Ena Murray Omnibus 21. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ en goedkeurende blik stel haar egter gerus. Vir ’n wonder sê don Alonso sowaar mooi dinge vir haar. Sy glimlag vir die eerste keer sover sy weet spontaan na hom en dit ontlok ’n verdere Spaanse woordevloed.

      “Andrea es la mas hermosa de las mugeres!”

      Sy kan dit nie meer hou nie. “Wat práát die man, Pa?”

      “Vra hom self, my kind,” glimlag haar pa goedig.

      Don Alonso vertaal, sy oë waarderend op haar: “Andrea is die mooiste van alle vroue!”

      Sy kyk hom onseker, effens agterdogtig aan. Sy woorde maak haar onrustig. Sy weet sy lyk nie onaardig nie, maar sy is geen Hollywood-skoonheid nie. Hy plak dit net ’n bietjie te dik aan.

      Die welbekende frons vervang sy glimlag. “Wat pla, señorita? Wil jy meer hoor?”

      “Nee, regtig, dankie . . .”

      “Weet jy nie eens hoe om ’n kompliment te aanvaar nie?” Hy is duidelik omgekrap en sy vervies haar ook sommer.

      “Natuurlik weet ek! Dink jy dis die eerste keer in my lewe dat iemand my komplimenteer? Maar . . .”

      “Maar wat?”

      Dries Smit kyk hulle moedeloos aan.

      “Maar sodra daar buitensporigheid bykom, weet ’n mens dis vals.”

      “Wat was buitensporig aan wat ek gesê het?”

      “Dat . . . dat . . . Aag, los dit!” Wat makeer haar om so te bloos? ’n Mens sou sweer sy is ’n bakvissie!

      “Ek is verplig om myself te korrigeer. Jy mag lýk soos die mooiste van alle vroue, maar ek twyfel of jy dit ís.”

      “Wat? Hoe durf jy . . .” Sy ysige woorde kwets haar onverwags.

      “Daar moet iets met ’n vrou skort as sy kwaad word wanneer sy hoor sy is mooi. Ek het so iets nog nooit belewe nie . . . Sal julle my asseblief verskoon van aandete? ’n Geruste nag.”

      Nog voordat Andrea se mond kan oopval, is hy reeds by die vertrek uit.

      “Andrea, my kind . . .”

      Sy laat haar kop sak, voel skielik aaklig. “Ek is jammer, Pa. Ek weet ek het my baie swak gedra. Ek . . . weet nie . . . wat oor my gekom het nie.”

      Vir die eerste keer is haar pa se stem ook koel. “Ek wonder self wat met jou aangaan. Jy gaan daardie man om verskoning vra. Dadelik.”

      “Maar hy is by die huis uit,” skerm sy.

      “Dan doen jy dit wanneer hy weer inkom . . . al wag jy tot twaalfuur vannag. Don Alonso verdien nie sulke blatante ongeskiktheid nie, Andrea. Dit verbaas my dat ons nog hier op Kokos geduld word.”

      “Ja, Pa.”

      Sy en haar pa eet alleen en sy weet regtig nie wat sy eet nie. Ná ete gaan sit haar pa by die kaart van die eiland wat op die tafel oopgesprei lê, en sy dwaal rusteloos rond. Waar sou hy in die donker heen wees?

      Later sê haar pa hy gaan slaap, hy wil vroeg môreoggend op ’n verkenningstog gaan. Sy bly dus alleen agter en raak al meer bedees hoe later dit word.

      Sy kan van verligting en senuwees huil toe sy uiteindelik don Alonso se voetstappe hoor. Sy spring op. Sy het twee ure gehad om haar toesprakie agtermekaar te kry, maar haar verstand staan nou botstil.

      Hy kom binne en sy kyk hom verbaas aan. Hy dra ’n rybroek en kamaste en sy hare is deurmekaar en windverwaai. Hy stap na ’n lig om dit af te skakel en dan eers sien hy haar raak. Hy kom tot stilstand. Die wind het nie die kilheid uit sy oë weggewaai nie, sien sy.

      “Dis al laat. U moet ook gaan rus, señorita. Goeienag.”

