Miłość i reszta życia. Diana Palmer

Чтение книги онлайн.

      – Wiem! – Przetarła ręką łzy. – Po prostu od dziecka wpajano mi, że dwoje zakochanych ludzi pobiera się i żyje razem, w wierności, aż do śmierci. Byłam dziewicą, kiedy poślubiłam Hanka. W mojej rodzinie nie zdarzały się rozwody, dopóki mój brat, ojciec Sally, nie rozstał się z jej matką. – Pokręciła głową, nieświadoma spojrzenia, jakie zagościło na twarzy Dallasa. – Moi rodzice przeżyli razem pięćdziesiąt szczęśliwych lat.

      – Nie każdemu jest to dane – oznajmił twardo, ale w jego głosie już nie pobrzmiewała wrogość. – Czasem rozwód stanowi jedyne rozsądne wyjście.

      Odgarnęła włosy za uszy i ponownie przetarła łzy.

      – Może masz rację.

      Cofnął się od okna i położywszy laskę na podłodze, usiadł w fotelu naprzeciw Jessiki. Z głośnym westchnieniem pochylił się do przodu i szukając w myślach właściwych słów, utkwił spojrzenie w jej bladej, mizernej twarzy.

      – Eb wspomniał, że zostałeś ciężko ranny podczas ostatniej misji – powiedziała cicho. Z całego serca marzyła o tym, by móc go zobaczyć. – Dobrze się już czujesz?

      Ujęty troską w głosie Jess, zacisnął ręce na jej dłoniach.

      – Tak. W każdym razie na pewno lepiej niż ty. – Chwilę milczał. – Straszną cenę przyszło nam zapłacić za tamtą noc.

      Łzy zapiekły ją pod powiekami.

      – Tak – przyznała. Wyciągnęła rękę; znalazłszy twarz Dallasa, delikatnie obrysowała ją palcami. Badała znajome kontury, a przy okazji szukała nowych blizn. – Stevie ma twoje rysy – szepnęła.

      W jej niewidzących oczach było tyle emocji, że nie potrafił na nie patrzeć. Czuł się jak intruz, jak podglądacz.

      – Wiem.

      – Nie bądź zły – poprosiła. – Nie gniewaj się na mnie.

      Odciągnął dłoń Jessiki od swojego policzka, zupełnie jakby parzył go jej dotyk.

      – Od pięciu lat z trudem hamuję wściekłość – mruknął. – Ale chyba masz rację. Złością niczego się nie osiągnie, nie zmieni się przeszłości. – Położył jej rękę na oparciu fotela i wyprostował się. – Trzeba żyć dalej. Teraźniejszością. Nie roztrząsać spraw, które wydarzyły się przed laty.

      Zawahała się.

      – Czy nie możemy przynajmniej zostać przyjaciółmi?

      Roześmiał się.

      – Chciałabyś tego?

      – Bardzo. – Skinęła głową. – Eb mówił, że zrezygnowałeś z wyjazdów na zagraniczne misje i teraz pracujecie razem na jego ranczu. Zależy mi, żebyś poznał lepiej Steviego. Żebyście się zaprzyjaźnili. Na wypadek, gdyby coś mi się stało – dodała cicho.

      – Na miłość boską, nie gadaj bzdur! – zdenerwował się i sięgnąwszy po laskę, podniósł się niezdarnie z fotela. – Lopez nic ci nie zrobi. Nie pozwolimy, żeby cię skrzywdził.

      Nic nie powiedziała. Oboje zdawali sobie sprawę, że Lopez ma kontakty na całym świecie i że nigdy się nie poddaje. Jeżeli postanowi ją zabić, znajdzie na to sposób. A ona chciała jedynie, aby jej syn nie został sam, bez opieki, bez nikogo bliskiego.

      – Pójdę zaparzyć kawę – oznajmił Dallas. Nie dopuszczał do siebie myśli, że któregoś dnia mogłoby Jess zabraknąć. – Jaką lubisz? Czarną? Z mlekiem?

      – Wszystko jedno – bąknęła.

      Bez słowa skierował się do kuchni. Czekał, aż kawa się zaparzy, podczas gdy Jess siedziała sama w salonie, dumając nad tym, jak potoczyło się jej życie.