Kordian. Juliusz Słowacki

Чтение книги онлайн.

      Jak poradził, tak matczysko

      I zrobiło… Szewc był blisko…

      Lecz Jankowi nie do smaku

      Przy szewieckiej ślipać igle.

      Diabeł mięszał żółć w biedaku,

      Śniły mu się dziwy, figle;

      Zwyciężyła wilcza cnota,

      Rzekł: «W świat pójdę o piętaku!»

      A więc tak jak był – hołota40,

      Przed terminem rzucił szewca

      I na strudze do Królewca

      Popłynął…

      Jak do wody wpadł i zginął…

      Matka w płacz, łamała dłonie;

      A ksiądz pleban na odpuście

      Przeciw dziatkom41 i rozpuście

      Grzmiał jak piorun na ambonie;

      W końcu dodał: «Bogobojna

      Trzódko moja, bądź spokojna,

      Co ma wisieć, nie utonie».

      Mały Janek gdzie się chował

      Przez rok cały, zgadnąć trudno.

      Wsiadł na okręt i żeglował,

      I na jakąś wyspę ludną

      Przypłynąwszy – wylądował…

      Owdzie król przechodził drogą.

      Jaś pokłonił się królowi

      I dworzanom, i ludowi;

      A kłaniając szastał nogą

      Tak układnie, że król stary

      Włożył na nos okulary.

      I wnet tymże samym torem,

      Dwór za królem, lud za dworem

      Powkładali szkła na oczy…

      Owoż król ten posiadł sławę,

      Jakoby miał wzrok proroczy;

      I choć stracił oko prawe,

      Tak kunsztownie lewym władał,

      Że człowieka zaraz zbadał,

      Na co mierzy, na co zdatny:

      Czy zeń ma być rządca kraju,

      Czy podstoli, czy też szatny42

      Lecz tą razą, wbrew zwyczaju43…

      Król pan oczom nie dowierza,

      Czy żak Janek na tancerza?

      Czy na rządcę dobry kraju?

      Więc zapytał: «Mój kochanku,

      Jak masz imię?»

      «Janek».

      «Janku,

      Coż ty umiesz?»

      «Psom szyć buty».

      «A czy dobrze?»

      «Oj tatulu!

      Czyli raczej, panie królu!

      Jak szacuję, ręczyć mogę,

      Że but każdy ostro kuty

      I na jedną zrobię nogę,

      Czyli raczej na łap dwoje…

      To na zimę. – Z letnich czasów

      But o jednym szwie wystroję.

      Na opłatku, bez obcasów;

      A robota takiej wiary,

      Że psy puszczaj na moczary,

      Suchą nogą przejdą stawy».

      «Masz więc służbę, złotem płacę» —

      Rzekł do Janka pan łaskawy

      I za sobą wiódł w pałace.

      A gdy dzień zaświtał czwarty,

      Szły na łowy w butach charty;

      A szewc chartów w aksamicie

      Przy królewskiej jechał świcie;

      Złoty order miał na szyi,

      W trzy dni został szambelanem,

      W sześć dni rządcą prowincyji,

      W dni dwanaście został panem.

      Starą matkę wziął z chałupy,

      Król frejliną44 ją mianował.

      A plebana pożałował

      W biskupy…