Дыплом на царства. Аркадзь Ліцьвін

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ няма патрэбы ведаць, хто ды куды. Змыльце вочы чым— небудзь, бо невядома, ці каторы не куплены. Ну, з Богам, пан Бражына! – шлэпнуў ганца па плячы.

      Колькі каштуе прызнаць нябожчыка ўваскрэслым?

      Бражына азірнуўся на магутныя зубчатыя сцены. Манастыр, размешчаны на нязначнай пляскай узвышанасці, нагадваў ладную фартэцыю. Пазалочаныя і фарбаваныя макаўкі цэркваў і тонкія шпілі з крыжамі гарэлі на сонцы. Можа і лепш, калі пан Сапега адступіцца ад гэтай святыні. Няхай і чужая, але ж святыня.

      – Не так і далёка да таго Тушына, – аклікнуў паручнік, нібы суцяшаючы.

      Акінуў пільным позіркам каменданта сваё невялічкае войска, двух жаўнераў пусціў пярэдняй аховай, аднаго з тылу і паказаў Бражыну месца поруч. Даваў зразумець, што нечаканасцей можна не баяцца і ўсё зроблена дзеля парадку.

      Бражына павярнуўся да паручніка.

      – Ты ў Сапегаў даўно?

      – Ды ад самага пачатку. І пад Дорпатам з яснепанам быў і пад Кірхгольмам, – з гонарам паведаміў Малей.

      – Ого! – ухвальна азваўся Бражына. – Але я пра тутэйшыя справы.

      Паручнік з разуменнем кіўнуў галавою. Не хацеў, каб палічылі за хвалько.

      – Нашы ж яшчэ ў 1604 годзе вырушылі, з тым Дзьмітрыем, першым, – нагадаў дзеля дакладнасці. – А яснепан акурат той вясною атрымаў прыпаведны ліст на гусарскую харугву, а пасля Кірхгольма, у канцы верасня 1605 году разам з ротмістрам Дубровам* быў пасланы да караля з дакладам. Ну і атрымаў у красавіку 1606 года староства за заслугі, а як у 1607 годзе Сойм сабраўся, яшчэ і дзесяць тысяч злотых на дадатак, – весела абвясціў Малей, нібы самому прыпалі тыя грошы, – так што быў заняты.

      Ён кінуў на Бражыну позірк, ці не знудзіўся слухач яго аповядамі і супакоены працягваў.

      – А ў жніўні яснепан прапанаваў свае паслугі царэвічу. Але гэта ўжо быў новы Дзьмітрый, – удакладніў паручнік. – Царэвіч, вядома, узрадаваўся і давай клікаць ды падганяць. Але кожны Сапега цану сабе ведае, яснепан спачатку прыгледзеўся, што дзеецца, і толькі прадвеснем, гэта ўжо наступным годам, паведаміў, што з'явіцца з ладным войскам. Так што ў межах Масковіі апынуліся ў ліпені. Якіх трох соцень нехапала нам да двух тысяч.

      Паручнік даў слухачу час усведаміць моц сапежанскіх харугваў.

      – Немалое войска як на пачатак, – прызнаў Бражына, каб пацешыць адданага ваяра. – А ці чуў, вашмосьць, нібы наш вялікі канцлер нараіў свайму родзічу падацца да Дзьмітрыя? Нібыта выклікаў яго да Вільні акурат перад тым, як вырушыць?

      Паручнік павагаўся, ці не збрахаць чаго ваярскім звычаем, але палічыў несумленным і нахабным дурыць кур'ера таго ж вялікага канцлера. Раптам хоча спраўдзіць суразмоўніка. Непрыгожа выглядацьме, калі падловіць на няшчырасці.

      – Можа? Сам то ніколі пры мне так не выказваўся, – паціснуў плячыма Малей. – А вось, што канфедэрацыю ў абароне правоў цара Дзьмітрыя і ягонай жонкі мы завязалі з інспірацыі яснепана канцлера, то гэта і цюры абозныя ведаюць.

      – Гэта СКАЧАТЬ