Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany. Отсутствует
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany - Отсутствует страница 37
Название: Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany
Автор: Отсутствует
Издательство: OSDW Azymut
Жанр: Медицина
isbn: 978-83-200-5752-2
isbn:
Koncepcja Rosenbauma
W latach 1969–1970 Rosenbaum ze współpracownikami opublikowali przełomowe prace, w których na podstawie wyników eksperymentów na psach i oceny serc ludzkich wylansowali koncepcję zakładającą podział lewej odnogi na dwie wiązki (zarówno w aspekcie anatomicznym, jak i czynnościowym): wyróżnili mianowicie wiązkę przednią (left anterior fascicle, LAF) i tylną (left posterior fascicle, LPF). Przerwanie przewodzenia w jednej z wiązek określili mianem los hemibloqueos – the hemiblocks i zdefiniowali do dzisiaj obowiązujące kryteria tych zaburzeń przewodzenia. Był to niewątpliwie wielki postęp w diagnostyce elektrokardiograficznej. Prace te ugruntowały na dziesiątki lat koncepcje dwuwiązkowej struktury lewej odnogi, a co za tym idzie – trójwiązkowej natury śródkomorowego układu przewodzącego (prawa odnoga i dwie wiązki lewej odnogi). W elektrokardiografii koncepcja Rosenbauma do dzisiaj stanowi podstawę definiowania rekomendacji (AHA, ESC, SENiT PTK).
Czy słusznie?
Pytanie-zagadka godne Sherlocka Holmesa, który ustalił, co następuje. Na początku lat 70. XX w. pojawiły się pierwsze doniesienia wskazujące na niespójność koncepcji Rosenbauma z danymi z anatomii, histologii i fizjologii (Hecht, Pruitt i Watt, Uhley, Durrer, Demoulin). Rosenbaum wymijająco komentował zjawiska wskazujące na grzech uproszczenia w jego koncepcji. Na przykład tzw. nietypowy blok lewej odnogi, czyli z załamkiem Q (blok wiązek przedniej i tylnej), który wskazywał na pobudzenie przegrody przez MF/LFS, określał jako „lewostronny blok śródkomorowy bez zmian w początkowej części QRS”, a w swej kultowej książce (The Hemiblocks) napisał, że jest to „zjawisko trudne do wyjaśniania”. Z czasem zaczęły się pojawiać prace opisujące zarówno zjawiska elektrokardiograficzne, jak i kliniczne, których nie można było wyjaśnić w świetle koncepcji Rosenbauma (np. ryzyko całkowitego bloku przedsionkowo-komorowego i/lub nagłego zgonu sercowego w blokach dwuwiązkowych – piszę o tym poniżej). Sherlock Holmes analizujący dorobek Rosenbauma oraz ukazujące się za jego życia, i nie tylko, istotne pozycje piśmiennictwa, po głębokiej analizie materiału z dr. Watsonem doszli do wniosku, że kardiolog ten dobrze wiedział o istnieniu innych niż wiązka przednia i tylna struktur zapewniających fizjologiczne pobudzenie mięśnia lewej komory z trzech obszarów. świadczą o tym zarówno odnalezione zdjęcia i schematy (ryc. 12.10), jak i „zeznania” z 2017 r. dr. Elizariego, jednego ze współtwórców koncepcji Rosenbauma (ryc. 12.11). Twierdzi on, że za pobudzenie 1/3 środkowej części przegrody odpowiada najczęściej tzw. pseudościęgno (wachlarzowato rozkrzewiające się włókna odchodzące od przedniej części wiązki tylnej) bądź inny układ włókien, które jednak ze względu na osobniczą zmienność nie mogą być traktowane jako jednoznacznie zdefiniowana struktura równoważna pozostałym dwóm wiązkom. Skutkiem tak wielkiej różnorodności morfologicznej są kontrowersje wokół elektrokardiograficznych kryteriów zaburzeń przewodzenia w MF/LMF. To wszystko sprawia, że choć Elizari twierdzi, iż nie można ignorować faktu istnienia MF/LMF, rozpoznawanie elektrokardiograficzne w tym przedmiocie należy rozważać w kategoriach bloku arboryzacji (arborization block), czyli „bloku rozkrzewień” albo „bloku domniemanego”.
Rycina 12.10
Zdjęcie, na którym zaznaczone są włókna przegrodowe/wiązka przegrodowa. LAF (left anterior fascicular
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.