Китап / Книга. Марат Кабиров

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ теләр идек. Баштагы мәлләрдә төрле хәлләр булырга мөмкин. Сез рөхсәт итсәгез, әлбәттә…

      Илдар эшнең озакка сузылырын чамалап дәшми калды.

      – Бу  –  мотлак чараларның берсе,  –  дип сүзгә кушылды икенче ир.  –  Системада аз гына ялгышлык булса да, сезнең сәламәтлегегезгә зыян килергә мөмкин. Ә бу…

      – Мин каршы түгел,  –  диде Илдар,  –  карап-тикшереп чыгыгыз. Рәхим итегез. Тик хатыным гына ваннада иде. Сезгә моның зарары булмастыр бит?

      – Юк…  –  Ирләрнең берсе елмайгандай итте.  –  Безне, нигездә, сезнең эш бүлмәгез кызыксындыра.

      – Әйдәгез, хәзер үк башларга мөмкин.

      Илдар эш бүлмәсенә юнәлде. Ирләр аңа иярделәр. Бүлмәгә керү белән, аларның берсе, өстәл янына килеп төймәләргә баскаларга кереште. Икенчесе, шкафларны ачып, карашы белән һәр әйберне капшап узды.

      Илдар бернәрсә хакында да уйламаска тырышты. Ләйлә, бары тик Ләйлә турында иде уйлары. Хатынының зифа буен, нәзек билен күз алдына китерде. Хәзер ул ваннадагы елгада су коенадыр инде. Дулкыннарга чалкан ятып, кулларын янякка сузгандыр. Кояш нурыннан күзләрен кыса биреп, сизелер-сизелмәс кенә елмаядыр. Бераздан ул балыкларга гына хас булган җиңеллек белән әйләнеп китәр дә суга чумар, дулкыннар өстендә аның түм-түгәрәк очалары гына ялтырап калыр…

      Хәзер аның янында булсаң иде…

      – Сез барысын да үзегез тикшерерсез,  –  диде Илдар, ирләрне бераз күзәткәч,  –  ә мин чыгып торыйм…

      Ирләрнең берсе башын күтәреп кенә карады да җавап бирмәде. Илдар ишеккә атлады. Хәтта эш бүлмәсеннән чыккач та уйларын бәйдән ычкындырмаска тырышты. Өй соклангыч иде. Ул стеналарга, арыганлыкларыңны шундук суырып ала торган кәнәфиләргә, басу белән сине теләгеңчә киендерүче келәмнәргә күз салды. Һәм тормыш аңа чынбарлык түгел, ә кемнеңдер фантазиясе сыман тоелды. Чынбарлык шул тиклем дә камил була алмыйдыр шикелле иде. Әмма ул яхшы белә: бу  –  чынбарлык. Һәм Илдар үзенең сөйгән яры белән шушы чынбарлыктагы бәхет илендә яши. Моннан да зуррак нәрсә турында хыял итү дә мөмкин түгелдер сыман.

      Илдар үзенең эш бүлмәсенә карап алды. Ул аларның китүен түземсезлек белән көтә иде. Алар тизрәк китсә, Ләйләсе янына йөгерер, чиксез ләззәткә чумар… Ул сөйгәне белән бергә үткәрәчәк вакытларын тагын бер кат күз алдына бастырды. Бу юлы тагы да матуррак, тагы да ләззәтлерәк итеп. Бераздан аның эш бүлмәсеннән чыктылар.

      – Бөтенесе дә тәртиптә, Илдар әфәнде,  –  диде ирләрнең берсе.  –  Борчыганыбыз өчен гафу итегез.

      – Зарар юк…

      – Әмма без тагын килергә мөмкинбез,  –  диде икенче адәм.  –  Баштагы мәлләрдә система күзәтү астында була инде. Гаеп итмәссез.

      – Рәхим итегез!  –  Илдар елмаеп кулларын җәйде.

      – Сау булыгыз.

      Алар чыгып киткәч, Илдар ишек төбендә озак кына басып торды. Боларның килүендә бернинди гаҗәп нәрсә дә юк сыман тоелса да, ул күңеле белән сизде  –  бу бер дә юкка гына СКАЧАТЬ