Miłość i reszta życia. Diana Palmer

Чтение книги онлайн.

      Na ranczo Scotta wjeżdżało się przez solidną, elektronicznie sterowaną bramę. Zarówno Sally, jak i Stevie rozglądali się z zaciekawieniem. A było na co popatrzeć: lądowisko dla helikopterów, pas startowy i hangar, duży basen oraz ogromny dom, w którym śmiało znalazłoby się miejsce do spania dla co najmniej trzydziestu osób. Poza tym strzelnica, domki dla gości i nowocześnie urządzona sala gimnastyczna. A także mnóstwo talerzy satelitarnych i kamer rejestrujących wszystko, co się dzieje na terenie posiadłości.

      – Niesamowite – szepnęła Sally, kiedy wysiadłszy z wozu, skierowali się w stronę budynku mieszczącego salę gimnastyczną.

      Ebenezer roześmiał się pod nosem.

      – Owszem, niesamowite.

      Stevie pobiegł przodem; roznosiła go energia. Kiedy weszli do budynku, chłopiec szalał na grubej niebieskiej macie; to robił fikołki, to usiłował kopnąć zawieszony na stalowej belce worek treningowy.

      – Stevie z Dallasem są do siebie podobni jak dwie krople wody – oznajmiła nagle Sally.

      Eb skrzywił się.

      – Nigdy o nim z Jess nie rozmawiałaś?

      – Nie. Pierwszy raz usłyszałam jego imię od ciebie.

      – Słuchaj, Jess musi sama ci o wszystkim opowiedzieć. I opowie, kiedy uzna, że nadeszła pora.

      Przez chwilę w milczeniu przyglądała się popisom chłopca na macie.

      – On nie jest synem wuja Hanka, prawda?

      – Dlaczego tak uważasz?

      – Po pierwsze dlatego, że wygląda jak kopia Dallasa. A po drugie, Hank z Jess od lat byli bezdzietnym małżeństwem. I co, tuż przed śmiercią wuja Jessica nagle zaszła w ciążę? Narodziny Steviego to prawdziwy cud.

      – Może i cud – zgodził się Ebenezer. – W każdym razie ów cud spowodował, że Hank poprosił, by go wysłano z kolejną misją w teren objęty działaniami wojennymi. I chociaż zmarł na serce, a nie od kuli, Jess nadal gnębią koszmarne wyrzuty sumienia. – Popatrzył Sally prosto w oczy. – Proszę, nie mów jej, że wiesz.

      – Dobrze. Ale opowiedz mi resztę.

      – Dallasa i Jess przydzielono razem do pewnego zadania. Zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia; to było jak uderzenie pioruna. Z początku walczyli z uczuciem, ale zbyt dużo czasu spędzali ze sobą i wreszcie stało się to, co stać się musiało. Jess zaszła w ciążę. Kiedy Dallas się o tym dowiedział, zaczął szaleć. Domagał się, żeby Jess rozwiodła się z Hankiem i wyszła za niego. Jess odmówiła. Oznajmiła mu, że ojcem dziecka jest Hank, i że nie ma zamiaru rozwodzić się mężem.

      – Boże.

      – Hank, który był bezpłodny, oczywiście zdawał sobie sprawę, że Jess go zdradziła. Dallas nie wiedział o bezpłodności Hanka. A Jessica dowiedziała się dopiero wtedy, gdy wyznała mężowi, że spodziewa się dziecka. – Eb wzruszył ramionami. – Hank nie mógł wybaczyć jej zdrady. Kiedy Hank umarł, Dallas nawet nie próbował się z nią skontaktować. Był święcie przekonany, że Stevie jest synem Hanka. Prawdę pojął kwadrans temu, wystarczył mu jeden rzut oka na chłopca. Trudno nie zauważyć podobieństwa. – Wykrzywił usta w uśmiechu. – Wrócimy tam najwcześniej za dwie godziny. Nie chcę znaleźć się na linii ognia.

      Sally przygryzła wargę.

      – Biedna Jess.

      – Biedny Dallas – stwierdził Eb. – Po kłótni z Jessicą zaczął podejmować się różnych ryzykownych zadań. Im bardziej niebezpieczne, tym chętniej je wykonywał. W zeszłym roku w Afryce został podziurawiony kulami jak sito. Odesłano go do Stanów. Od takich ran, jakich doznał, na ogół się umiera.

      – Wygląda na człowieka rozgoryczonego…

      – Jest rozgoryczony. Kochał Jess, z wzajemnością, ale ona go odtrąciła. Nie chciała skrzywdzić męża. W końcu jednak i tak go skrzywdziła. Hank nie mógł pogodzić się z myślą, że jego żona urodzi dziecko innego mężczyzny. Ciąża Jess zniszczyła ich małżeństwo.

      Sally pokręciła ze smutkiem głową.

      – Jaka straszna tragedia. Dla nich wszystkich.

      – To prawda.

      Skierowała wzrok na Steviego.

      – Świetny z niego dzieciak. Kochałabym go, nawet gdyby nie był moim bratem ciotecznym.

      – Nie dziwię ci się. Jest odważny, posłuszny…

      – Posłuszny? Nie mówiłbyś tak, gdybyś o północy wciąż nie mógł go zapędzić do łóżka.

      Eb błysnął zębami w uśmiechu.

      – Lubisz dzieci…

      – Och, tak – przyznała z zapałem. – Dlatego uwielbiam pracę nauczycielki.

      – Nie kuszą cię własne?

      Zaczerwieniwszy się, odwróciła twarz.

      – Kuszą. СКАЧАТЬ