Ιστορία της Ρωμιοσύνης, Πρώτος τόμος. Eftaliotis Argyris

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ καθώς φαίνεται, να ζευγαρώνη κι αυτή τον Ασιατισμό με τον Ελληνισμό, σαν πούκαμνε μια φορά ο Αλέξαντρος. Ως και τα φορέματά της, λέγουν, είτανε μισά Ελληνικά μισά Ασιατικά. Στα παλάτια της μιλιούνταν κ' οι δύο οι γλώσσες, ντόπια κ' Ελληνική. Η Πρωτεύουσα της φεγγοβολούσε μ' Ελληνόχτιστα μνημεία. Και τέλος συβουλάτορά της κ' υπουργό της είχε το σοφό λογοτεχνίτη το Λογγίνο. Στους καιρούς του Κλαυδίου (268 – 270 μ. Χ.) κατώρθωσε να κρατήση όλη τη Συρία αποκάτω της. Μα και κατά την Αφρική προχώρησε και τη Μικρασία όλη ενεργούσε να πάρη μέσα στο Κράτος της. Της τα χάλασε όμως ο Αυρηλιανός στα 270 μ. Χ. Νικήθηκαν τότες τα στρατέματά της απανωτά από το Ρωμαίο, τραβηχτήκανε στη Συρία, ήρθε τέλος η μεγάλη μάχη της Έμεσας, και σαν τσακίστηκε καλά εκεί πέρα, άλλο δεν της έμνησκε παρά να κλειστή στην Παλμύρα. Την Παλμύρα την πολιόρκησαν οι Ρωμαίοι με μεγάλους αγώνες και δυσκολίες μέσα στην ερημιά. Αντιστάθηκε η βασίλισσα με κάμποσο πείσμα, μα τέλος έπεσε η Παλμύρα. Φέρνουνε τη Ζηνοβία σκλάβα στο στρατόπεδο του Αυρηλιανού. Βλέποντας αυτή ομπροστά της τόσους Ρωμαίους με τις φοβερές τους αρματωσιές, ακούγοντας και τις άγριες φωνές τους, την πιάνει τρόμος και φόβος· λησμονεί όλο της τον Ελληνισμό, και για να γλυτώση την κακορρίζικη ζωή της τα φορτώνει όλα στον ταλαίπωρο το Λογγίνο! Θανατώνεται λοιπόν ο Λογγίνος μαζί με μερικούς άλλους πιστούς της, και μήτε λόγο δεν ξεστόμισε ο γενναιόκαρδος ο φιλόσοφος εναντίο της Βασίλισσας, παρά όλο και βεβαίωνε τις ψεύτικες αβανιές της να τηνέ γλυτώση. Και δίχως παράπονο, παρά με θάρρος σταλήθεια Σωκρατικό, έλαβε τη θανατική καταδίκη του.

      Τέτοιες περίπου είταν εκείνες οι κοινωνίες. Ένα είδος Ελληνισμός τις χρωμάτιζε, άλλες βαθύτερα, άλλες ανοιχτότερα. Κάθε πράμα Ελληνικό είτανε στα μέρη εκείνα του συρμού, καθώς σήμερα σε μερικούς τόπους κάθε πράμα Γαλλικό, και κάτι παραπάνω, αφού σε πολλές απ' αυτές τις χώρες οι κάτοικοι είταν κ' Έλληνες. Καθώς είδαμε όμως, δίχως και με βαθιόρριζα Ελληνικά φρονήματα. Δέντρα ξαναφυτεμένα σε ξένα κλίματα. Πρόκοβαν ώσπου νανθοβολήσουν, καρπό όμως δεν έβγαζαν. Ή, να πάρουμε πιο πρόστυχη, μα και πιο ταιριαστή παρομοίωση, ο Ελληνισμός εκείνος είτανε μουνουχισμένος. Τούλειπε η αντρίκια η δύναμη που γεννάει καινούρια ζωή, και κυριεύει κόσμο. Τούλειπε η πολιτική η ενέργεια, ο πατριωτισμός. Έγραφαν Αττικά οι σοφοί του, μελετούσαν οι επιστήμονές του, ψιλοδούλευαν οι τεχνίτες του, λαλούσαν οι ρητόροι του, μα το κάτι εκείνο που συχνά ταναφέραμε παραπάνω, όσο έλειπε από την Ελλάδα, άλλο τόσο έλειπε κι από την Ανατολή. Είναι αλήθεια πως στην Ανατολή βρίσκουμε πιώτερη σοβαρότητα και κάπως λιγώτερη σοφιστική. Μα η ψυχή πάντα έλειπε. Έθνος Ελληνικό μ' εθνικές ιδέες και μ' εθνικούς σκοπούς σε τέτοια βάση απάνω να ξανασταθή δεν μπορούσε. Η σωστή η βάση βρέθηκε λίγο αργότερα. Πριν όμως να ωριμάσουν τα πράματα για το έργο του Κωσταντίνου, έπρεπε πρώτα να δυναμώση ο Χριστιανισμός, ο πατέρας του νέου Κόσμου, του νέου Πολιτισμού, αυτός που την πήρε όλη εκείνη την ελληνόπλαστη μάζα και την έκαμε δική του περιουσία, – ο Χριστιανισμός που κηρύχτηκε με την Ελληνική γλώσσα και θεμελιώθηκε μ' Ελληνική σοφία.

      10 СКАЧАТЬ