Ўзим билан ўзим. Аъзам Аҳмад

Чтение книги онлайн.

      – … Бировни ака дедик, бировни ука, ишқилиб, бола-чақани оч қолдирмадик. Ҳозир замон яхши. Қайси уйга кирманг, радиё… Одамлар кирини ҳам мошинада ювади. Тавба, шу кир ювадиган мошинага қатиқ солиб, туғмасини боссанг, сариёғини ажратиб берар экан-а! Эй, бу одамларнинг усталиги…

      «Бир нарса демоқчи бўлса, гапни айлантириб, охирини йўқотиб қўяди. Аввал қуртқумурсқа, кейин инқилоб, Олимхўжабой, уруш, қимматчилик. Энди кир ювадиган машинага ўтиб кетди».

      – Хайрулла, кечаги ойликдан неча сўм олдингиз? – деб сўради Мамат меш дабдурустдан.

      – Тўйт юш шўм, – деб жавоб берди амакиси оғзида нос борлиги учун соқовланиб.

      – Шу сувчилик ҳам сердаромад иш-да. Нима дедингиз, Акрам ака?

      Отаси индамади. Мамат меш гапида давом этди:

      – Пулни йўқотманг. Бозор куни ўзим бир яхши сигир олиб бераман.

      Амакиси гиламни қайириб носини туфлади, кафти билан оғзини артди.

      – Борини эплаб олай-чи. Болалар телевизор олиб беринг деб гаранг қилишяпти.

      Шу пайт отаси кўкрак чўнтагидан занжири узун соатини чиқарди:

      – Соат ҳам ўн бирдан ўтибди, Мамат ака. Гап сотиб ўтиришимиздан фойда йўқ. Турайлик. Қани, омин…

      Мамат меш ўрнидан зўрға қўзғалди. Сал эгилган кўйи қулочини кенг ёйиб, белбоғини айлантириб эша бошлади.

      Маҳмуд ака Мамат мешнинг, бола ўзларининг эшагини етаклаб келди.

      Мамат меш айилни қайтадан, қаттиқроқ тортди. «Шундай катта қорин билан эшакка қандай қилиб минар экан?»

      Мамат меш анча вақт каловланиб турди-да, охири;

      – Маҳмуджон, қўлтиқдан олмасангиз… – деди хижолатомуз.

      Маҳмуд ака ёрдамга шошилди. Мамат меш: «Ё пирим!», дея бир амаллаб ўзини эгарга олди, эшаги бели майишиб, гандираклади.

      Маҳмуд акадан ибрат олган бола отасига кўмаклашмоқчи бўлди, лекин улгурмади. Отаси узангига оёқ тираб, эгарга енгил ўтирди. Бола айланиб ўтиб отасининг бу оёғига ҳам узангини тўғрилади.

      – Қўлимдан ушла, – деди отаси, – энди оёғингни оёғимга қўй!

      – Оёғингиз қайрилиб кетмайдими? –деди бола отасининг оёғнга оёқ босишга юраги бетламай. – Қўявер, икки пуд келасанми, йўқми, – деди отаси. У отаси айтгандай қилди. – Ана шундай, қўлимдан маҳкам ушла. Қани, ҳа!

      У отасининг қўлига осилиб чиранди, гавдасини ердан узолмади. Отаси унинг қўлтиғи оша елкасидан тортгандан сўнг эгарнинг орқасига миниб олди.

      Улар бир муддат жим кетдилар.

      Амакисининг оёқлари ерга тегай-тегай дейди: дароз, бўлали одам бўлса-да, эшаги чоғроқ, эгарида узанги ҳам йўқ.

      Мамат меш гап бошлади:

      – Маъракаси тузук ўтди. Одам ҳам яхши келди. Оши ейишли бўлибди. Қурбон яхши ошпаз-да. Лекин қирриқроқ.

      Отаси индамади. Амакиси чўзиб эснади.

      Енгил шабада турди. У жунжикиб отасига яқинроқ силжиди, унинг елкасидан қуйироққа бошини қўйди, СКАЧАТЬ