Intensywna terapia i medycyna ratunkowa. Отсутствует

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ niepożądane

      ■ obkurczenie naczyń nerkowych, z następczym spadkiem przepływu nerkowego i zmniejszeniem wydalania moczu,

      ■ zwiększenie zapotrzebowania serca na tlen wskutek wzrostu oporu obwodowego.

      Wskazania

      ■ znaczna hipotensja w przebiegu wstrząsu.

      Przeciwwskazania

      ■ komorowe zaburzenia rytmu, skurcze dodatkowe.

      Dawkowanie

      ■ wlew kroplowy 10–100 μg/min.

      Uwaga: Norepinefryna (Levonor) – stosowana w ciężkim wstrząsie kardiogennym, przy ciśnieniu niższym niż 70 mmHg. Dawka wstępna 2–5 μg /min, zwiększa się ją do osiągnięcia ciśnienia skurczowego 90 mmHg.

      Tabela 4.1. Przygotowanie wlewów leków inotropowych, otrzymywane stężenia

      4.6. ZABURZENIA RYTMU SERCA

      Nadkomorowe zaburzenia rytmu – powstają w obrębie lub powyżej węzła przedsionkowo-komorowego.

      ■ Niemiarowość zatokowa – u młodych, zdrowych osób, polega na cyklicznych zmianach częstości pracy serca zależnie od fazy wydechowej.

      ■ Tachykardia zatokowa – może towarzyszyć gorączce, hipowolemii, bólowi, hipoksji, może być skutkiem działania leków, wysiłku fizycznego. Leczenie – przyczyny tachykardii.

      ■ Wieloogniskowy częstoskurcz przedsionkowy i wędrowanie rozrusznika – najczęściej w przebiegu przewlekłych chorób płuc (w EKG co najmniej trzy różne rodzaje morfologii załamków P i odstępów PR). Leczenie – poprawa wydolności płuc. Jeśli powoduje złe samopoczucie i nie jest możliwa poprawa wydolności, można podać magnez.

      Ryc. 4.6

      ■ Trzepotanie przedsionków – w uszkodzeniu mięśnia sercowego (choroba niedokrwienna, zawał), zapaleniu mięśnia sercowego, zatorowości płucnej. EKG – skurcze przedsionków z częstością 250–300/min. Czynność komór zwykle około 150/min z blokiem A-V 2 : 1, także 3 : 1, 4 : 1. U chorych z dodatkową drogą przewodzenia czynność komór może być tak szybka, że grozi wystąpieniem migotania komór.

      Leczenie – werapamil, β-adrenolityki, kardiowersja elektryczna u chorych niestabilnych krążeniowo.

      Trzepotanie przedsionków z blokiem przedsionkowo-komorowym 2 : 1.

      Ryc. 4.7

      Trzepotanie przedsionków z wysokim stopniem bloku przedsionkowo-komorowego.

      Ryc. 4.8

      ■ Migotanie przedsionków – w chorobie niedokrwiennej serca, zatorowości płucnej, nadciśnieniu, przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc, wadach zastawki dwudzielnej, tyreotoksykozie i in. EKG – zupełna niemiarowość rytmu komór z obecną falą migotania, najlepiej widoczną w odprowadzeniach znad prawej komory. W czasie napadu czynność komór zwykle wynosi około 160/min.

      U chorych, którzy nie stosują leków blokujących czynność węzła A-V (digoksyny), wolny rytm komór w czasie napadu migotania przedsionków świadczy o zaawansowanej chorobie serca.

      Leczenie – p. schemat postępowania.

      ■ Częstoskurcz nadkomorowy z szerokimi zespołami komorowymi QRS: – trudny do odróżnienia od częstoskurczu komorowego. Leczenie jak częstoskurcz komorowy – p. schemat postępowania.

      ■ Częstoskurcz nadkomorowy z wąskimi zespołami komorowymi QRS:

      Ryc. 4.9

      • nadkomorowy częstoskurcz nawrotny – większość częstoskurczów jest następstwem rytmów nawrotnych; obecność nieprawidłowej pętli z tkanki przewodzącej w obrębie węzła A-V lub dodatkowej drogi przewodzenia umożliwia powstanie rytmu krążącego z częstością depolaryzacji komór wynoszącą 120–140/min; nadkomorowy częstoskurcz nawroty może wystąpić u osób ze zdrowym sercem, w zawale, zapaleniu osierdzia, wypadaniu płatka zastawki dwudzielnej lub zespole preekscytacji; początek zwykle nagły; EKG – odwrócone, wstecznie przewiedzione załamki P, często zderzone z zespołami QRS lub obecne w obrębie odcinków ST;

      • ektopowy częstoskurcz nadkomorowy – często jest następstwem zatrucia digoksyną, wtedy często przebiega z blokiem A-V; występuje też w niedokrwieniu mięśnia sercowego, chorobach płuc i zatruciu alkoholem; na ogół zaczyna się stopniowo i stopniowo ustępuje; EKG charakteryzuje się występowaniem załamków P przed każdym zespołem QRS.

      Leczenie – p. schemat postępowania.

      Uwaga: W przypadku zatrucia digoksyną – przeciwwskazana jest kardiowersja.

      ■ Bradykardia zatokowa – stan prawidłowy u sportowców; u osób nie uprawiających sportu może wystąpić w następstwie stosowania leków (β-adrenolityki, blokery kanałów wapniowych, digoksyna, narkotyki) lub w wyniku procesów patologicznych, takich jak niedokrwienie mięśnia sercowego, hipotermia, niedoczynność tarczycy, wzmożone ciśnienie śródczaszkowe.

      Leczenie – p. schemat postępowania.

      Ryc. 4.10

      ■ Zaburzenia rytmu z łącza przedsionkowo-komorowego – powstają w obrębie węzła A-V w sytuacjach, gdy zaburzone jest wysyłanie bodźców przez węzeł zatokowy, upośledzone przewodzenie w węźle A-V lub zwiększony automatyzm węzłowy (zatrucie digoksyną, choroba niedokrwienna, kardiomiopatia, zapalenie mięśnia sercowego).

      ■ Przedwczesne pobudzenia węzłowe – w EKG przedwczesne, prawidłowo ukształtowane zespoły QRS nie poprzedzone załamkiem P.

      Ryc. 4.11

      • rytm z węzła przedsionkowo-komorowego – w EKG regularne wąskie zespoły QRS, z częstością 40–60/min; na ogół nie stwierdza się czynności przedsionków;

      Uwaga: Jeśli obecne są załamki P występujące niezależnie od QRS, oznacza to obecność bloku III stopnia.

      • przyspieszony rytm węzła przedsionkowo-komorowego СКАЧАТЬ