– Гапирсанг-чи!
Каромат яна индамади.
Шерқўзи қараса, хотини ҳали-вери оғиз очмоқчи эмас, шунинг учун жўрттага эснаб, ёлғонлади:
– Айтгандай, Ҳаким бечора: «Хотинини касалхонага олиб бориб ташласангиз», деган эди-я. Сал бўлмаса, эсимдан чиқай дебди. Тур, бошқа кўйлак олиб чиқ, бунингнинг ёқаси тўзиб кетибди.
Каромат унга ташвиш билан қараб қўйди-ю, лекин ҳадеганда қўзғалавермади. Шерқўзи баттар қистовга олди:
– Тур, мунча инмиллайсан?
Каромат бошини кўтарди, хотин бўлиб эрига биринчи марта тик боқиб гапирди:
– Султонингиз, уйланаман, деяпти!
Шерқўзи дуруст англамади:
– Нима?
– Хотин олиб берасиз, деяпти.
Шерқўзининг кўзлари чақчайиб кетди:
– Қанақа хотин?!
Кароматнинг бояги табассумлари, бу гапни айтишдан олдин ўйлаб қўйган режалари ҳаммаси бир зумда учди-кетди. Эрининг кўнглидаги гаплар ҳошиясига майдалаб ёзиб қўйилгандек дастурхонга термилиб қўрқа-писа минғирлади:
– Бир-бирига кўнгил берган экан.
– Кимга? Анави Карим чаккининг жинқарчансигами?
– Йўқ, бошқа Аширқул аканинг қизи.
Шерқўзи тутоқди:
– Эй, менга қара, эсинг жойидами ўзи? Оғзингдан чиққан гапни билиб гапиряпсанми?
Каромат эрига аламли қаради:
– Билганим учун гапираяпман. Ҳали жуда аҳмоқ бўлиб қолганим йўқ… Чўлга кетаман деяпти…
Шерқўзининг бир қоши кўтарилди: «Эҳ-э, гап жиддийга ўхшайди. Бу касофат олашақшақ бекорга шаққилламаган».
– Эй, менга қара, галдирама. Дам хотин олмоқчи, дам чўлга кетмоқчи дейсан. Нима, уйланиб, чўлга хотини билан кетмоқчими?
– Сизга бир гапни уқтиргунча ўлиб бўлади одам.
– Агар Манзурани олиб бермасанглар, бошимни олиб чўлга кетаман, деяпти. – Кароматнинг кўзларига жиқ-жиқ ёш тўлди.
Шерқўзи эса негадир ўз-ўзидан бир оз енгил тортди: «Кетиб бўпти! Кетса ҳам икки кунда мулла бўлиб қайтади. Лекин манавит ақли калтани қандай қилиб тинчитиш керак?»
– Ҳм, бошини олиб кетади, де. Бу ерда ишламаган бош уёқда иш берар экан-да, а? Сенга ташлаб кетса бўлмасмикан – ақлингга ақл қўшилармиди! Иккита бош билан тузукроқ ўйлармидинг…
Кароматнинг киприклари пир-пир учди:
– Сизга шунақа майна қилиш бўлса! Телевизордаги Эргашдан камингиз йўқ.
Шерқўзининг қоши жойига тушди, бироқ шу он яна қайта, бу гал атай кўтарилди.
– Тинчгина ўтирган эдим-а! Қай гўрдан шу гапни топдинг? Ўғлингда калла бўлмаса сенда бордир? Сен эсингни еб қўймагандирсан? – Шерқўзи қўллари титраб чой қуйди, бир кўтаришда ичиб юборди. – Э, тавба! Ўқишдан-ку биринчи имтиҳондаёқ оёғи осмондан бўлиб қайтди. Энди бу нағмани ўйлаб топдими? Ноябрда лип этиб армияга олиб кетса… Э, ҳали хотиннинг маънисини қайдан билади бу!
– Биттаю СКАЧАТЬ