      “Señor . . .”

      “Jy hoef nie.”

      “Hoef nie wat nie?”

      “My om verskoning te vra nie. Ek sien jy vind dit nog swaarder as om ’n kompliment te ontvang.”

      Sy sluk. “Asseblief, ek wil . . .”

      “Señorita Smit, my een voorsaat was ’n seerower, ja, en hy het kerke besteel, maar hy het nie mense gemartel nie. Hy was dalk ’n dief, maar nie ’n sadis nie. Gaan slaap nou.”

      “Maar, kragtie, hou nou jou mond dat ek ook iets kan sê!” Nou is haar senuwees aan flarde! Sy stap reg op hom af, spits haar ken op na hom toe. Maggies, hy lyk nou kompleet soos sy seerowergrootjie met sy deurmekaar hare en gepofde rybroek. Hy kort nog net ’n kapmes of swaard in die hand.

      Dan sis sy stem oor haar. “Señorita, ek is by my perke, ek waarsku jou! Waarvoor de duiwel lag jy?”

      “Ek wou jou ’n kompliment maak, señor. Ek wou jou sê dit was ’n pragtige kompliment wat jy mý gemaak het en dis wederkerig.”

      Sy frons is onheilspellend. “Wederkerig?”

      “Ja. Soos jy nou hier voor my staan, kan ek verstaan hoekom señorita De Vitoria alles prysgegee het en vrywillig saam met Bonito weg is na sy seerowerskip. Dis nou as Bonito enigsins so aantreklik was soos wat jy nou is.”

      Hy staar haar net aan en sy begin deur toe beweeg. “Goeienag, señor,” sê sy en by die deur waag sy dit om oor haar skouer te kyk, vas teen sy kwaai frons. “Señor, jy het my belowe jy gaan my baie dinge op Kokos leer. Dit lyk my nie een daarvan is hoe om ’n opregte kompliment waardig en met grasie te ontvang nie.”

      “Ek sal jou meer as dit leer, señorita.” Sy het nie geweet hy kan so vinnig beweeg nie, maar hy is skielik by haar en haar skouerknoppe word stewig vasgevat. Die donker oë glinster diabolies in haar verskriktes af. “’n Mens bedank iemand vir ’n kompliment. Ek wil jou bedank vir die een aan my gerig . . . en daarna sê jy op dieselfde wyse dankie vir die een aan jou gerig.”

      Sy het nie ’n benul waar sy bedanking eindig en hare begin nie. Toe sy weer tot verhaal kom, hoor sy hom teen haar lippe fluister: “Jy sal maak dat ek heeltemal verslaaf raak aan komplimente, señorita!” Dan word sy plegtig by die deur uitgedruk en word dit vinnig agter haar toegetrek.

      Die volgende oggend weet Andrea nie hoe sy ’n sekere persoon in die helder daglig in die oë gaan kyk nie. Sy voel vies vir haarself. Dis darem wonderlik waarvoor ’n mens kans sien wanneer dit donker is – dinge wat jy in die helder oggendson nie eens sou oorweeg nie. Wat het haar besiel om sulke snert kwyt te raak? Don Alonso kon nie anders nie as om die indruk te kry dat sy met hom flankeer nie. Sy het, moet sy dan verleë aan haarself erken. Daardie Spaanse tafelwyn moes na haar kop toe gegaan het. Haar gasheer kan net een gevolgtrekking maak: Sy het by hom aangelê. Hy dink natuurlik nou sy is goedkoop. Maar hy het darem ook nie op hom laat wag nie! praat sy amper hardop. Hy trek verniet sy neus vanoggend vir haar op. Hy is ook maar soos alle ander mans: sal nie ’n kans laat verbygaan nie. Dan is hy nog ’n seerower op die koop toe en sal van elke geleentheid gebruik en misbruik maak . . .

      Nee, sy kan nie sê hy het misbruik gemaak nie. Hy het haar ná daardie wonderlike soen netjies uit die vertrek gehelp en die deur toegetrek. As hy wou, kon hy haar soos ’n egte seerower in sy arms geneem en in ’n ander СКАЧАТЬ