Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany. Отсутствует

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ osób z wynikiem ujemnym do liczby badanych bez choroby wieńcowej).

      Na podstawie danych obejmujących ponad 20 tys. badań średnia czułość testu wysiłkowego wynosi 68±16%, a swoistość 77±17%.

WSKAZANIA DO TESTU WYSIŁKOWEGO

      Tabela 6.1. Wskazania do testu wysiłkowego

      • Diagnostyka bólów w klatce piersiowej

      • Ocena stopnia zaawansowania choroby niedokrwiennej serca

      • Ocena objawów prowokowanych wysiłkiem

      • Ocena chorych z wszczepionymi urządzeniami terapeutycznymi

      • Ocena chorych z genetycznie uwarunkowanymi schorzeniami predysponującymi do arytmii

      • Ocena wydolności fizycznej

      • Ocena przed włączeniem do rehabilitacji kardiologicznej w celu planowania obciążeń treningowych

      • Ocena po cyklu rehabilitacji kardiologicznej w celu ewaluacji efektywności treningu fizycznego

      • Ocena odpowiedzi chronotropowej na obciążanie wysiłkiem

      • Ocena odpowiedzi na zastosowane leczenie

PRZECIWWSKAZANIA DO TESTU WYSIŁKOWEGO

      Podstawą bezpieczeństwa wykonywania testu wysiłkowego jest odpowiednia kwalifikacja pacjenta oparta na przeprowadzonym badaniu podmiotowym i przedmiotowym. Przeciwwskazania do testu wysiłkowego przedstawiono w tabeli 6.2.

      Tabela 6.2. Przeciwwskazania do testu wysiłkowego

      • świeży zawał mięśnia sercowego

      • Niestabilna choroba wieńcowa

      • Zwężenie pnia lewej tętnicy wieńcowej

      • Nieustabilizowana arytmia i/lub zaburzenia przewodzenia wymagające wdrożenia leczenia

      • Blok przedsionkowo-komorowy III stopnia bez zabezpieczenia stymulatorem

      • Wady serca zakwalifikowane do korekty kardiochirurgicznej/przezskórnej, np. ciężka stenoza aortalna (pole < 0,75 cm², gradient > 70 mm Hg)

      • Niewyrównana niewydolność serca

      • Ostre zapalenia mięśnia sercowego, wsierdzia lub osierdzia

      • Rozwarstwienie aorty

      • Zatorowość płucna, zawał płuca

      • Zakrzepica żył głębokich

      • Źle kontrolowane nadciśnienie tętnicze z wysokimi wartościami ciśnienia w spoczynku

      • Ostre choroby infekcyjne

      • Gorączka

      • Niewyrównane schorzenia endokrynologiczne (np. nadczynność/niedoczynność tarczycy, cukrzyca)

      • Niewyrównany stan wodno-elektrolitowy

      • Skrzeplina w jamie serca

      • Brak zgody pacjenta

      Względne1

      • Kardiomiopatia przerostowa i inne przyczyny zawężania drogi odpływu

      • świeżo przebyty udar lub niedokrwienie mózgu

      • Schorzenia neurologiczne/reumatologiczne/układu kostno-stawowo-mięśniowego/psychiatryczne utrudniające wykonanie testu i jego miarodajną ocenę

METODYKA TESTU WYSIŁKOWEGO

      Test wysiłkowy może być wykonany na bieżni ruchomej lub rowerze stacjonarnym. Protokół testu powinien być zindywidualizowany. Najbardziej popularny do celów diagnostyki choroby wieńcowej jest protokół Bruce’a i zmodyfikowany protokół Bruce’a, natomiast dla chorych z niewydolnością serca i/lub niską i średnią tolerancją wysiłku – protokół ramp lub protokół Naughtona.

      Test wysiłkowy przeprowadzany na rowerze stacjonarnym rozpoczyna się zwykle od obciążenia 25 lub 50 W i zwiększa się co 2–3 minuty o odpowiednio następne 25 lub 50 W. Zaleca się, aby tak dopasować protokół testu, by chory mógł kontynuować wysiłek przez 6–12 minut.

      W czasie testu wysiłkowego monitoruje się objawy pacjenta, EKG i ciśnienie tętnicze.

PRZYGOTOWANIE PACJENTA DO TESTU WYSIŁKOWEGO

      Pacjent powinien być wygodnie ubrany, np. w dres, bawełnianą koszulkę i odpowiednie, najlepiej sportowe obuwie. Nie później niż mniej więcej 3 godziny przed próbą powinien spożyć lekki posiłek/śniadanie, a następnie stopniowo wypić 0,5–1,5 litra wody mineralnej (ilość dostosowana, zależna od tego, o której godzinie wykonywany jest test). Przed testem nie należy pić kawy, herbaty ani palić papierosów.

      Przed próbą wymagane jest przeprowadzenie badania podmiotowego i przedmiotowego. Dodatkowo lekarz wyjaśnia cel i przebieg testu wysiłkowego, informuje także o konieczności odpowiedniego przygotowania skóry klatki piersiowej w celu uzyskania dobrego przylegania elektrod (np. usunięcie owłosienia, wykonanie abrazji naskórka).

      Elektrody umieszcza się w następujący sposób:

      » po jednej, odpowiednio po prawej i lewej stronie tylnej lub przedniej powierzchni klatki piersiowej, możliwie blisko stawów barkowych;

      » po jednej, odpowiednio po prawej i lewej stronie tylnej lub przedniej powierzchni tułowia, poniżej linii pępkowej;

      » sześć elektrod w miejscach odpowiadających odprowadzeniom V1–V6.

      Po zapoznaniu się z zasadami wykonywania testu pacjent podpisuje zgodę na przeprowadzenie badania.

      Test wysiłkowy wykonuje pielęgniarka/fizjoterapeuta/technik medyczny w obecności lekarza. W pomieszczeniu, w którym odbywają się próby wysiłkowe, powinien znajdować się zestaw do resuscytacji krążeniowo-oddechowej z defibrylatorem.

      ZASADY PROWADZENIA TESTU WYSIŁKOWEGO I KRYTERIA JEGO ZAKOŃCZENIA

      Rekomenduje się wykonanie maksymalnego testu wysiłkowego ograniczonego objawami. Wskazane jest, aby pacjent osiągnął co najmniej 85% częstości rytmu odpowiedniej dla płci i wieku. Chorzy przyjmujący β-blokery, leczeni innymi preparatami działającymi chronotropowo ujemnie, a także pacjenci z niewydolnością chronotropową lub nadmierną reakcją chronotropową na obciążanie wysiłkiem mają pewne ograniczenia w osiągnięciu docelowej częstotliwości rytmu serca.

      Wskazania do przerwania próby wysiłkowej przedstawiono w tabeli 6.3. Subiektywne odczucie obciążania wysiłkiem podczas testu oceniane jest według skali Borga (6–20 punktów) lub zmodyfikowanej skali Borga (0–10 punktów) (tab. 6.4 i 6.5).

      Tabela 6.3. Wskazania do przerwania testu wysiłkowego

      Bezwzględne

      • Ból wieńcowy (umiarkowany СКАЧАТЬ