Makbet. William Shakespeare

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      Kamieniem właśnie tłoczyła mi serce.

      Takeś daleko naprzód się posunął,

      Ze najskwapliwszy pochop zawdzięczenia

      Nie zdołałby cię doścignąć. Wolałbym,

      Żebyś był zasług nie tyle położył,

      Bobym mógł prędzej znaleźć odpowiedni

      Stosunek podzięk i nagród. Przyjm chociaż

      W ich niedostatku to szczere wyznanie,

      Żem więcej dłużny, niżem oddać w stanie.

      MAKBET

      Służba i honor, którym życie święcę,

      W wykonywaniu swoich obowiązków

      Hojną znajdują już nagrodę. Waszej,

      Królewskiej mości pozostaje tylko

      Przyjmować owoc naszych usiłowań;

      Boć siły nasze są dziećmi, sługami

      Tronu i państwa i pełnią jedynie

      Swoją powinność, ściśle wypełniając

      To, co im miłość ku swemu monarsze

      I dobro kraju nakazuje.

      DUNKAN

      Bądź mi

      Pozdrowion na tym miejscu; jesteś drzewem

      Mego szczepienia, które pielęgnować

      Będę, ażeby bujnie się rozrosło.

      Szlachetny Banko, tyś nie mniej położył

      Zasług i nie mniej też będzie wiadomym,

      Żeś je położył. Pójdź, niech cię przycisnę

      Do mego serca.

      BANKO

      Będęli na takim

      Rósł gruncie, żniwo twoim będzie, królu.

      DUNKAN

      Obecna moja radość w pełni swojej

      Nie zapomina o troskach. Synowie,

      Krewni, tanowie i wy zgoła wszyscy,

      Którzy najbliżej nas stoicie, wiedzcie,

      Żeśmy koronę naszą zamierzyli

      Zdać najstarszemu z synów, Malkolmowi,

      Który się odtąd księciem Kumberlandu

      Nazywać będzie. Nie on jednak tylko

      Sam jeden nową ma otrzymać godność;

      Znaki szlachectwa jako gwiazdy błyszczeć

      Będą na wszystkich, którzy tego warci.

      Terazże dalej do Inverness! Sprawcie,

      Bym wam i nadal był obowiązany.

      MAKBET

      Starać się o to będziem. Sam pośpieszę

      Ucieszyć ucho mojej żony wieścią

      O bliskim władcy naszego przybyciu.

      Wybaczy wasza królewska mość przeto,

      Ze się oddalę.

      DUNKAN

      Kochany Kawdorze!

      MAKBET

      do siebie

      Książę Kumberland! Trzeba mi usunąć

      Z drogi ten szkopuł, inaczej bym runąć

      Musiał w pochodzie. Gwiazdy, skryjcie światło,

      Czystych swych blasków nie rzucajcie na tło

      Mych czarnych myśli; nie pozwólcie oku

      Napotkać dłoni ukrytej w pomroku,

      Aby się mogło przy spełnieniu zatrzeć

      To, na co strach mam po spełnieniu patrzeć.

      wychodzi

      DUNKAN

      W istocie dzielny to człowiek, mój Banku,

      Nie mogę się dość jego zaletami

      I oddawaniem mu pochwał nasycić:

      To bankiet dla mnie. Udajmyż się za nim

      Tam, gdzie nas jego troskliwość uprzedza.

      Nieporównany to skarb taki krewny.

      Odgłos trąb. Wychodzą.

      Scena V

      Inverness. Pokój w zamku Makbeta. Wchodzi LADY MAKBET, czytając list.

      LADY MAKBET

      „Spotkałem je w dniu zwycięstwa i przekonałem się najdowodniej,

      że ich wiedza przechodzi zakres śmiertelnej natury.

      Kiedy, pałając chęcią dowiedzenia się czegoś więcej,

      miałem im dalsze czynić pytania, rozpłynęły się w powietrzu i znikły.

      Jeszczem stał odurzony tym trafem, gdy wtem nadeszli posłowie od króla,

      powitali mię tanem Kawdoru,

      którym to tytułem pozdrowiły mię były przed chwilą owe tajemnicze zjawiska,

      przekazując mi zarazem na później świetniejszy tytuł wyrazami:

      «Cześć ci, przyszły królu!» Uznałem za stosowne uwiadomić cię o tym,

      droga wielkości mojej uczestniczko, abyś przez nieświadomość,

      jaka ci przyszłość jest zapowiedziana,

      nie straciła należnego udziału w wynikającej stąd radości.

      Weź to do serca i bądź zdrowa”.

      Glamisu tanem jesteś i Kawdoru,

      I będziesz, czym ci, że będziesz, СКАЧАТЬ