Fb2Gratis.com

Atropos. Federico Betti
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Atropos - Federico Betti страница 7

Информация о книге:

Название: Atropos

Автор: Federico Betti

Издательство: Tektime S.r.l.s.

Жанр: Полицейские детективы

Серия:

isbn: 9788873045762

isbn:

СКАЧАТЬ NdÃ«rkohÃ« a mund tÃ« mÃ« thoni Ã§farÃ« marrÃ«dhÃ«nie kishit me vajzÃ«n? Di qÃ« keni qenÃ« shoqe shkolle nÃ« lice.â

âÃshtÃ« e vÃ«rtetÃ«. A mund tâju pyes se nga e morÃ«t vesh kÃ«tÃ« fakt?â

âFola pak mÃ« parÃ« me zotin Banjara. Ai mÃ« tha se ju tÃ« tre keni qenÃ« bashkÃ« nÃ« shkollÃ«. Shpresoj se nuk pÃ«rbÃ«n problem pÃ«r ty.â

âE kuptoj. Gjithsesi jo, nuk Ã«shtÃ« problem fare.â

Xamanji piu gllÃ«njkÃ«n e fundit tÃ« kafesÃ« dhe baristja, pasi kishte sistemuar filxhanin, pjatÃ«n dhe lugÃ«n nÃ« koshin e lavastovilies, i tregoi inspektorit qÃ« faktikisht ata tÃ« tre si shokÃ« shkolle, kishin rÃ«nÃ« nÃ« sintoni qÃ« nÃ« fillim tÃ« vitit tÃ« parÃ« tÃ« shkollÃ«s dhe e kishin ruajtur miqÃ«sinÃ« edhe me tÃ« mbaruar provimet e pjekurisÃ«. TÃ« gjithÃ« nÃ« punÃ«n e vet, arrinin nÃ« njÃ«farÃ« mÃ«nyre qÃ« tÃ« shiheshin tÃ« paktÃ«n njÃ« herÃ« nÃ« javÃ«, gjatÃ« fundjavave.

âPÃ«rsa i pÃ«rket punÃ«s, a dini tÃ« mÃ« thoni se ku punonte zonjusha Mistroni? E Ã«ma nuk arriti tÃ« na thoshte ndonjÃ« gjÃ« tÃ« saktÃ«.â

I tha emrin e kompanisÃ« dhe se punonte si pÃ«rgjegjÃ«se zyre pÃ«r marketingun e jashtÃ«m, dhe pastaj shtoi: âDuhet tÃ« mÃ« falni, por tani po trishtohem pa masÃ« kur flas pÃ«r tÃ«.â

Dhe filloi tÃ« qante.

âE kuptoj dhe mÃ« vjen vÃ«rtet shumÃ« keq pÃ«r atÃ« qÃ« ka ndodhur. Por sidoqoftÃ« ne duhet tÃ« vazhdojmÃ« tÃ« bÃ«jmÃ« punÃ«n tonÃ« dhe tÃ« gjejmÃ« autorin.â

âE diâ, tha vajza, duke tundur kokÃ«n. âShpresoj qÃ« ta gjeni shpejt.â

âUroj.â

âFaleminderit.â

âAsgjÃ«â, tha Xamanji. âA mund tÃ« mbÃ«shtetem nÃ« ndihmÃ«n tuaj nÃ« Ã§do moment?â

âSigurisht.â

âShumÃ« mirÃ«â, e falenderoi inspektori. âPÃ«r momentin do thoja se mjafton me kaq. Do tÃ« kaloj kÃ«ndej sapo tÃ« kem sÃ«rish nevojÃ« pÃ«r tÃ« folur me ju.â

âDo tâju pres.â

Xamanji u nda nga vajza me njÃ« buzÃ«qeshje dhe doli nga bari me shpresÃ«n ende tÃ« pashuar se do tÃ« mbÃ«rrinte nÃ« zgjidhjen e Ã§Ã«shtjes.

Ngeleshin pÃ«r tâu pyetur akoma dy miq tÃ« LuÃ§ia Mistronit, dhe ndÃ«rkohÃ« kishte marrÃ« edhe njÃ« informacion tÃ« ri: sÃ« shpejti do tâi duhej tÃ« bÃ«nte njÃ« vizitÃ« edhe tek punÃ«dhÃ«nÃ«si i saj.

GjatÃ« rrugÃ«s me makinÃ« nÃ« drejtim tÃ« zyrÃ«s, Stefano Xamanji pyeti me vete se si po shkonte kÃ«rkimi i informacioneve nga ana e agjentit Finoki.

Agjenti Finoki iu fut punÃ«s pÃ«r tÃ« biseduar me tÃ« afÃ«rmit e LuÃ§ia Mistronit.

