Название: Intensywna terapia i medycyna ratunkowa
Автор: Отсутствует
Издательство: OSDW Azymut
Жанр: Медицина
isbn: 978-83-200-5143-8
isbn:
• Nie przerywaj podstawowych zabiegów resuscytacyjnych na dłużej niż 5 sekund (wyjątek: intubacja, defibrylacja i kaniulacja żyły).
2
PRZYRZĄDOWE UDRAŻNIANIE DRÓG ODDECHOWYCH
1. Rurka ustno-gardłowa
• zakładana tylko głęboko nieprzytomnym,
• dobór: odległość od kąta ust do płatka ucha,
• dwa sposoby zakładania: w pozycji odwrotnej i przy użyciu szpatułki.
2. Rurka nosowo-gardłowa
• lepiej tolerowana przez pacjentów zamroczonych, reagujących,
• 3 różne rozmiary,
• dobór nie długości, ale średnicy.
3. Maska krtaniowa LMA.
4. Maska krtaniowa Fastrach.
5. Rurka krtaniowa.
6. Obturator przełykowy.
7. Rurka przełykowo-tchawicza dwuświatłowa (Combitube).
8. Intubacja dotchawicza.
9. Konikopunkcja.
10. Konikotomia.
11. Tracheotomia przezskórna.
Wskazania do intubacji
Uwaga: Intubację może wykonać osoba mająca duże doświadczenie w tym zakresie.
■ Brak możliwości skutecznej wentylacji innym sposobem.
■ Brak drożności po założeniu rurki ustno-gardłowej lub nosowo-gardłowej.
■ Brak odruchów obronnych ze strony gardła (śpiączka), chorzy z urazem czaszkowo-mózgowym.
■ Konieczność mechanicznej wentylacji płuc.
■ Oparzenie dróg oddechowych.
■ Krwawienie z dróg oddechowych, wymioty u osoby nieprzytomnej.
■ Urazy części twarzowej czaszki.
Zalety intubacji
■ Ochrona dróg oddechowych przed aspiracją i regurgitacją.
■ Ułatwienie wentylacji i natleniania.
■ Możliwość podawania leków (epinefryna, atropina, lidokaina).
■ Nie ma konieczności synchronizowania uciskania klatki piersiowej i wentylacji.
Zmniejszenie częstości powikłań
■ Intubacja wykonywana tylko przez osoby przygotowane i wyszkolone.
■ Jak najszybsze intubowanie podczas resuscytacji.
■ Intubacja na zatrzymanym oddechu.
■ Jeśli próba intubacji jest nieudana, wentylować 100% tlenem przez 20–30 sekund.
■ Ciśnienie w mankiecie:
• 25–35 cm H2O – prawidłowe,
• > 40 cm H2O – niedokrwienie śluzówki, nadżerki, zwężenia tchawicy,
• < 25 cm H2O – zagrożenie zachłyśnięciem.
Tlenoterapia – wskazania
■ Nagłe zatrzymanie krążenia krwi.
■ Wstrząs.
■ Urazy wywołujące ciężkie obrażenia narządowe.
■ Zaburzenia świadomości.
■ Ostre stany internistyczne.
■ Zatrucia.
■ Oparzenia inhalacyjne.
Schemat postępowania w przypadku nieprzewidzianej i niespodziewanej trudnej intubacji według wytycznych SPUDO PTAiIT (Sekcja Przyrządowego Udrażniania Dróg Oddechowych Polskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii).
• Problemy z zaintubowaniem i właściwą oksygenacją pacjenta stanowią najczęstszą przyczynę zgonów anestezjologicznych. Liczba przypadków niepowodzeń może być znacznie większa, niż wynika to z oficjalnych danych.
• Postępowanie w nieprzewidzianej trudnej intubacji musi zatem koncentrować się na podtrzymywaniu oksygenacji i prewencji uszkodzenia górnych dróg oddechowych.
• Najczęstsze błędy w podejściu do intubacji dotchawiczej:
• pośpiech, rutyna,
• brak przygotowanego sprzętu,
• brak planu awaryjnego,
• bezmyślna wiara w swoje umiejętności.
Definicja trudnej intubacji dotchawiczej wg standardów Europejskiego Towarzystwa Anestezjologicznego (ESA):
• Więcej niż dwa usiłowania intubacji za pomocą konwencjonalnego laryngoskopu,
• Próby zaintubowania podjęte przez dwóch doświadczonych anestezjologów, nie powinny one trwać dłużej niż około 60 sekund każda,
• Zmiana techniki na użycie innych metod, np. prowadnicy, alternatywnych metod udrożnienia górnych dróg oddechowych (GDO) itd.
Uwaga: Najważniejsze to mieć plan działania
Plan A: pierwsze (rutynowe) podejście do intubacji dotchawiczej,
Plan B: drugie podejście, jeżeli plan A zawiódł,
Plan C: podtrzymanie wentylacji i oksygenacji, odroczenie procedury,
Plan D: techniki ratunkowe w sytuacji „nie mogę zaintubować, nie mogę wentylować”.
Postępowanie w przypadku nieprzewidzianych trudności intubacyjnych podczas standardowej (rutynowej) próby intubacji dotchawiczej.
1. Plan A
• Pierwsza próba intubacji dotchawiczej powinna zawsze być wykonana w optymalnych warunkach i odpowiedniej pozycji głowy i szyi.
СКАЧАТЬ