Название: СОҲИБҚИРОН МАЪНАВИЯТИ 2
Автор: ЧОРИЕВ АҲМАДЖОН
Издательство: Yangi asr avlodi
isbn: 978-9943-08-676-0
isbn:
– Балли! – деб юборди. Учинчи меҳмон олим ўрнида туриб:
– Мен бир бармоқни кўрсатиш билан Худонинг бирлигига ишонасизми, – дедим. Ёш йигитча олимингиз: икки бармоўини кўрсатиб: – Ишонаман, аммо ёнида пайғамбаримиз ҳам борлар, – деди. Мен унинг жавобидан қаноатландим.
Шунда уч мусофир олим: «Биз йигитчангизнинг жавобларидан ниҳоятда қаноатландик», – дейишибди.
Амир Темур ёш йигитчага қараб: – Сен меҳмон олимларнинг саволларига берган жавобларингдан қониқдингми? Тўғри жавоб берганмидинг? Улар, жавобларингни тўғри англашибдими? – деб қайта-қайта сўроққа тутибди. Чунки у йигитчанинг жавобларини бошқачароқ бўлишини ўйлаб ўлтирган экан. Йигитча ўртага чиқиб, Соҳибқиронга меҳмон олимлару ўлтирган олимларга қараб таъзим қилиб:
– Йўқ, меҳмон олимлар жавобларимни нотўғри англашибди, мен уларнинг имо-ишора билан берган саволларида бошқачароқ жавоб қилган эдим.
Яъни, биринчи меҳмон олим узоқдан юриб, чарчаб ҳориб келганидан қорни оч экан, бир товоқ ош бўлса нима қилардинг, деб сўради, мен ярим сизга, қолган ярим менга бўларди, – деб жавоб қилдим. Иккинчи меҳмон олим ҳам узоқ юриб, ҳориб-чарчаганидан қорни очиққан экан, у менга қорнини кўрсатиб, бирор нарса топиб бермасанг, аҳволим чатоқ бўлади, – деди, – мен битта тухум олдириб келиб ҳозирча шу тухумдан бошқа ҳеч нарса йўқлигини, ҳозирча еб туришини, ўзим ҳам очликдан енгиллашиб худди қушга ўхшаб учиб кетишга тайёрлигимни айтдим. Учинчи меҳмон олим бўлса, менга таҳдид қилган бўлиб, агар овқат топиб бермасанг, бир кўзингни ўяман деб бармоўини кўрсатган эди, мен икки бармоўимни кўрсатиш билан: «Мен эса сенинг иккала кўзингни ўйиб оламан!» – дедим, – менинг аниқ жавобларим шулар эди.
Бу савол-жавобдан Соҳибқирон хурсанд бўлиб, уч мусофир олимни саройида олиб қолиб, ҳалиги йигитчани олимларга бош қилиб уларнинг ҳар бирига от билан сарполар берибди.
Пиру устозларГА эътироф
Амир Темур ўзининг қўлга киритган барча зафарларини пиру устозлари – шайх Шамсиддин Кулол ва Саййид Барака номлари билан боўлайди. Шарафиддин Али Яздийнинг ёзишича, Мир Саййид Барака 1370 йили Амир Ҳусайн билан учрашади. Амир Ҳусайн эса унинг ҳурмат-иззатини жойига қўймайди. Бундан ранжиган Саййид Амир Темурга мурожаат қилиб, унга ноўора ва байроқ ҳадя этади. Жаҳонгир уни иззат-икром билан қабул қилиб, барча истакларини бажаради. Шундан сўнг Амир Темур билан Саййид Барака ўрталарида бир-бирларига нисбатан теран ҳурмат ва самимий дўстлик юзага келади. Жаҳонгир Мир Саййид Бараканинг маслаҳат ва ўгитларига доимо қулоқ солган. Масалан, 1383 йили Амир Темурнинг синглиси вафот этади, бундан қаттиқ қайўурган Соҳибқирон тушкунликка тушади, давлатни бошқариш ишларидан ҳам кўнгли совийди. Шунда Мир Саййид Барака бошлиқ бир гуруҳ дин аҳли унинг кўнглини кўтарадилар ва давлатни бошқариш ишларини давом эттиришни сўрайдилар. Пирнинг ўгитларидан тўғри хулоса чиқарган Амир Темур яна қаддини тиклаб, давлат бошқарувига фаол киришади.
Мир СКАЧАТЬ