Intensywna terapia i medycyna ratunkowa. Отсутствует
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Intensywna terapia i medycyna ratunkowa - Отсутствует страница 9

Название: Intensywna terapia i medycyna ratunkowa

Автор: Отсутствует

Издательство: OSDW Azymut

Жанр: Медицина

Серия:

isbn: 978-83-200-5143-8

isbn:

СКАЧАТЬ przebiegu zawału wyróżnia się:

      ■ zawał bez załamka Q (8–25% chorych z zawałem charakteryzuje się mniejszym obszarem martwicy, ale czterokrotnie większym ryzykiem dorzutu zawału, mniejszą śmiertelnością szpitalną, ale większą śmiertelnością w ciągu roku niż obserwowana w zawale z załamkiem Q, sięgającą 28,5%),

      ■ zawał z załamkiem Q,

      ■ szerzenie się zawału,

      ■ dorzut zawału serca.

      Powikłania zawału serca

      ■ zaburzenia rytmu i przewodnictwa,

      ■ niewydolność serca (obrzęk płuc, wstrząs),

      ■ niewydolność mitralna,

      ■ pęknięcie wolnej ściany lewej komory,

      ■ pęknięcie przegrody komorowej,

      ■ tętniak lewej komory,

      ■ zakrzepy i zatory.

      Rozpoznanie

      ■ na podstawie objawów klinicznych,

      ■ EKG pozwala na rozpoznanie zawału w 50–80%. W 20–25% EKG wykazuje nieprawidłowości, ale bez zmian typowych; u 15% chorych z zawałem serca obraz EKG może być całkowicie prawidłowy. Seria zapisów EKG potwierdza zawał w 95%.

      Zawał bez załamka Q.

8814.png

      Ryc. 4.2

      Zawał ściany przednio-bocznej.

8827.png

      Ryc. 4.3

      Zawał ściany dolnej.

8860.png

      Ryc. 4.4

      Zawał ściany tylnej.

8870.png

      Ryc. 4.5

      4.2.1. FARMAKOTERAPIA W ZAWALE MIĘŚNIA SERCOWEGO (MONA)

      MORFINA 3–5 mg dożylnie, dawkę można powtarzać co 5 min do dawki 10 mg, pod kontrolą ciśnienia tętniczego, rytmu serca, częstości i głębokości oddechów,

      TLEN – 4–5 l/min.

      NITROGLICERYNA s.l. 1 tabletka 0,5 mg u chorego bez objawów hipotonii (SABP minimum 100 mmHg), dawkę można powtarzać co 5 min pod kontrolą ciśnienia i częstości rytmu serca,

      ASPIRYNA 300 mg.

      Uwaga: Obowiązuje unieruchomienie chorego i transport w pozycji leżącej. Wskazane stałe monitorowanie EKG.

      4.3. LEKI STOSOWANE W NIESTABILNEJ CHOROBIE NIEDOKRWIENNEJ I ZAWALE MIĘŚNIA SERCOWEGO

      Celem leczenia jest zmniejszenie śmiertelności, zmniejszenie obszaru zawału i dysfunkcji lewej komory, poprawa bilansu tlenowego mięśnia sercowego oraz zwalczanie innych następstw zawału.

      NITROGLICERYNA

      Wskazania

      ■ IHD stabilna i niestabilna,

      ■ zawał serca z prawidłowym lub podwyższonym ciśnieniem tętniczym,

      ■ zawał z objawami niewydolności lewej komory (bierne przekrwienie, obrzęk płuc),

      ■ ból zawałowy utrzymujący się i nawracający mimo leczenia przeciwbólowego,

      ■ nadciśnienie tętnicze,

      ■ niedomykalność mitralna.

      Przeciwwskazania

      ■ wstrząs, hipotonia poniżej 100 mmHg,

      ■ zawał prawej komory,

      ■ nadciśnienie płucne.

      Uwaga: Ostrożnie w zawale ściany dolnej (równoczesny zawał prawej komory u 40% chorych w tej grupie) i stenozie mitralnej.

      Dawkowanie: dawkę podjęzykową można powtarzać co kilka minut do ustąpienia bólu pod kontrolą ciśnienia tętniczego i rytmu serca lub do wystąpienia objawów niepożądanych.

      MORFINA

      Wskazania

      ■ IHD,

      ■ zawał mięśnia sercowego.

      Przeciwwskazania

      ■ zaburzenia ośrodka oddechowego,

      ■ dychawica oskrzelowa,

      ■ uczulenie na lek.

      Leczenie działań niepożądanych morfiny

      ■ hipotonia – uniesienie nóg, dożylne podanie płynów, a wobec braku normalizacji ciśnienia – wlew dopaminy,

      ■ bradykardia – atropina 0,5–1,0 mg iv. (dawkę 0,5 mg można powtarzać co 5 min do dawki łącznej 2,5 mg, a w razie nieskuteczności – stymulacja zewnętrzna),

      ■ zaburzenia oddechu – nalokson 0,4 mg iv. (dawkę można powtarzać co kilka minut do 2–10 mg),

      ■ wymioty – metoklopramid iv.

      Uwaga: Ze względu na synergizm obu leków należy zmniejszyć dawkę morfiny.

      Dawkowanie: 2–5 mg dożylnie, następnie 2 mg co 5 min do momentu ustąpienia bólu (pod kontrolą częstości i głębokości oddechów, ciśnienia tętniczego, częstości rytmu) albo do wystąpienia objawów niepożądanych.

      4.3.1. LEKI BLOKUJĄCE RECEPTOR Β-ADRENERGICZNY

      Leki te mogą wpływać na zmniejszenie objawów niedokrwienia (redukcja bólu) i obszaru zawału serca, obniżenie napięcia ściany lewej komory (prewencja pęknięcia serca), mogą zapobiegać groźnym zaburzeniom rytmu serca.

      Wskazania

      ■ w zawale u chorych w stanie wskazującym na stymulację adrenergiczną, z tachykardią, podwyższonym ciśnieniem skurczowym, przedłużonym bólem zawałowym.

      Przeciwwskazania

      ■ blok СКАЧАТЬ