Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju małego dziecka. Beata Cytowska

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Doświadczenia alergologów w tej dziedzinie są bardzo bogate i powinny być uwzględnione w ustalaniu specjalnych diet indywidualnie dobranych dla każdego pacjenta.

      Zastosowanie interwencji dietetycznej oraz uzupełnienie niedoboru brakujących witamin, pierwiastków, aminokwasów, enzymów, użycie probiotyków, usunięcie szkodliwych alergenów oraz związków chemicznych ze środowiska wewnętrznego i zewnętrznego stwarzają w świetle dotychczasowych kilkudziesięcioletnich obserwacji klinicznych istotną wskazówkę terapeutyczną. Jest to nadzieja dla wielu rodzin, ponieważ każde schorzenie tego typu dotyka również innych członków rodziny. Należy podkreślić długofalowość tych działań i zachęcać do konsekwentnej ich realizacji.

      Znanym zjawiskiem jest na przykład stałe utrzymywanie się wskaźników serologicznych celiakii przy deklarowanej diecie bezglutenowej. Świadczy to o utrzymującym się nadal kontakcie z toksycznym białkiem i może być przyczyną niepowodzenia terapeutycznego.

      Dieta i suplementacja nie w każdym przypadku muszą być skuteczne. Zauważa się jednak każdorazowo poprawę w zakresie niektórych uciążliwości chorobowych, dla których pacjenci i ich rodziny decydują się na kontynuowanie zaleceń, które dla osób postronnych mogą się wydawać zbyt rygorystyczne. Dla najbardziej zainteresowanych są jednak rozwiązaniem, które w znacznym stopniu ułatwia im codzienne życie.

      Należy również podkreślić udział wszystkich innych form terapii, które są dostępne dla danego chorego i przez niego akceptowane, jak na przykład terapie sensoryczne, behawioralne, terapeutyczny wpływ zwierząt, muzyki, sztuki itp.

      Bibliografia

      Arnold G. L., Hyman S. L., Mooney R. A., Kirby R. S. (2003), Plasma Amino Acids Profiles in Children with Autism: Potential Risk of Nutritional Deficiencies, „Journal Autism and Developmental Disorders”, 33(4).

      Boris M., Mandel F. S. (1994), Food and Additives Are Common Causes of the Attention Deficit Hyperactive Disorder in Children, „Annals of Allergy”, 72(5).

      Bushara K. O. (2005), Neurologic Presentation of Celiac Disease, „Gastroenterology”, 128(4 Supplement 1).

      Chmielewska-Szewczyk D. (1989), Alergia u dzieci, PZWL, Warszawa.

      Colquhoun I., Bunday S. (1981), A Lack of Essential Fatty Acids as a Possible Cause of Hyperactivity in Children, „Medical Hypotheses”, 7(5).

      Cornish E. (2002), Gluten and Casein Free Diets in Autism: A Study of the Effects on Food Choice and Nutrition, „Journal of Human Nutrition and Dietetics, 15(4).

      Crolton R. W., Aggett P. J., Gvozdanovic S. (1990), Zinc Metabolism in Celiac Disease, „The American Journal of Clinical Nutrition”, 52.

      Crook W. G. (1980), Can What a Child Eats Make Him Dull, Stupid, or Hyperactive?, „Journal of Learning Disabilities”, 13.

      Czerwionka-Szaflarska M., Wąsowska-Królikowska K. (1998), Zapobieganie alergii i nietolerancji pokarmowej, „Postępy Nauk Medycznych”, 1.

      Dahele A., Ghosh S. (2001), Vitamin B12 Deficiency in Untreated Celiac Disease, „The American Journal of Gastroenterology”, 96.

      David O., Clark J., Voeller K. (1972), Lead and Hyperactivity, „Lancet”, 2.

      Dickey W. (2002), Low Serum Vitaminin B12 Is Common in Celiac Disease and Is Not Due to Autoimmune Gastritis, „European Journal of Gastroenterology and Hepatology”, 14.

      Egger J., Stolla A., McEwen L. M. (1992), Controlled Trial of Hyposensitisation in Children with Food-induced Hyperkinetic Syndrome, „Lancet”, 339.