E Ã«ma i kishte shÃ«nuar vetÃ«m tÃ« vÃ«llain Atos, njÃ« dajÃ« dhe njÃ« kushÃ«rirÃ«.

Rezultoi se tÃ« gjithÃ« ata ishin tashmÃ« nÃ« dijeni tÃ« fatkeqÃ«sisÃ« qÃ« i kishte rÃ«nÃ« zonjÃ«s Balxani dhe, kur agjenti arriti tÃ« fliste me tÃ« vÃ«llain, ai filloi tÃ« qante duke thÃ«nÃ« se nuk kishte reshtur sÃ« qari qÃ« prej momentit tÃ« marrjes sÃ« lajmit.

Banonte vetÃ«m nÃ« rrugÃ«n San FeliÃ§e, nÃ« njÃ« apartament tÃ« vogÃ«l por funksional.

âA mund tÃ« flas me ju pÃ«r motrÃ«n LuÃ§ia?â, e pyeti Marko Finoki pas prezantimit.

âSigurisht, urdhÃ«roni brenda.â

U ulÃ«n nÃ« dhomÃ«n e ndenjes, nÃ«n dritÃ«n e mÃ«ngjesit qÃ« ndriÃ§onte ambjentin pÃ«rmes xhamave tÃ« dritares.

âSi ishin marrÃ«dhÃ«niet mes jush?â, donte tÃ« dinte agjenti.

âDo thoja tÃ« shkÃ«lqyera, edhe pse kohÃ«t e fundit nuk shiheshim shpesh, pasi unÃ« kam qenÃ« shumÃ« nÃ« lÃ«vizje pÃ«r shkak tÃ« punÃ«s.â

âE kuptoj. ÃfarÃ« pune bÃ«ni, a mund tâju pyes?â

âInstaloj makina automatike. Jam shpesh nÃ« lÃ«vizje dhe shpesh mbetem larg shtÃ«pisÃ« pÃ«r tÃ« paktÃ«n njÃ« javÃ«.â

âDuhet tÃ« jetÃ« njÃ« punÃ« interesante, tÃ« paktÃ«n pÃ«r vetÃ« faktin se udhÃ«toni dhe shihni gjithmonÃ« vende tÃ« reja.â

âDo tÃ« ishte nÃ« qoftÃ« se do kisha pak mÃ« shumÃ« kohÃ« pÃ«r tÃ« lÃ«vizur sesa tÃ« qÃ«ndroja i mbyllur brenda kompanisÃ« duke montuar makina automatike nga mÃ«ngjesi deri nÃ« darkÃ«. I vetmi argÃ«tim qÃ« kemi Ã«shtÃ« mbrÃ«mja, kur shkojmÃ« pÃ«r darkÃ« dhe provojmÃ« gastronominÃ« lokale.â

âSigurisht njÃ« punÃ« impenjativeâ, tundi kokÃ«n Finoki, âKur jeni parÃ« pÃ«r herÃ« tÃ« fundit me motrÃ«n tuaj?â

âAfro dy javÃ« mÃ« parÃ«.â

âMe ndonjÃ« rast tÃ« veÃ§antÃ«?â

âJo. Sapo kisha ardhur nga njÃ« shÃ«rbim dhe tÃ« dielÃ«n vendosÃ«m qÃ« tÃ« darkonim sÃ« bashku. NjÃ« picÃ« pÃ«r tâi rrÃ«fyer njÃ«ri tjetrit ndonjÃ« gjÃ«.â

âDhe si tâu duk ajo atÃ« ditÃ«? E qetÃ«, apo kishte ndonjÃ« gjÃ« qÃ« nuk shkonte? Ishte ndoshta e shqetÃ«suar pÃ«r ndonjÃ« gjÃ«?â

âMÃ« foli pÃ«r telefonatat qÃ« merrte. I shtinin frikÃ«n, edhe sepse nuk e kuptonte se nga mund tâi vinin.â

âNuk e kishte idenÃ« mÃ« tÃ« vogÃ«l se kush mund tÃ« ishte?â

âJo.â

âNuk e kishte denoncuar nÃ« polici?â

âNuk di si tâju pÃ«rgjigjem.â

âE kuptoj.â

âA mund tâju pyes se si Ã«shtÃ« e mundur qÃ« gjendeni nÃ« shtÃ«pi nÃ« kÃ«tÃ« orÃ« tÃ« ditÃ«s? NÃ« kÃ«tÃ« СКАЧАТЬ

Atropos. Federico Betti Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Atropos - Federico Betti страница 7

Atropos. Federico Betti
Чтение книги онлайн.