Дыплом на царства. Аркадзь Ліцьвін

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ і майго войска і вялікалітоўскага, але падаваў яе ў лісце адваротна сапраўднасці.

      – Чалавек блізкага майму занятку, – з усмешкай асмеліўся ўставіць ганец.

      Гетман кінуў Бражыну пільны погляд, але не скарціў за самахвальства.

      – І я так думаю, – прызнаў задаволена. – Спрабавалі не толькі збіць мяне з тропу, але і сутыкнуць з ліцьвінамі. Каго толькі ні было ў Белым, але ж сам Гасеўскі ліцьвін. Там жа сын пана Льва з часткай жаўнераў, бацькам выстаўленых. Страх падумаць, калі б з пакаёвым дваранінам караля Здарылася што благое з маёй віны! І Гасеўскі мог палічыць, што я, польны ад Кароны, кінуў яго на згубу! Мае хлопцы мяркуюць, што атрымальніка гэтага ліста трэба выглядаць у вашым, ліцьвінскім войску.

      Бражына не дзівіўся, што гетман бачыць сябе галоўным асяродкам любой падзеі, датычнай вайны, але рызыкнуў запярэчыць.

      – А не можа так быць, яснавяльможны пане, – асцярожна пачаў падводзіць гетмана да нечаканай высновы, – што атрымальніка вам не трэба было і шукаць?

      Гетман пільна зірнуў на маладога дыспутанта і глыбокія зморшчыны прарэзалі пераноссе. Выразна патрабаваў удакладнення.

      – Атрымальніка, асмелюся дапусціць, – Бражына затрымаў дых, – маглі ўбачыць ва ўласным люстэрку.

      Гетман не ўзарваўся, нават не зазлаваў.

      – Так мысліш? – падаўся наперад. – Патлумач шырэй, не саромся.

      Здагадваўся, што стрымлівае маладога ганца: як жа так, нейкі хлапчына больш праніклівы, чым гетман са сваімі дасведчанымі ад’ютантамі.

      – Мяркую, яснавяльможны пане, – набіраючы пэўнасці пад спагадлівым поглядам гетмана, працягваў Бражына, – мэта ліста звесці вас лёгкімі высновамі, каб не далі веры ўласнай выведцы, ці іншым звесткам.

      Гетман прызнаў у душы, што на пэўны момант так і здарылася. Занадта падзейнічала нямецкая мова, надало праўдападобнасці, што ўзята на забітым пасланцу. Добра памятаў, як нешта штурхала ў плечы: вось табе ўся дыспазіцыя, акурат такая, якую ты сам прадугледжваў! Аж тут прынесла гэтага маладзёна. Ці ж не яго ўпартасць абудзіла здаровы сэнс і перасцярогу: не вер з першага погляду, што вораг будзе следаваць тваім задумам. Узваж!

      – Укладальнік ліста пэўны быў, што трапіць да вас, яснавяльможны пане, і… – Бражына прагнуў, каб гетман сам выказаў здагадку.

      – …пасланец загінуў там, дзе было прызначана! – не даў дагаварыць гетман. – Малайчына, пане—браце! У нейкім сэнсе, – усміхнуўся ён, – ліст супраць нас абодвух скіраваны, таму мае хлопцы перакананы, што твае шляхі са складальнікам напэўна перасякуцца. Ты, вашмосьць, высновы робіш не цапу—лапу, можа па нітцы і да клубка дойдзеш. Нам зараз у галаве іншыя клопаты, таму забяры ліст і хай табе дапамогуць Пан Бог і твая кемнасць.

      Справы маскоўскага трону займалі гетмана больш, чым пошукі мажлівага здрадніка ці шпега. А Бражына не выключаў, што нейкі з хлапцоў—паручнікаў і пра іншы ліст ведае, і стараецца не трапіць СКАЧАТЬ