Login. Tomasz Lipko
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Login - Tomasz Lipko страница 6

Название: Login

Автор: Tomasz Lipko

Издательство: PDW

Жанр: Современные детективы

Серия:

isbn: 9788308059005

isbn:

СКАЧАТЬ mu ta konspiracja szła i nabrał niebezpiecznej pewności siebie. Kiedy w Radomiu zaczęły się rozruchy, milicja zatrzymała go pierwszego dnia po przyjeździe do miasta. Oprócz dwóch tysięcy ulotek Służba Bezpieczeństwa odkryła w pożyczonym przez niego volvo sporo gotówki. To była zbiórka dla rodzin pierwszych zatrzymanych robotników. Został aresztowany i oskarżony o szpiegostwo na rzecz zachodniego wywiadu. – W tym momencie Donica przyłożyła skaner do dłoni ojca i w pomieszczeniu rozległ się świdrujący dźwięk – jakby uaktywniła się bramka w supermarkecie. – Podczas przesłuchania, kiedy odmówił wyjaśnień, wsadzili mu ręce do szuflady w biurku i zatrzasnęli ją. – Wzdrygnąłem się, a ona na chwilę odstawiła urządzenie. – Stara metoda esbeków. Ale tamci dodatkowo jeszcze działali w ogromnym stresie. Komisariat milicji był jednym z niewielu punktów w mieście, jaki władzy udało się wtedy w Radomiu kontrolować. Na zewnątrz trwały zamieszki, nad którymi stracili kontrolę. W komunistycznej Polsce rzecz absolutnie bez precedensu. Esbecy wyładowali swoją bezradność na rękach mojego ojca. W dębowej szufladzie miażdżyli mu palce kilkanaście razy. Potem już całe życie miał ogromne trudności z pisaniem. To, co teraz usłyszałeś, to metalowe implanty, jakie wszczepiono mu wiele lat później w szwajcarskiej klinice.

      – Jak w takim razie pisał? Przecież całe życie był dziennikarzem…

      – Nie pisał. Na początku wszystko dyktował młodszej o rok studentce oceanografii, która zakochała się w nim jeszcze przed tamtym nieszczęściem. Jak pewnie już zgadłeś, to była moja matka.

      Spojrzałem na martwe dłonie jednego z największych polskich dziennikarzy. Podobnie jak cała jego sylwetka były masywne, ale wyglądały dość dziwnie. Dopiero po chwili dotarło do mnie, że to dłonie starca. Głęboko pomarszczone, nie zwracały na siebie uwagi, gdy wyjątkowa osobowość ich właściciela dominowała wszystko w promieniu dziesięciu metrów. Dopiero teraz, kiedy leżał martwy i niemal nagi, jego dłonie porażały swoją nienaturalną starością. Nie mogłem się oprzeć i dotknąłem jego prawej dłoni. Była lodowato zimna, ale miałem wrażenie, że od wewnątrz pokrywa ją delikatna warstwa zimnego potu. Wzdrygnąłem się, momentalnie cofnąłem dłoń i spojrzałem jego córce prosto w oczy.

      – Musi być w takim razie skarbnicą wiedzy wszystkich jego słynnych dziennikarskich dochodzeń.

      Donica uśmiechnęła się jadowicie.

      – Wytrzymała z nim tylko parę lat. I tak najwięcej ze wszystkich kobiet… Nie żyje od dziesięciu lat… – Niepokojąco zawiesiła na mnie wzrok i dopowiedziała: – wszystkie jego słynne dziennikarskie śledztwa to była już epoka komputerów i zupełnie innego rodzaju klawiatury.

      – Czyli radził sobie sam?

      – Nie. Nigdy nie radził sobie sam…

      Już zacząłem się zastanawiać, jak to od niej wyciągnąć, kiedy dokończyła sama:

      – Od kilkunastu lat to ja byłam jego rękami przy najważniejszych tekstach. To ja jestem skarbnicą wiedzy wszystkich jego ostatnich dziennikarskich dochodzeń.

      W lodowatej atmosferze prosektorium dochodziło do mnie, że informacje, które zostawił jej ojciec, zapewne stanowiły coś w rodzaju polisy na życie. Miała chronić jego córkę i pozwalała jej wytrzymać na sobie śmiertelnie groźne spojrzenie służb. Mało tego, Donica mogła wykorzystać choćby część tych wiadomości do śledztwa, które rozpoczął jej ojciec, a my mamy dokończyć. Fragmenty układanki, którą zostawił po sobie leżący między nami Krzysztof Oliwa, powoli łączyły się w logiczny plan.

@@@

      Przyjechała do Warszawy dwanaście godzin przed naszym spotkaniem. Dzięki urządzeniom elektronicznym, z których korzystała, mogłem później prześledzić niemal każdy jej krok. Wynajęła dwuosobowy pokój w najdroższym stołecznym hotelu Bristol, z którego wcześniej korzystali brytyjska królowa Elżbieta II czy piłkarze Realu Madryt.

