral deur die ander twee. Hulle het baie dinge oor jou in die pers kwytgeraak. Jy moet onthou dat ek nie die waarheid geken het nie.”

      Hy kom orent. “Jy het my wel geken, Yolande.”

      Sonder om asem te skep, sê sy: “Iemand het eendag gesê: Soms is die persoon vir wie jy die koeël sou vat die een wat die sneller trek.”

      Dit slaan hom, maar die bokskryt is nou oop. Die houe begin neerreën.

      “Of het jy verkies om te glo dat ek skuldig is omdat jy my eintlik nooit liefgehad het nie?”

      Dit maak hels seer, kan hy sien, maar daar is geen terugdraaikans meer nie. Hulle moet die saak nou uitpraat.

      “Ek het nie geweet wat om te glo nie. Onthou, jy is skuldig bevind en ek het gewonder of ek die hele tyd met ’n bedrieër saamgeleef het. Hemel, Tiaan, jy kan my nie daarvoor kwalik neem nie!”

      “Ons het van skool af uitgegaan. Het jy waaragtig gedink ek sou geld verduister het? Dat ek jou en my ma en my familie en my hele reputasie so sou beduiwel het?”

      Sy skud weer haar kop. Haar selfoon lui. Sy kyk daarna en stel dit só dat dit moet vibreer. Dit neem ’n ruk voordat sy hom antwoord. “Ons was almal platgeslaan.”

      “Toe kom vertroos Etienne jou en jy gee sommer in.”

      “Tiaan!” Weer daardie onverwagse skel klank.

      “Het jy Etienne lief, Yolande?”

      “Ek het die afgelope paar maande eers werklik begin ontdek wat ek vir hom voel.” Tog kyk sy nie in sy oë terwyl sy dit sê nie.

      “Was daardie gevoel altyd onderliggend daar, of het dit eers begin toe ek in die tronk is?”

      Iemand klop aan haar deur, maar sy ignoreer dit. “Dit het eers onlangs begin.”

      “Mag ek vra hoe dit begin het?”

      Yolande se selfoon begin vibreer. Tiaan verwag dat sy dit gaan los, maar sy tel dit op. Sy kyk hom reguit in die oë toe sy antwoord: “Hallo, Etienne.”

      Tiaan voel of hy, soos in die tronk, met ’n vuis bygedam word.

      “Ek weet.” Yolande sluk en sit haar hand teen haar voorkop. “Dit is fantastiese nuus. Jou ma het gesê ons gaan dit môreaand vier.” Sy luister. “Fantasties. Halfsewe vir seweuur?” Sy skryf iets neer. “Sien jou.”

      Nie “lief vir jou” nie. Net daardie selfbewuste groet.

      Sy kyk nie na Tiaan nadat sy die foon neergesit het nie.

      “Het jy hom regtig lief, Yolande? Het jy hom liewer as wat jy my gehad het?”

      “Tiaan!” ’n Emosieloosheid, ’n sufheid in haar stem.

      Hy staan op. “Dis al wat ek wou weet.”

      “Luister …”

      “Ek het jou nog lief, as dít is wat jy wil weet,” sê hy op pad deur toe.

      “Jou ma het Swier twee maande gelede gekoop. Etienne is die uitgewer. Hulle begin nou uitbrei na die tydskrifmark.”

      Tiaan steek in sy spore vas en voel ’n gloed teen sy nek opstoot. Vir die eerste keer sedert hy uit die tronk is, neem die soort woede van hom besit wat hy gevoel het wanneer van die tronkbendes hom wou takel of iemand hom wou omkoop.

      “Gekoop СКАЧАТЬ