Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany. Отсутствует

Чтение книги онлайн.

      3. Odcinek PQ – powinien przebiegać w linii izoelektrycznej.

      4. Odstęp PQ – odzwierciedla czas przewodzenia bodźca elektrycznego od węzła zatokowego do roboczego mięśnia komór. Jego czas trwania zmniejsza się w miarę przyspieszania pracy serca, a rośnie wraz z wiekiem. Prawidłowy odstęp PQ mieści się w granicach 0,12–0,20 s. U osób po 50. roku życia górna granica normy może być przesunięta do 0,23 s.

      5. Punkt J – oznacza miejsce przejścia zespołu QRS w odcinek ST. Można powiedzieć, że jest to punkt łączący i jego nazwa pochodzi od angielskiego słowa junction. Powinien pozostawać w linii izoelektrycznej. Maksymalne dopuszczalne przemieszczenie punktu J wynosi 1 mm (zarówno powyżej, jak i poniżej linii izoelektrycznej).

      6. Załamek T – jest ujemny w aVR i dodatni w I, II, aVF oraz w odprowadzeniach przedsercowych. Jednakże wariantem normy jest ujemny załamek T w III, aVF oraz V1–V3. W odprowadzeniu V1 można spotkać dwufazowy załamek T. Czas trwania załamka T zwykle nie przekracza 0,25 s, a jego amplituda wynosi 0,6 mV w odprowadzeniach kończynowych i 1 mV w przedsercowych.

      7. Odcinek ST – fizjologicznie przebiega w linii izoelektrycznej. Dość często jednak u zdrowych młodych osób spotyka się uniesienie ST w odprowadzeniach przedsercowych (szczególnie V2 i V3) sięgające 0,25 mV u mężczyzn i 0,15 mV u kobiet.

      8. Załamek U – to niskoamplitudowe wychylenie za załamkiem T. Sugeruje się, że jest wyrazem repolaryzacji włókien śródkomorowego układu przewodzącego lub zmian potencjałów spowodowanych przez rozciąganie włókien mięśnia komór w fazie rozkurczu. Ma zgodny z załamkiem T kierunek i najlepiej widać go w odprowadzeniach V2 i V3. Jednakże w prawidłowym zapisie EKG załamek U często bywa nieobecny.

      9. Odstęp QT – obejmuje fragment krzywej od początku zespołu QRS do końca załamka T. Załamka U nie wlicza się do odstępu QT, jeżeli jest on oddzielony od załamka T linią izoelektryczną. Duże załamki U (> 1 mm), które łączą się z załamkiem T, tworząc jego dwugarbny kształt, powinny być wliczane do odstępu QT. W przypadku gdy załamek U łączy się z załamkiem T, za koniec odstępu QT należy przyjąć punkt przecięcia się linii stycznej do ramienia zstępującego załamka T z linią izoelektryczną. Odstęp QT odpowiada procesowi depolaryzacji i repolaryzacji mięśnia komór. Należy go mierzyć w tym odprowadzeniu, w którym jest najdłuższy. Często jest to odprowadzenie II, ewentualnie V5, V6 lub I. W niektórych przypadkach można dokonywać pomiaru w tych odprowadzeniach, w których załamek T jest najlepiej widoczny. Czas trwania odstępu QT zależy od płci i wieku, ale najbardziej od częstotliwości rytmu serca. Im szybciej serce pracuje, tym krótszy jest odstęp QT. Stosowanie wartości odstępu QT skorygowanej do częstotliwości rytmu serca pozwala uniknąć każdorazowego porównywania QT do RR.

      Obowiązują różne wzory dla korekcji QT (tab. 4.1). Najczęściej stosuje się wzór Bazetta. Można go używać przy częstotliwości rytmu serca 50–120/min. Przy wyższych wartościach powinno się stosować wzór Fredericii lub Framingham i Hodgesa (te ostatnie mogą być również wykorzystywane w bradykardii).

      Według obowiązujących zaleceń AHA/ACCF/HRS z 2009 r. za normę dla kobiet przyjmuje się wartości skorygowanego QT (QTc) od 360 do 460 ms i dla mężczyzn od 350 do 450 ms.

      10. Odstęp RR – stanowi fragment krzywej EKG między sąsiednimi załamkami R. Jest miarą czasu trwania jednej ewolucji serca.

      Tabela 4.1. Wzory dla korekcji QT

      HR (heart rate) – częstotliwość rytmu serca; RR – odstęp RR w sekundach.

RYTM SERCA

      Bez określenia rytmu prowadzącego poprawna analiza EKG nie jest możliwa. Dokładne zasady rozpoznawania rytmu prowadzącego przekraczają ramy tego rozdziału. Ujmując rzecz w skrócie, do określenia rytmu pomocna jest identyfikacja załamków P oraz ocena ich związku z zespołami QRS.

СКАЧАТЬ