Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany. Отсутствует
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany - Отсутствует страница 35

Название: Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany

Автор: Отсутствует

Издательство: OSDW Azymut

Жанр: Медицина

Серия:

isbn: 978-83-200-5752-2

isbn:

СКАЧАТЬ V6 lub załamkiem S w odprowadzeniach V5 i V6 będącym wynikiem rotacji serca czy tych z nietypową osią serca (Rs w I).

      3. Definicja WHO/AHA/SENiT PTK zaproponowana w 1985 r. jest jeszcze bardziej specyficzna niż definicja Marriotta. Poza wymogiem braku załamków q w odprowadzeniach lewokomorowych zawiera dodatkowe kryterium morfologiczne szerokiego, zazębionego lub ze spowolnieniem (slur) załamka R w odprowadzeniach I, aVL, V5 i V6. Trudności w stosowaniu tej definicji wynikają z braku precyzji w sformułowaniach, m.in. możliwa jest różna interpretacja wymogu liczby odprowadzeń z zazębionym załamkiem R (kwestia interpretacji sformułowania „I, aVL, V5 i V6”). Czy w intencji jest to wymóg jednego odprowadzenia z notch/slur, dwóch (jak można wnioskować z końcówki dokumentu WHO) czy trzech (jak podaje Strauss), a może wszystkie cztery wymienione odprowadzenia muszą być pozazębiane (dosłowna interpretacja zapisu wskazuje właściwie na wszystkie cztery)? A spotyka się także interpretacje, że zazębienie/slur w tej definicji w ogóle nie jest obligatoryjne…

      4. Definicja Straussa proponuje czas trwania zespołu QRS w zależności od płci: co najmniej 130 ms u kobiet i co najmniej 140 ms u mężczyzn. Morfologia zespołu QRS w odprowadzeniach V1 i V2 – typu QS lub rS. Szeroki załamek R z zazębieniami (notch) lub spowolnieniami (slur) obecny jest przynajmniej w dwóch spośród następujących odprowadzeń: I, aVL, V1, V2, V5 i V6. Zazębienie/spowolnienie musi być w środkowych 50% szerokości zespołu QRS (mid-QRS), ponieważ zazębienie na początku QRS może być spowodowane blizną pozawałową. Jedną z przesłanek na korzyść definicji LBBB według Straussa jest jej potwierdzona przydatność w praktyce klinicznej przy kwalifikacji chorych do CRT. Jastrzębski i wsp., porównując właściwości prognostyczne czterech różnych definicji LBBB, na dużej grupie chorych z CRT, wykazali, że nowa definicja LBBB zdecydowanie lepiej identyfikuje chorych odnoszących korzyść z resynchronizacji. Bezwzględna 5-letnia różnica w śmiertelności w grupie chorych z LBBB według definicji Straussa w porównaniu z LBBB niespełniającym kryteriów Straussa wynosiła aż 20%. Dodatkowo bezwzględna śmiertelność była aż 10–15% mniejsza u chorych z LBBB według Straussa niż u chorych, u których LBBB rozpoznawano zgodnie z definicją klasyczną czy według Marriotta. Podobne wyniki przynoszą badania Tiana i wsp. pokazujące, że pacjenci spełniający kryteria LBBB według Straussa lepiej odpowiadają na CRT w ocenie echokardiograficznej (wzrost frakcji wyrzutowej i zmniejszenie objętości późnorozkurczowej lewej komory) niż pacjenci z LBBB według definicji klasycznej. Słabą stroną tej definicji (tak jak definicji WHO/AHA) jest brak kryteriów do rozpoznawania spowolnienia/slur – jest to kryterium arbitralne, wzrokowe. Dla precyzji definicji LBBB slur powinien być określony przez minimalny kąt zmiany kierunku, np. 20–90 stopni (powyżej 90 stopni rozpoznajemy zazębienie/notch), oraz minimalny czas trwania spowolnienia, np. 40 ms.

      Miscellanea

      Bólowy LBBB

      U niektórych osób przy zaburzonym torze depolaryzacji/asynchronicznym skurczu komór obserwuje się występowanie bólu bądź dyskomfortu w klatce piersiowej. Może to być wyzwolone zarówno przez intermitujący LBBB (LBBB zależny od przyspieszenia rytmu serca), jak i przez stymulację prawokomorową (tzw. jatrogenny LBBB). Uważa się, że jest to spowodowane specyficzną percepcją informacji docierającej do mózgu z mechanoreceptorów serca. Ta rzadka jednostka chorobowa bywa mylona z chorobą niedokrwienną serca, jako że w obu przypadkach ból prowokowany jest przez wysiłek; zwłaszcza że różnicowanie między bólowym LBBB a LBBB pojawiającym się jednoczasowo z bólem wieńcowym bez wątpienia jest trudne, a większość zaproponowanych kryteriów diagnostycznych (zob. poniżej) nie wydaje się rozstrzygać problemu. Pojawiły się pierwsze doniesienia, że stymulacja pęczka Hisa z przełamaniem/skorygowaniem LBBB prowadzi do ustąpienia objawów w bólowym LBBB. Być może takie kryterium (dobra odpowiedź na terapię) można będzie uznać za dowód na nieniedokrwienną etiologię bólu w tej jednostce chorobowej. Shvilkin i wsp., po przeanalizowaniu wszystkich przypadków opisanych w literaturze, zaproponowali następujące kryteria diagnostyczne pomocne w rozpoznawaniu bólowego LBBB:

