Название: Atropos
Автор: Federico Betti
Издательство: Tektime S.r.l.s.
Жанр: Полицейские детективы
isbn: 9788873045762
isbn:
Kur Paliarini dhe avokati u takuan në zyrën e këtij të fundit, e para gjë që bënë ishte një ripërsëritje e ngjarjes.
âKisha dalë nga diskoteka. Kur gjendesha në unazën e Bolonjës isha euforik, shtypa në fund pedalin e gazit, pa qenë i ndërgjegjshëm për shpejtësinë e makinës. Me të arritur në një kryqëzim, ku semafori ishte jeshil, godita një fëmijë që po kalonte mespërmes rrugën në vijat e bardha.â
âAi fëmijë po kalonte mespërmes rrugën, edhe pse e dinte që nuk duhej ta bënte në atë moment. Semafori për këmbësorin duhej të ketë qenë i kuq, ma ha mendja.â
Paliarini tundi kokën, me shpresën se ajo çka i kujtohej ishte e vërtetë dhe jo e mjegulluar nga efekti i drogës.
âJa pra e sheh, e kemi gjetur tashmë një pikë në favorin tonë.â
âNë rregullâ, tha Paliarini, â por si do ta paraqesim me faktin që unë nisa të ngisja makinën pasi mora një nga ato pilulat e mallkuara? Ãa dreqin dhe unë, nuk i mora vetë, ma hodhi ai tipi atje brenda, ai ma dha. Më tha 'Do ta shohësh që do ndihesh më mirë' dhe mua mâu mbush mendja.â
Për një çast avokati ra në mendime.
âPuna e pilulës nuk dëshmon në favorin tëndâ, tha ai në fund, âpor në njëfarë mënyre do tâia dalim. Duhet të kesh besim tek mua.â
âTë shpresojmë. Dhe çfarë duhet të bëj unë këto ditë? Ndonjë gjë të veçantë? Ju duhet ndonjë deklaratë prej meje?â
âTani për tani, jo. Do të them për të gjitha në gjyq, përpiqu të rrish i qetë dhe do ta shohësh se gjithçka do të zgjidhet fare mirë.â
âKam besim në eksperiencën tënde.â
âShkëlqyer. Tani kthehu në shtëpi dhe çlodhu. Do bëhem unë i gjallë në njëfarë mënyre.â
âJu falenderoj pa masë.â
âAsgjë. E kam për detyrë.â
Pasi u përshëndetën, avokati nisi të mendonte sesi ta ndiqte këtë çështje në gjykatë, dhe Davide Paliarini u kthye në shtëpi. Do të zbatonte këshillën që i ishte dhënë: çlodhje absolute deri në ditën e paraqitjes në gjyq.
XII
Herët në mëngjesin e po asaj dite, Mariolina Spaxhezi dëgjoi zilen që binte, vajti tek citofoni dhe pyeti se kush ishte.
âKam sjellë lule për ju, zonjëâ, ishte përgjigja.
âNgjituniâ, tha gruaja, duke nisur të hamendësonte se kush qe dërguesi i mundshëm i kësaj dhurate të këndshme.
Kur pa luleshitësin me tufën e luleve në dorë, i ndryshoi fytyra.
âPo..hajdeni..hyniâ, i tha duke belbëzuar burrit që gjendej para. I dukej se e kishte parë më parë, ndoshta qe luleshitësi që gjendej pak më larg shtëpisë së saj, në po atë rrugë.
âVëreni aty sipër.â
Burri kapërceu pragun e apartamentit, ndoqi udhëzimet që sapo i ishin dhënë, pastaj u përshëndet shpejt duke u shprehur se do tâi duhej të kthehej në dyqan pasi gjendej vetëm dhe kishte lënë një letër tek hyrja që i njoftonte klientët e mundshëm për kthimin e tij pas pak minutave.
Mariolina Spaxhezi mbylli prapë portën dhe u drejtua me shpejtësi për nga tufa e luleve që sapo kishte marrë.
Një tufë lulesh krizantemë?, mendoi.
Pa se tek letra që mbështillte lulet ishte ngjitur një zarf prej letre ku qe shkruar PÃR MARIOLINÃN.
E hapi dhe brenda gjeti vetëm një kartëvizitë prej kartoni.
MASSIMO TROVAIOLI
Drejtor Marketingu
Tecno Italia S.r.l.
Gruaja ndjeu një si gjendje të fikëti dhe iu desh të ulej për ta evituar që kjo tâi ndodhte vërtet.
Ktheu kartëvizitën dhe pa se në pjesën mbrapa ishte shkruar me stilolaps Sà SHPEJTI!.
Pas ca minutash u ngrit nga karrigia, mori një gotë dhe e mbushi dy herë me ujë. Kishte nevojë të pinte.
Njomi gojën, pastaj vajti në banjë për të freskuar fytyrën.
Si ishte e mundur?
Sipas një thënie të urtë popullore që i ishte mësuar pak a shumë, ajo gjithnjë i kishte lidhur krizantemat me të vdekurit, dhe Massimo Trovaioli...
Mori telefonin dhe i ra 113-ës.
âUnë po... persekutohem...â, arriti menjëherë të thoshte, kur dikush iu përgjigj nga ana tjetër e telefonit.
âQetësohuni, zonjëâ, i tha agjenti në telefon. âdhe sqarohuni më mirë.â
âUnë... po persekutohem... nga një i vdekur!â
âÃshtë e pamundur. Jeni e sigurt se ndiheni mirë?â
âPo, po, mirë jamâ, tha ajo. âUnë po përsekutohem.. nga një i vdekur!â, ulëriti.
âKu banoni?â, e pyeti agjenti në fund, duke u përpjekur tâi binte shkurt, âPo dërgoj dikë aty.â
Gruaja i dha adresën ku banonte dhe mbylli telefonatën duke iu lutur që të vinin shpejt.
Kur dy agjentët e patrullimit mbërritën në banesë, e gjetën Mariolina Spaxhezin gati në prag paniku.
âMundohu të qetësohesh, zonjë. Do donim të na tregoje qartë se ça po ndodhâ, i shpjegoi një nga dy agjentët.
Gruaja СКАЧАТЬ