Ўзим билан ўзим. Аъзам Аҳмад

Чтение книги онлайн.

      – Йўғ-э, бошқа бировдир.

      – Сенинг товушингни танимайманми! Отанг изза бўлмасин деб, индамай ўтирибман-да. Бешинчида ўқиб, ажинадан қўрқасанми?

      – Ажина эмас, иккита мов мушук биғиллашиб қолди.

      – Ана, қўрқибсан-ку!

      «Алдаяпти. Эшитмаган, шунча жойдак йиғлаганимни эшитадими! Синаб кўряпти»

      – Э-э, сиз ўзингизнинг Раҳмонингизни билинг, сал қоронғи тушгандан кейин далага чиқишга қўрқадию.

      Амакиси бир зум гап тополмай қолди-да, кейин кўрсаткич ва ўртанча бармоқларини жуфтлаб унга чўзди:

      – Бир-бирига ёпишиб қолиб жуда азоб беряпти-да. Қани, зўр бўлсанг, шуларни очиб қўй-чи!

      У амакисининг бармоқларини ажратиб қўймоқчи бўлиб қўл узатди-ю роса чиранганидан кейин амакиси нима қилиши эсига тушиб, қўлини тортиб олди.

      – Мени уялтирмоқчисиз-а!?

      – Ҳа, шум-э, биласан-а!?

      Маҳмуд аканинг эсига бола тушиб отасидан сўради:

      – Эшон бобо, Мақсудга ош олиб келишсин?

      – Э-э, қорним тўқ, уйдан шўрва ичиб келдим.

      – Шўрванг йўлда тушиб қолган-да.

      – Майли, зўрламанг, бу ўзи кам овқат ейди, – деди отаси.

      Амакасига бу ҳам бир баҳона бўлди:

      – Бу овқатнинг ўрнига ҳам китоб еса керак-да, кейин отасига ўгирилиб давом этди. – Тунов куни қарасам, бунингиз эшакнинг устида ҳам китоб ўқиб келяпти. – Унга қараб қув жилмайди.

      «Жуда ёпишиб олди-да бугун. Ўзи ҳам игнадай гапни туядай қилади-я. Ўқишимнинг унга нима оғирлиги тушибди. Отамнинг гапи етмагандай, энди бу ҳам…»

      – Бекор айтибсиз, – деганини ўзи ҳам сезмай қолди у.

      – Э, буни қара, ўзидан каттага ҳам гап қайтарадими, – деди амакиси.

      Отаси Хайрулла акага таъна билан қараб қўй-ди. Амакиси жим бўлди. Отаси салмоқлаб гапирди:

      – Бунга уриш-сўкиш кор қилмайди. Билмайман, китобдан нима топган. Акалари ёшлигида пишиққина эди. Қудрат бундайлигида, бўйи бир қарич бўлиб, қўш қўшар эди.

      – Шуни билгани тўғри, – деди шу пайтгача жим ўтирган Раҳмат ака. – Қани, бизнинг шумтакалар ҳам шундай ўқиса. ғирт хулиган. «Беш»га ўқийсан-лар», деган шарт қўйиб икковига ҳам велосипед олиб бердим. Қаёқда! Бир ой ўтмасдан шалағини чиқаришди.

      – Ҳа, энди боланинг ўзи қизиқмаса, қийин. Уриб-сўкиб йўлга сололмайсиз, – деди Мамат меш беғамлик билан. – Бизнинг Пирматнинг аҳволи ҳам шу – қулайини топдими, болаларни тўплаб, эшак кўпкари қилади. Кўп эшак ҳалак, бир пўстак ҳалак.

      – Ҳозир ўқимаганга қийин, – деди Раҳмат ака. – Бориб-бориб ўқимаганга иш қолмайди. Илгари тракторчининг қаватида бир-икки ой юрсанг, «Универсал» беришарди. Ҳозир тракторчиликка ҳам диплом керак. Трактор ҳайдаш ҳам қийинлашиб кетди.

      Бу гап отасига ёқинқирамади:

      – Ўқиганлари оламни гулистон қиляптими! Мана, биттаси Ҳайдарнинг ўғли. Худонинг бермиш куни оғзида папирос, тагида матасекл, санғигани-санғнган. Ким бир пиёла қуйиб берса – ўшанга жўра. Ўн йил мактабда СКАЧАТЬ