      Feingold B. (1975), Why Your Child Is Hyperactive, Random House, New York.

      Harley J. P., Ray R. S., Tomasi L., Eichman P. L., Matthews C. G., Chun R., Cleeland C. S., Trainsman E. (1978), Hyperkinesis and Food Additives: Testing the Feingold Hypothesis, „Pediatrics”, 61(6).

      Jones P. E., Peters T. J. (1981), Oral Zinc Supplements in Non-responsive Coeliac Syndrome: Effect on Jejunal Morphology, Enterocyte Production and Brush Border Disaccharidase Activities, „Gut”, 22.

      Kaczmarski M. (1993), Alergie i nietolerancje pokarmowe. Mleko, cukry, soja, „Sanmedia”, Warszawa.

      Kaczmarski M., Maciorkowska E., Semeniuk J. (2000), Zasady postępowania diagnostyczno-leczniczego i profilaktycznego w alergii i nietolerancji pokarmowej u dzieci, „Standardy Medyczne”, 3(6).

      Kłos A., Rozmysł E., Stężycka B., Bertrandt J. (1996), Kadm i ołów spożywany w całodziennych posiłkach stosowanych w żywieniu młodych mężczyzn, „Bromatologia i Chemia Toksykologiczna”, 1.

      Kniker T. W. (2005), Adverse Reactions to Foods/Additives That Involve the Central Nervous System (w druku).

      Knivsberg A. M., Reichelt K. L., Hoien T., Nodland M. (2002), A Randomised, Controlled Study of Dietary Intervention in Autistic Syndromes, „Nutritional Neuroscience”, 5(4).

      Knivsberg A. M., Reichelt K. L., Nodland M. (2001), Reports of Dietary Intervention in Autistic Disorders, „Nutritional Neuroscience”, 4(1).

      Mäki M., Collin P. (1997), Coeliac Disease, „Lancet”, 349, 1755–1759.

      Murray J. A. (1999), The Widening Spectrum of Celiac Disease, „The American Journal of Clinical Nutrition”, 69.

      Nabrzyski M., Gajewska R. (1984), Badanie zawartości rtęci, kadmu i ołowiu w żywności, „Rocznik Państwowego Zakładu Higieny”, 1.

      Pratesi R., Gandolfi L., Friedman H., Farage L., de Castro C. A., Catassi C. (1998), Serum IgA Antibodies from Patients with Coeliac Disease React Strongly with Human Brain Blood-vessel Structures, „Scandinavian Journal of Gastroenterology”, 33(8).

      Rapp D. J. (1978), Does Diet Affect Hyperactivity?, „Journal of Learning Disabilities”, 11.

      Rapp D. J. (1979), Food Allergy Treatment for Hyperkinesis, „Journal of Learning Disabilities”, 12.

      Rapp D. J. (1991), Is This Your Child?, William Morrow and Company, New York.

      Richardson A. J., Montgomery P. (2005), The Oxford-Durham Study: A Randomized Controlled Trial of Dietary Supplementation with Fatty Acids in Children with Developmental Coordination Disorder, „Pediatrics”, 115(5).

      Richardson A. J., Ross M. A. (2000), Fatty Acid Metabolism in Neurodevelopmental Disorder: A New Perspective on Associations Between Attention-deficit/Hyperactivity Disorder, Dyslexia, Dyspraxia and the Autistic Spectrum, „Prostaglandins, Leukotrienes, and Essential Fatty Acids”, 63(1–2).

      Shattock P., Whiteley P. (2002), Biochemical Aspects in Autism Spectrum Disorders: Updating the Opioid-excess Theory and Presenting New Opportunities for Biomedical Intervention, „Expert Opinion on Therapeutic Targets”, 6(2).

      Socha J. (red.) (1991), Dziecko z celiakią w rodzinie polskiej, TPD, Warszawa.

      Stevens L. J., Zentall S. S., Abate M. L., Kuczek T., Burgess J. R. (1996), Omega-3 Fatty Acids in Boys with Behavior, Learning, and Health Problems, „Physiology and Behavior”, 59.

      Swain СКАЧАТЬ