Christine le Roux Omnibus 6. Christine le Roux

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ wou reg lyk.”

      “Jy het.”

      Sy beduie na die hoed. “Gooi dit vir my.”

      Hy tel die hoed op en bring dit na haar, onthou dan in dieselfde asem met hoe min grasie hy daardie eerste oggend haar bril op haar bors gegooi het. “Wat wil jy daarmee doen?”

      “Ek wil net vir jou wys.” Sy vat haar hare in haar regterhand vas, begin dit draai en tol dit op tot dit ’n knoets op haar kop vorm. “Sien jy. Nou vat ek die hoed só en sorg dat alles binne-in die bol is. Maar heelaand het ek gevoel asof ek ’n kan water op my kop balanseer. My nek is absoluut gedaan.”

      Hy kom sit langs haar op die bank. “Therese,” sê hy. “Ek het ’n oorweldigende drang om jou te soen. Dink jy ek mag maar?”

      Sy knip haar oë agter die brilglase. “Met of sonder die hoed?”

      “Ek is nie puntenerig nie,” sê hy. Hy leun versigtig oor, voel haar koel lippe onder syne en stamp die hoed af. “Miskien is dit beter sonder die hoed,” sê hy en sit die wawiel versigtig op die koffietafel neer.

      “Hoekom wil jy my soen?” vra sy.

      Hy tel ’n string hare op. Dit voel presies soos hy geweet het dit sal voel: dik sy. “Ek weet nie,” sê hy. “Moet ek ’n verklaring gee?”

      “Ek stel net belang,” sê sy bedees.

      Hy leun weer oor, vou sy hande om haar gesig en soen haar. Sy stribbel nie teë of lyk op enige manier asof dit haar nie geval nie, maar haar lippe bly koel en geslote onder syne.

      “Wat is verkeerd?” vra hy en trek sy hande strelend deur die dik hare. “Wil jy my nie soen nie?”

      Sy lyk nie net seergemaak nie, sy lyk afgehaal. “Hoekom vra jy dit? Ek soen jou dan.”

      Dis sy beurt om onbegrypend na haar te kyk. “Noem jy dit soen?”

      Dit was die verkeerde ding om te sê. Haar oë vlieg na syne en vul met trane. “Ek het dit geweet,” sê sy gesmoord en druk haar voorvingers teen haar lippe. “Loop. Hoekom loop jy nie net nie?”

      “Dis my huis,” sê hy redelik genoeg. “Therese, wat is dit? Wat het ek verkeerd gedoen?”

      “Ek het dit van die begin af geweet,” sê sy. “Ek het myself gewaarsku en ek het jou probeer waarsku. Jy is te . . . ervare vir my en jy dink ek is ook soos . . . al die ander.”

      “Therese,” sê hy. “Liefste mens, ek het nog nooit gedink jy is soos . . . die ander nie en dis die laaste ding op aarde wat ek wil hê. Jy is heeltemal uniek en ek is baie jammer as ek jou gevoelens seergemaak het. Jy mag soen net soos jy wil.”

      “Ek wil nie soen nie,” sê sy en tel haar koffiebeker op. “Ek is nie so oud soos jy dink ek is nie.”

      Hy leun terug en kyk na haar. “As jy nou vir my sê jy is eintlik net vyftien en gaan my hof toe sleep omdat ek met ’n minderjarige gelol het, gaan ek iets oorkom.”

      Dis die héél verkeerdste ding wat hy kon sê. Trane rol uit haar groot oë, soveel so dat sy haar bril moet afhaal en begin rondsoek na iets om dit mee op te dep.

      “Hier,” sê hy ontstem en gee sy sakdoek vir haar. “Wat het ek nou gesê wat jou so ontstel het?”

      “Jy dink ek is net ’n kind!”

      “Jy verdraai my woorde. Ek het net ’n grap gemaak.”

      Die seergemaakte kyk wat sy hom gee, wys vir hom wat sy dink van die grap.

      “Therese,” sê hy moedeloos, want hy was nog nooit in sulke onbekende waters nie. “Kom ons vergeet hiervan. Ek moes jou nooit gesoen het nie.”

      Dis nog steeds nie reg nie.

      “Hoekom nie?” vra sy, die trane opgedroog.

      “Ek gaan dit nie antwoord nie,” sê hy. “Maak nie saak wat ek sê nie, jy gaan dit verdraai om soos ’n belediging te klink.” Hy tel haar hand op. “So kom ons vergeet van alles. Ek sal net suutjies hier sit en jou hand vashou.”

      “Mens het nie ervaring nodig daarvoor nie,” stem sy saam.

      Hy lig een vinger en vee oor haar lippe. “Dink jy jou gebrek aan ervaring is ’n probleem?” vra hy sag.

      Sy kyk net vinnig op na hom en weer weg. Vir die volgende vyftien minute of so hou hy hom besig met – vir hom – ’n unieke proses: hy leer haar soen. Toe sy uiteindelik wegbeur van hom is haar hare deurmekaar en haar oë verward.

      “Therese,” sê hy en kyk haar vraend aan, want daar is iets in haar oë wat hom ontstel. ’n Verslaentheid, ’n emosie waaraan hy nie ’n naam kan gee nie. “Wat is dit? Weet jy dat ek . . . totaal versot geraak het op jou? Ek wil met jou trou.”

      “Nee!” kryt sy en stryk haar hare plat. “Nee, dit moes nie só ver gegaan het nie. Moenie so iets sê nie. Ek wou jou net ’n les leer.”

      Hoofstuk 13

      Hy sit terug asof sy hom geklap het. “Jy wou my net ’n les leer,” herhaal hy stadig. “Wat sê jy nou vir my?”

      Sy trek haar rok reg, druk die voorkant plat soos sy destyds met die kragie van die donkerblou rok gedoen het. “Ek wou kyk of ek dit ook kan regkry,” sê sy in ’n plat stem. “En ek het. Jy’t my by . . . e . . . jou laat slaap.”

      Hy spring op, sy hande diep in sy sakke, ’n afskuwelike, koue krieweling teen sy rug af. “Doelbewus?” vra hy in ’n koue stem. “Wat was dit – nog ’n weddenskap? Seker met Sandra.”

      Sy skud haar kop. “Sal jy my nou huis toe neem? Dis laat. Ek is vaak.”

      “Jou elektriese kombersie wag tog nie,” sê hy snydend. “Dis nie meer só koud nie. Of was dít ook net ’n truuk? Ja, dit was seker. Jy wou kyk of ek sal kompeteer met ’n elektriese kombers. Is dit wat dit was?”

      “Nee, ek hou van warm kombersies.”

      Hy gaan sit in die stoel oorkant haar. “Miskien moet jy van voor af begin.”

      “Ek wil liewers huis toe gaan,” sê sy koppig.

      “Nie voor jy vertel het nie, Therese. Met wie was die weddenskap?”

      “Met myself, behalwe dat dit nie ’n weddenskap was nie. Dit het begin toe ek jou ma . . . toe ek . . .”

      “My ma?” vra hy ongelowig. “Waar kom my ma in die prentjie in? Het jy en sy saamgesweer? Ek was onder die indruk julle het mekaar op die plaas eers ontmoet.”

      Sy skud haar kop. “Nee, sy was hier. Het by jou gekuier en jy’t vir Sandra gevra om haar vir middagete te neem. Sandra was besig en jy’t haar net gevra om te help omdat jy nog nie ’n nuwe meisie gehad het nie. Was nie lank ná ek begin werk het nie.”

      “Dit moet twee jaar gelede gewees het!”

      “Ja,” СКАЧАТЬ