Кўҳинур. Аҳрор Аҳмедов

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ эди. Унинг бу масалаларда мутаассиблиги шу даражада эдики, у на даҳрийликни ва на диндан қайтганларни ҳазм қила олмас ва уларни муқаррар ўлимга маҳкум этарди. Байрамбекни ҳам ўлимга буюрмоқчи эди-ю, бироқ бу ҳаракатнинг оқибатини ўйлаб, бир оз шаштидан қайтди. Байрамбекни қўрқитиш ва ўз ғазабини бир оз бўлса-да бостириш учун у ўн иккита шўри қуриган даҳрийларни хонага судраб олиб кириб, ҳеч қандай истиҳоласиз уларнинг бошини кесишга буйруқ берди.

      1544 йилнинг 15 июлида, қуёш чиқишидан бир оз олдин улкан карвон Ҳумоюнни кутиб олиш учун дабдаба билан Қазвиндан йўлга отланди. Карвон таркибида Шоҳ Тахмаспнинг ака-укалари, вазирлари, дин пешволари ва лашкарбошилар бор эди. Уларни рисоладагидек жиҳозлар билан таъминланган беш юз кишилик навкарлар кузатиб борар эди.

      Ҳумоюннинг қароргоҳи узоқдан кўзга ташланиши билан хожасини эронийлар карвони келаётгани ҳақида огоҳлантириш учун Байрамбек илдамлаб олдинга кетди. Бу хабарни эшитгач, Ҳумоюн дарҳол ювиниб, кийиниб, Тахмаспнинг укаси шаҳзода Баҳром мирзо совға қилган ҳайбатли оқ отни миниб, кузатувчи ҳамроҳлари билан Тахмаспнинг вакилларини кутиб олиш учун йўлга чиқди.

      Орада бир камон ўқи етгулик масофа қолганда Тахмаспнинг ака-укалари отдан тушиб Ҳумоюн томон юриб кела бошладилар. Ҳумоюншоҳ ҳам отдан тушиб, улар томон бир неча қадам юрди ва шаҳзодалар билан қучоқ очиб кўришди. Баҳром мирзо шоҳ акаси номидан Ҳумоюнга зар ва қимматбаҳо тошлар билан безатилган чопон ва салла совға қилди. Шундан сўнг карвон дабдаба билан Қазвинда Шоҳ Ҳумоюн учун безатилган сарой томон йўл олди.

      Эртаси куни мунажжимлар тайинлаб берган соатда, яъни шом намозидан кейин икки соат ўтгач, ҳар икки ҳукмдор саройдаги Девони омда учрашдилар. Бундан бир оз аввал Ҳумоюншоҳ Шоҳ Тахмасп совға қилган зарбоф чопонни, махсус тайёрланган тож ўрнига ўзининг салласини кийиб, олтин суви юритилган, саккиз хизматкор кўтариб олган тахтиравонда ўзига ажратилган саройдан шоҳ саройига етиб келди.

      Шоҳ Тахмасп момиқдан тайёрланган юмшоқ ёстиқ ва кўрпачаларга бурканиб, ипак гилам тўшалган шоҳсупа устида чордона қурган ҳолда ўтирар эди. Устига алвони ранг тўн кийган, чопони белидан тилла камар билан маҳкам боғланган, камарга сопи қимматбаҳо тошлар билан безатилган ханжар осиб қўйилган. У буғдойранг юзли, қийиқ кўзли, қалин лабли, бургут бурун, жигарранг соқол ва мўйловли киши эди. Ўша пайтда у ўттиз ёшларда бўлиб, Ҳумоюндан олти ёш кичик эди.

      Шоҳнинг укалари ва вазирлари шоҳсупанинг ҳар икки томони бўйлаб ҳурмат белгиси сифатида қўлларини кўксига қўйиб қатор ўтиришди.

      Шоҳ Тахмасп Ҳумоюннинг ҳурматини ўрнига қўйиб, тавозе билан кутиб олди ва ўзининг ўнг тарафида ажратиб қўйилган ўриндиққа таклиф қилди. Ҳумоюншоҳ форс тилида бемалол гапира олгани боис икки ҳукмдор ўртасидаги суҳбат равон кечди.

      Ҳумоюн Шоҳ Тахмаспдан Ҳиндистондаги салтанатини қайтариб олишга ёрдам беришини сўради. Тахмасп агар Ҳумоюн шиа мазҳабини қабул қилса, унинг ихтиёрига ўн икки минг кишилик қўшин СКАЧАТЬ