Ena Murray Omnibus 21. Ena Murray
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Ena Murray Omnibus 21 - Ena Murray страница 26
Название: Ena Murray Omnibus 21
Автор: Ena Murray
Издательство: Ingram
Жанр: Короткие любовные романы
isbn: 9780624050230
isbn:
“O, regtig? Vind hy die dame ook onweerstaanbaar?”
“Natuurlik nie, maar hy doen wat ek hom gevra het om te doen. Dit maak in elk geval nie saak of hy regtig verlief raak of nie, solank daar net ’n einde aan hierdie verspotte verhouding kom.”
’n Rukkie later het Miranda daarin geslaag om ’n minuut of twee alleen met Juan te wees.
“Jy moet teruggaan Spanje toe, Juan. Jy het niks hier op Kokos verloor nie.”
Hy het haar koel in die oë gekyk. “Miskien hét ek niks hier verloor nie . . . altans niks wat die moeite werd is nie.”
Haar oë het vuur geskiet. “Beledigings sal jou nêrens bring nie!”
“En die plannetjies wat jy gemaak het, gaan jou ook geen geluk bring nie, querida.”
“Moenie my liefling noem nie!”
“Ek kuier op Kokos op uitnodiging van Alonso. Wag totdat jy wettig sy vrou is voordat jy my die deur wys.” Sy mondhoeke het gesmaal, maar sy oë was bitter. “As jy dit ooit word!”
“Ek laat my nie afskrik deur ’n vaal ou meisietjie nie. Ék gaan met Alonso trou.”
Hy het sy wenkbroue opgetrek. Ook sy skouers. “Wel, die toekoms sal maar leer, maar ek sal nie so selfversekerd wees as ek jy is nie, Miranda. Alonso het die skoot hoog deur . . .”
“Twak!”
“En ek kan verstaan hoekom. Ek is ook half verlief op Andrea. Daar is iets aan, en ín daardie meisie, wat eenvoudig onweerstaanbaar is.”
“Nou regtig!” Haar sarkasme was neerhalend.”Jy draai liefde oop en toe asof dit water in ’n kraan is, sien ek. Goed dat ek dit betyds uitgevind het, nie waar nie?”
Hy het ook geglimlag. “Ja. Goed dat ons mekáár betyds uitgevind het, Miranda.”
In die vliegtuig op pad terug Kokos toe laat Miranda ongeërg hoor: “Ek verstaan daar is gaste in die palacio, Alonso?”
“Ja, ’n señor Smit en sy dogter Andrea.”
“Wat doen hulle daar – of kuier hulle maar net?”
Dis donna Teresa wat antwoord: “Señor Smit is ’n voëlkundige wat opnames maak en inligting oor die voëllewe van die eiland insamel. Hy is nogal ’n besonder gawe man en baie intelligent. Ek geniet sy geselskap. Maar die dogter . . .”
Sy swyg en dis Juan wat die sin voltooi: “. . . is soos ’n verfrissende seebriesie . . . Of wat praat ek alles, Alonso?”
Alonso kyk met ’n klein glimlaggie na agter. “Ja, en soms soos ’n orkaan wat oor jou uitbars en jou wil verteer.”
Donna Teresa se gesig word ’n suurpruim, maar Miranda lyk geensins ontsteld nie. Sy sê net fyntjies: “Werklik? Sy klink interessant. Ek sal haar graag wil leer ken.”
“Jy sal,” sê Juan met ’n bedekte waarskuwing in sy stem. Dis hoog tyd dat iemand Miranda terugbring aarde toe. Sy is so seker van haarself dat hy lus voel en skud haar!
’n Selftevrede glimlag trek om haar lippe toe Alonso met die “gedroggie” (soos donna Teresa haar aan Miranda beskryf het) onder sy blad op die patio uitstap. Juan, wat met leedvermaak uitgesien het na hierdie oomblik, kan sy teleurstelling nie wegsteek nie. Andrea moes nou soos ’n koningin hier ingestap het. In plaas daarvan lyk sy soos ’n verdwaalde kat wat nou net uit die vuilgoedblik gespring het! Hy vang Miranda se glinsterende blik, lees die boodskap daarin: Seebriesie, het jy gesê?
Aanvanklik is donna Teresa byna net so geskok soos die eerste keer toe sy Andrea ontmoet het. Sy sit terug teen die rugleuning van haar stoel en glimlag ingenome. Sy kon dit self nie beter gereël het nie! Die kontras tussen die twee meisies is oorweldigend. As Alonso se oë nie nóú oopgaan nie . . .
Andrea kom botstil onder Alonso se blad tot stilstand. Dit kan haar nie in die minste skeel wat die res van haar dink nie. Nog minder pla haar onvleiende uiterlike haar. Al gedagte wat registreer toe sy Miranda se geamuseerde blik ontmoet, is dat Miranda die meisie in die vliegtuig was aan wie sy uitgeblaker het waarom sy en haar pa op pad na Costa Rica en Kokos is.
Sy voel skielik weer soos ’n maanreisiger wat terug is op die aarde, en hierdie keer het die feit dat don Alonso se arm haar nog stewig teen hom vashou, niks met die jellierigheid in haar knieë te doen nie. Trouens, sy is dankbaar vir die ondersteuning, want sy sien die herkenning in Miranda se oë. Hierdie meisie sien deur die klug. Alles was verniet. Dis sy en don Alonso wat die gekke is.
Hy gaan my vermoor, dink sy toe die pragtige meisie opstaan en glimlaggend nader stap. Hy gaan my aan ’n skip se maspaal vasmaak en my met ’n sambok laat slaan.
“. . . en dis Miranda,” hoor sy sy stem vaagweg langs haar.
Die meisie glimlag steeds. “Maar het ons nie al ontmoet nie, señorita? U lyk so bekend.” Dan rek haar oë. “O, nou onthou ek! Was ons nie iewers op dieselfde vliegtuig nie? Ja! Ons het dieselfde vlug gehaal! Hoe klein is die wêreld tog, nè?”
Hy gaan my nie met sambokke laat doodslaan nie. Hy gaan sy seerowerskip in die middel van die haaiwater laat anker gooi en my laat kielhaal!
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.