Жаллод аёл. Наби Джалолиддин

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ила нафас чиқарди. Кейин эса гўё ҳеч нарса бўлмагандай ўрнидан турди. – Шуям иш бўпти-ю… – дея ўнг кафтини қорнига босди. – Бирам қорним очди-ки!..

      Унинг ҳаракатларидан ҳам ҳайратланиб, ҳам завқланиб ўтирган Настя бир нарса эсига тушгандай сапчиди.

      – Ҳа-я, – деди негадир ҳаммаёғини пайпаслаб. – Мана, овқатланиб ол. Ол-ол, гитарачи!..

      5

      Нонуштага киришаётганда эшик олдида Ринат турган экан. Бунақа одати йўқ эди. У болаларни қўй санаётгандай ўтказаркан, нигоҳи Желага тушганда чақнаб кетди: қизни кутгандек, соғингандек эди. Желанинг юраги жиз этди – бу хавотирли туюлди-ю, аммо хуш ёқди. Ўша келишган қомат, ўтли йилтираган мовий кўзлар.

      – Жела, нонуштадан кейин хонамга киргин, – деди у.

      Барчадан алоҳида кўриб, ўзгача чорлагани қизни эритди.

      – Нега? – деб юборди беихтиёр, болалар орасида туртиниб-суртиниб ўтиб бораркан.

      Ринат фақат унга тикиларди.

      – Завхоз (хўжалик мудири) айтди. – Бу гап хаёлига келганидан у қувониб кетди.

      Жела ўртоғини қўлтиқларкан, қиқирлади:

      – Завхознинг бизда нима иши бўлиши мумкин-а, Настя?! – Аммо Ринатнинг боқишлари кўз олдида қолди.

      Овқатланиб чиқишгач, Жела ўртоғини Ринатнинг хонаси сари бошлади, лекин у кўнмади.

      – Нима иши боракан билайлик, юрақо-ол, – дея ялингудай бўлди.

      – Йўқ, бормайман, ҳозир дарс бошланади, – деди Настя кетишга шайланиб.

      Желанинг хаёлидан Ринатнинг ёқимли, меҳрибон чеҳраси кетмасди.

      – Нега унақа қиляпсан, Настя? Аразли овози ҳам ўртоғига таъсир қилмади.

      – Чунки уни ёқтирмайман! – деди у гапни кесиб.

      – Кимни?

      – Ринатни.

      – Нега-а?

      – Чунки уни Лёня ёқтирмайди.

      – Акамми? Акам ўзи шунақа…

      Настя гўё унинг сўзларини эшитмагандай шартта қайрилди-ю, жўнаворди.

      Жела ҳамиша бир чин меҳрибон қидиради. Ота-онаси ким – билмаса! Ҳатто чақалоқлигида у бегона қўлдан бу бегона қўлга ўтиб юрганини ўйласа, хўрлиги келиб кетади. Ахир ўшанда унга буюм, балки шунчаки кунлик иш анжоми сифатида қарашган-ку! Демак, чинакам, самимий меҳрни ҳис этишга унинг ҳам ҳаққи бор. Шунданми, кишиларнинг кўзу сўзларидан доимо самимият, илиқлик қидиради. Тополса, тамом, ўша одамга ғиппа боғланади.

      Ринатнинг хонаси аслида омбор: емак-ичмакнинг хоми борки шу ерда сақланади. Ортиқча ёки эски идиш-аёқлар, стол-стуллар ҳам. Икки бўлмали. Кираверишдаги бўлманинг ўнг тарафидаги ёғоч токчаларга нонлар терилган. Ёнида нон кесадиган анжом қўйилган кенг, сўлда эса деворга тиралган ихчам стол. Унда Ринатнинг ҳисоб-китоб дафтари, иш қоғозлари туради. Хонадан турли нарсаларнинг қоришиқ ҳиди анқиса-да, бағоят озода.

      Ринат Желани узоқдан кузатиб турганидан, ўзи томонга қайрилганини кўрибоқ хонасига югурди. Стулга ўтириб, гўё зарур иш билан банддай қоғозларини титкиларкан, жиддий қиёфага кириб олди.

      Жела кенг эшикнинг бир тавақасини қия очиб, мўралади.

      Ринат СКАЧАТЬ