Название: Intensywna terapia i medycyna ratunkowa
Автор: Отсутствует
Издательство: OSDW Azymut
Жанр: Медицина
isbn: 978-83-200-5143-8
isbn:
■ zawał bez załamka Q (8–25% chorych z zawałem charakteryzuje się mniejszym obszarem martwicy, ale czterokrotnie większym ryzykiem dorzutu zawału, mniejszą śmiertelnością szpitalną, ale większą śmiertelnością w ciągu roku niż obserwowana w zawale z załamkiem Q, sięgającą 28,5%),
■ zawał z załamkiem Q,
■ szerzenie się zawału,
■ dorzut zawału serca.
Powikłania zawału serca
■ zaburzenia rytmu i przewodnictwa,
■ niewydolność serca (obrzęk płuc, wstrząs),
■ niewydolność mitralna,
■ pęknięcie wolnej ściany lewej komory,
■ pęknięcie przegrody komorowej,
■ tętniak lewej komory,
■ zakrzepy i zatory.
Rozpoznanie
■ na podstawie objawów klinicznych,
■ EKG pozwala na rozpoznanie zawału w 50–80%. W 20–25% EKG wykazuje nieprawidłowości, ale bez zmian typowych; u 15% chorych z zawałem serca obraz EKG może być całkowicie prawidłowy. Seria zapisów EKG potwierdza zawał w 95%.
Zawał bez załamka Q.
Ryc. 4.2
Zawał ściany przednio-bocznej.
Ryc. 4.3
Zawał ściany dolnej.
Ryc. 4.4
Zawał ściany tylnej.
Ryc. 4.5
4.2.1. FARMAKOTERAPIA W ZAWALE MIĘŚNIA SERCOWEGO (MONA)
MORFINA 3–5 mg dożylnie, dawkę można powtarzać co 5 min do dawki 10 mg, pod kontrolą ciśnienia tętniczego, rytmu serca, częstości i głębokości oddechów,
TLEN – 4–5 l/min.
NITROGLICERYNA s.l. 1 tabletka 0,5 mg u chorego bez objawów hipotonii (SABP minimum 100 mmHg), dawkę można powtarzać co 5 min pod kontrolą ciśnienia i częstości rytmu serca,
ASPIRYNA 300 mg.
Uwaga: Obowiązuje unieruchomienie chorego i transport w pozycji leżącej. Wskazane stałe monitorowanie EKG.
4.3. LEKI STOSOWANE W NIESTABILNEJ CHOROBIE NIEDOKRWIENNEJ I ZAWALE MIĘŚNIA SERCOWEGO
Celem leczenia jest zmniejszenie śmiertelności, zmniejszenie obszaru zawału i dysfunkcji lewej komory, poprawa bilansu tlenowego mięśnia sercowego oraz zwalczanie innych następstw zawału.
NITROGLICERYNA
Wskazania
■ IHD stabilna i niestabilna,
■ zawał serca z prawidłowym lub podwyższonym ciśnieniem tętniczym,
■ zawał z objawami niewydolności lewej komory (bierne przekrwienie, obrzęk płuc),
■ ból zawałowy utrzymujący się i nawracający mimo leczenia przeciwbólowego,
■ nadciśnienie tętnicze,
■ niedomykalność mitralna.
Przeciwwskazania
■ wstrząs, hipotonia poniżej 100 mmHg,
■ zawał prawej komory,
■ nadciśnienie płucne.
Uwaga: Ostrożnie w zawale ściany dolnej (równoczesny zawał prawej komory u 40% chorych w tej grupie) i stenozie mitralnej.
Dawkowanie: dawkę podjęzykową można powtarzać co kilka minut do ustąpienia bólu pod kontrolą ciśnienia tętniczego i rytmu serca lub do wystąpienia objawów niepożądanych.
MORFINA
Wskazania
■ IHD,
■ zawał mięśnia sercowego.
Przeciwwskazania
■ zaburzenia ośrodka oddechowego,
■ dychawica oskrzelowa,
■ uczulenie na lek.
Leczenie działań niepożądanych morfiny
■ hipotonia – uniesienie nóg, dożylne podanie płynów, a wobec braku normalizacji ciśnienia – wlew dopaminy,
■ bradykardia – atropina 0,5–1,0 mg iv. (dawkę 0,5 mg można powtarzać co 5 min do dawki łącznej 2,5 mg, a w razie nieskuteczności – stymulacja zewnętrzna),
■ zaburzenia oddechu – nalokson 0,4 mg iv. (dawkę można powtarzać co kilka minut do 2–10 mg),
■ wymioty – metoklopramid iv.
Uwaga: Ze względu na synergizm obu leków należy zmniejszyć dawkę morfiny.
Dawkowanie: 2–5 mg dożylnie, następnie 2 mg co 5 min do momentu ustąpienia bólu (pod kontrolą częstości i głębokości oddechów, ciśnienia tętniczego, częstości rytmu) albo do wystąpienia objawów niepożądanych.
4.3.1. LEKI BLOKUJĄCE RECEPTOR Β-ADRENERGICZNY
Leki te mogą wpływać na zmniejszenie objawów niedokrwienia (redukcja bólu) i obszaru zawału serca, obniżenie napięcia ściany lewej komory (prewencja pęknięcia serca), mogą zapobiegać groźnym zaburzeniom rytmu serca.
Wskazania
■ w zawale u chorych w stanie wskazującym na stymulację adrenergiczną, z tachykardią, podwyższonym ciśnieniem skurczowym, przedłużonym bólem zawałowym.
Przeciwwskazania
■ blok СКАЧАТЬ