      » nagły początek bólu związany z pojawieniem się LBBB w monitorowaniu holterowskim czy w EKG podczas testu wysiłkowego;

      » ustąpienie bólu zaraz po ustąpieniu LBBB, choć u niektórych obserwuje się ustępowanie bólu po pewnym okresie wysiłku, mimo utrzymywania się LBBB – jest to tzw. zjawisko walk through;

      » prawidłowy EKG przed i po ustąpieniu bloku (choć ujemne T na skutek „pamięci elektrycznej” mogą być obecne);

      » brak niedokrwienia serca w testach czynnościowych;

      » prawidłowa funkcja skurczowa lewej komory w badaniu echokardiograficznym;

      » oś serca skierowana w dół oraz cechy „świeżego” LBBB (tj. wysokie T) definiowane stosunkiem amplitudy załamka S do załamka T w odprowadzeniu V1 (S/T < 1,8).

      Niezupełny blok lewej odnogi pęczka Hisa

      Na podstawie samego EKG trudno różnicować niewielkie spowolnienie przewodzenia w lewej odnodze z przerostem/rozstrzenią lewej komory. Wyjątkiem jest zaobserwowanie nagłej skokowej zmiany morfologii QRS, której nie da się wytłumaczyć gwałtownymi zmianami strukturalnymi w sercu. Według SENiT niezupełny blok lewej odnogi rozpoznajemy w EKG, kiedy czas trwania zespołu QRS wynosi co najmniej 100 ms, a jednocześnie wynosi poniżej 120 ms, a więc granicy stanowiącej wciąż kryterium pełnego LBBB. Ponadto wymaga się braku załamka Q w odprowadzeniach I, V5 i V6 oraz zwrotu ujemnego nad lewą komorą (V5, V6) powyżej 60 ms. Pewną niekonsekwencją jest dopuszczenie zawałowego q w pełnym LBBB, a wykluczanie w niezupełnym LBBB. W przypadku przyjęcia definicji LBBB według Straussa najpewniej trzeba będzie rozpoznawać niecałkowity LBBB do 139 ms u mężczyzn i do 129 ms u kobiet. Przy takich wartościach czasu trwania różnicowanie niezupełnego LBBB z przerostem powinno być łatwiejsze.

      Atypowy blok lewej odnogi pęczka Hisa, LBBB a oś serca

      Bardzo rzadko obserwuje się tzw. maskowany LBBB. Sytuacja taka ma miejsce, kiedy w odprowadzeniach prawokomorowych występuje morfologia zespołu QRS typowa dla RBBB, a w odprowadzeniach kończynowych – morfologia zespołu QRS typowa dla LBBB. Taki obraz elektrokardiograficzny zdarza się najczęściej w przypadku bardzo rozległego uszkodzenia mięśnia sercowego, w przypadku bardzo rozległego zawału serca, znacznego przerostu i/lub rozległego zwłóknienia mięśnia sercowego (np. po chemioterapii). Najczęściej jest to jednak obraz RBBB z blokiem przedniej wiązki lewej odnogi (LAH). Nawet u 50–60% taki obraz elektrokardiograficzny jest zapowiedzią wystąpienia całkowitego bloku przedsionkowo-komorowego.

      W EKG można wyróżnić dwa typy maskowania. W typie I brak jest załamków S w odprowadzeniu I, a w typie II brak jest załamków S w odprowadzeniach przedsercowych V5 i V6. Brak załamka S w odprowadzeniu I wynika nie tyle z LAH, ile z dużego obszaru uszkodzenia mięśnia sercowego, tj. przerostu i/lub zwłóknienia oraz martwicy. Wspomniany obraz RBBB z LAH imituje LBBB, przyczyniając się do fałszywych jego rozpoznań, co może powodować niepotrzebne kwalifikowanie pacjentów do terapii resynchronizującej, która w tym przypadku nie tylko nie przynosi korzyści, ale nawet może zwiększać ryzyko zgonu w przebiegu niewydolności serca.

      Od lat kontrowersje budzi LBBB z towarzyszącym mocnym odchyleniem osi serca w lewo, co niektórzy określają mianem „podwójnego bloku” – LBBB + LAH. U około 30% chorych z LBBB i odchyleniem osi serca w lewo СКАЧАТЬ