Intensywna terapia i medycyna ratunkowa. Отсутствует

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      ■ tokainid,

      ■ apryndyna.

      

      ■ enkainid,

      ■ flekainid,

      ■ lorkainid.

      Klasa II – leki β-adrenolityczne, które zmniejszają czas depolaryzacji diastolicznej. Dodatkowym ich działaniem jest przedłużanie czasu trwania potencjału czynnościowego.

      Klasa III – leki, których działanie przeciwarytmiczne zależy od przedłużenia czasu trwania potencjału czynnościowego, a w konsekwencji wydłużenia czasu refrakcji mięśnia sercowego:

      ■ amiodaron,

      ■ bretylium,

      ■ sotalol.

      Klasa IV – leki hamujące wolny napływ jonów wapniowych do wnętrza komórek sercowych, a więc drugą fazę potencjału czynnościowego:

      ■ werapamil,

      ■ diltiazem.

      LIDOKAINA

      Działanie

      ■ Tłumienie ektopii komorowej.

      ■ Osłabienie automatyzmu rozruszników komorowych (bez wpływu na przewodnictwo przedsionkowo-komorowe).

      Wskazania

      ■ Komorowe skurcze przedwczesne.

      ■ Tachykardia komorowa.

      ■ Migotanie komór.

      Przeciwwskazania

      ■ Blok węzła przedsionkowo-komorowego III stopnia z poszerzeniem zespołów komorowych.

      ■ Miastenia.

      ■ Ciężkie uszkodzenie wątroby.

      ■ Skłonność do drgawek.

      ■ Nadwrażliwość na lidokainę.

      Reakcje niepożądane – częściej u chorych z niewydolnością serca i toksycznym uszkodzeniem wątroby (co wymaga zmniejszenia dawek lub wydłużenia odstępu ich podawania).

      ■ Drgawki.

      ■ Blok serca

      ■ Niedociśnienie.

      ■ Porażenie ośrodka oddechowego.

      Dawkowanie

      ■ 1 mg/kg mc. w jednorazowym wstrzyknięciu dożylnym; dawkę można powtórzyć po 5–10 min. Następnie we wlewie 1–4 mg/min.

      AMIODARON

      Działanie

      ■ Upośledza czynność węzła zatokowo-przedsionkowego.

      ■ Zwalnia przewodzenie w węźle przedsionkowo-komorowym.

      ■ Zwalnia częstość rytmu zatokowego.

      Wskazania

      ■ Zagrażające życiu arytmie nadkomorowe i komorowe.

      Przeciwwskazania

      ■ Choroba węzła zatokowego powodująca znaczną bradykardię.

      ■ Blok A-V stopnia II lub III.

      ■ Bradykardia z utratą przytomności.

      ■ Udokumentowana nadwrażliwość na amiodaron.

      Reakcje niepożądane – często u osób leczonych dużymi dawkami, szczególnie przewlekle.

      ■ Toksyczne uszkodzenie tkanki płucnej (alergiczne śródmiąższowe zapalenie płuc u pacjentów leczonych doustnie).

      ■ Nasilenie istniejących zaburzeń rytmu.

      ■ Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy.

      ■ Objawy neurologiczne (drżenie kończyn, ruchy mimowolne, polineuropatia obwodowa).

      ■ Objawy ze strony przewodu pokarmowego.

      ■ Objawy dermatologiczne.

      Dawkowanie

      ■ Dożylnie 5 mg/kg mc. wciągu 20 minut do 2 godzin.

      ■ W stanach zagrażających życiu 150–300 mg dożylnie w ciągu 1–2 minut.

      ■ Jeśli powraca VF/VT, można dodatkowo podać dawkę 150 mg.

      Uwaga: Amiodaron rozcieńcza się w 5% roztworze glukozy (300 mg w 20 ml).

      AJMALINA

      Działanie

      ■ Upośledza przewodzenie we wszystkich częściach układu przewodzenia przedsionkowo-komorowego.

      ■ Zwalnia rytm zatokowy.

      ■ Pogarsza przewodzenie śródkomorowe.

      ■ Wydłuża okres skutecznej refrakcji – także w drogach dodatkowych w zespole WPW (Wolffa, Parkinsona i White’a), co może hamować przedwczesne pobudzenia.

      Wskazania

      ■ Migotanie przedsionków z szybką czynnością komór w zespole WPW.

      ■ Częstoskurcze komorowe i tachyarytmie nadkomorowe oprócz trzepotania przedsionków.

      Przeciwwskazania

      ■ Blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia.

      ■ Napadowy blok A-V.

      ■ Choroba węzła zatokowo-przedsionkowego z napadami zespołu MAS.

      ■ Śródkomorowe zaburzenia przewodzenia.

      ■ Niewydolność krążenia.

      ■ Kardiomegalia.

      ■ Wstrząs.

      ■ Niedociśnienie.

      ■ Ciąża.

      Reakcje СКАЧАТЬ