      Duża szklanka finlaggan old reserve. To była pierwsza rzecz, jaką zamówiła po odebraniu kluczy do pokoju. Sądząc po impulsach elektrycznych, jakie na bieżąco rejestrował jej garmin, wychyliła ją jednym haustem. Dopiero później poszła do pokoju i wzięła prysznic. Między godziną 18.21 a 18.44 żadne z jej urządzeń elektronicznych nie odnotowało aktywności. Niewykluczone, że po wyjściu z łazienki oddała się masturbacji. Kiedy o 18.44 założyła smartwatch, miała nienaturalnie przyspieszone tętno. O 19.01 zamówiła taksówkę. Zajęło mi trzy i pół minuty, żeby doprecyzować lokalizację. Odwiedziła grób matki. Czuwała przy nim godzinę i trzydzieści dwie minuty. Nie kontaktowała się w tym czasie z nikim. Miała wyłączony telefon i komputer. Prawdopodobnie płakała.

      Wyobraziłem sobie, jak stoi nad grobem matki idealnie wyprostowana i zimna jak grobowa płyta.

      – Zaczynasz czy będziesz tak stał i modlił się nad ciałem starego?

      Donica wybiła mnie z rozmyślań swoim niskim głosem. W przeciwieństwie do niej nie nałożyłem lateksowych rękawiczek. Położyłem rękę na nagim brzuchu jej ojca. Był twardy i sztywny jak manekin z dębowego drewna. Albo nawet jak jedna z kamiennych figur w nawach mojego kościoła. Miałem wrażenie, że jest jednym wielkim twardym dyskiem nabitym gigabajtami ważnych informacji. Podniosłem prawą rękę podobnie jak podczas najważniejszego momentu mszy świętej. Tylko zamiast Hostii miałem w ręku skalpel. Kładąc lewą rękę w okolicy jego mostka, zrobiłem pierwsze cięcie.

      ZACZĘŁO SIĘ OD NIEWINNEGO MARKETINGU. REKLAMY SAME ZACZĘŁY SZUKAĆ LUDZI. POTEM OKAZAŁO SIĘ, ŻE MOŻNA POZNAĆ WIĘCEJ NIŻ ICH PREFERENCJE ZAKUPOWE. TAKŻE PRZEKONANIA POLITYCZNE, ORIENTACJĘ SEKSUALNĄ, I W KOŃCU EMOCJE. CZĘŚĆ OKAZAŁA SIĘ PUBLICZNIE DOSTĘPNA W MEDIACH SPOŁECZNOŚCIOWYCH, CAŁA RESZTA, OKAZUJE SIĘ, BYŁA TYLKO O KROK DALEJ.

      Był rozczochrany i nieogolony. Miał podkrążone oczy, a może to światło z komputera i podświetlanej klawiatury jego macbooka nadawało mu demoniczny wygląd. Kamera, która tkwiła w obudowie monitora, miała dość szeroki kąt. Widać było przedmioty w jego najbliższym otoczeniu, między innymi leżącą tuż obok paczkę ginatesów bez filtra, po którą właśnie sięgnął. Rozdzielczość kamery i dobrze zaprojektowane światło sprawiły, że już w pierwszej chwili zaczęły mnie rozpraszać tytuły niektórych książek upchanych na regale za jego plecami. Na chwilę przestał mówić, włożył papierosa do ust. W tym momencie zauważyłem charakterystyczną srebrną zapalniczkę na biurku. Oliwa, jakby wyczuwając mnie, sięgnął po nią, nie odrywając wzroku od monitora. Kłąb siwego dymu przesłonił na chwilę jego twarz, ale nie dało się ukryć, że jest nietrzeźwy. Podobnie jak miliony Polaków regularnie śledziłem jego występy w programach publicystycznych, ale teraz, bez make-upu, zmęczony alkoholem i ostatnimi wydarzeniami, wyglądał jak zombie.

      OBAWIAM SIĘ, ŻE POGŁOSKI O MOJEJ ŚMIERCI NIESTETY NIE SĄ PRZESADZONE. JEŻELI KTOKOLWIEK DOTARŁ DO TEGO PLIKU, OZNACZA TO, ŻE ZMARŁEM ŚMIERCIĄ NAGŁĄ. NAJPRAWDOPODOBNIEJ SPOWODOWANĄ CZYNEM PRZESTĘPCZYM.

      Zapewne miał w komputerze włączone kilka programów w osobnych oknach. W tle słychać było transmisję meczu, równolegle skądś sączył się dźwięk jazzowego freestyle’u. Nagle wszystko ucichło. Pewnie jednym kliknięciem wyłączył głośnik w komputerze. Cisza, która nastała, dodała grozy całemu przekazowi. Trwała dobre trzydzieści sekund, a Oliwa siedział nieruchomo z papierosem w kąciku ust i oczami wbitymi w ekran tak sugestywnie, СКАЧАТЬ