Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju małego dziecka. Beata Cytowska

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ dzieci na ich leczenie i rehabilitację spowoduje, że większość z nich będzie mogła funkcjonować samodzielnie, uczęszczać do szkół ogólnodostępnych, zdobywać wykształcenie i zawód. Systemowe wspieranie dzieci w ich rozwoju musi być podejmowane w momencie ustalenia ryzyka nieprawidłowego rozwoju. Dziecko powinno być wówczas kierowane do specjalistycznego ośrodka lub poradni, w których przeprowadzono by pełną diagnozę, orzeczono o jego stanie zdrowia i ustalono formę leczenia i rehabilitacji. Realizacja tego podstawowego celu wymaga:

      1) stworzenia sprawnego systemu przepływu informacji w służbie zdrowia – każdy zarejestrowany przez lekarza przypadek urodzenia dziecka z ryzykiem nieprawidłowego rozwoju powinien być przekazany do specjalistycznego ośrodka;

      2) zatrudnienia lekarzy specjalistów (neonatologów, pediatrów, neurologów, laryngologów, okulistów);

      3) zatrudnienia psychologa, pedagoga, fizjoterapeutów i logopedów.

      Jedyną drogą do zapewnienia dziecku optymalnej opieki jest jej koordynacja, lub też rodzaj nadzorowania pozwalający uniknąć powtórzeń w procesie diagnostyczno-terapeutycznym. Taki plan koordynacyjny powinien obejmować:

      ● badanie,

      ● diagnostykę stanu zdrowia dziecka,

      ● ustalenie potrzeb dziecka i rodziny, określenie ich zaradności,

      ● projekt wielokierunkowej opieki,

      ● możliwe udogodnienia instytucjonalne.

      Bibliografia

      Bobath K. (1980), Neurophysiological Basis for the Treatment of Cerebral Palsy, Clinics in Developmental Medical Books, London.

      Czochańska J. (1999), Neurologia dziecięca, PZWL, Warszawa.

      Getzen T. E. (2000), Ekonomika zdrowia, tłum. M. Jakubiak, T. Żukowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

      Latos-Bieleńska A. (red.) (1998), Polski rejestr wrodzonych wad rozwojowych, Ośrodek Wydawnictw Naukowych, Poznań.

      Muszalski W. (1999), Prawo socjalne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

      Nowa Medycyna (1996a), rozdz. III, nr 8.

      Nowa Medycyna (1996b), rozdz. III, nr 14.

      Quinton M. (2002), Concepts Guidelines for Baby Treatment, Clinicians View, Albuquerque, New Mexico.

      Prechtl H. F. R. (1990), Qualitative Changes of Spontaneous Movements in Fetus and Preterm Infant Are a Marker of Neurological Dysfunction, „Early Human Development”, 23.

      Warsztaty Neurologiczne (1996–1998), Warszawa.

      Warsztaty Neurologiczne (2000), Warszawa.

      Możliwości interwencji dietetycznej w terapii wielu schorzeń

      Irena Dawidiuk

      Stowarzyszenie Osób ze Schorzeniami

      Metabolicznymi, Zaburzeniami Odżywiania, Wchłaniania i Otyłością „PANTA REI”

      Możliwości interwencji dietetycznej w terapii wielu schorzeń są znane od bardzo dawna. Jednym z pierwszych eksperymentów z dietą jako środkiem leczniczym było zastosowanie cytrusów w leczeniu szkorbutu, choroby dziesiątkującej marynarzy na dalekich oceanicznych trasach.

      Rozwój cywilizacji, docieranie do nowych kontynentów, wprowadzanie nowych roślin i nowe sposoby ich przygotowywania przynosiły niejednokrotnie nieprzewidywane skutki. Takim przykładem jest epidemia pellagry po upowszechnieniu kukurydzy w Europie, beri-beri po zastosowaniu oczyszczania ryżu czy krzywicy po wprowadzeniu pasteryzacji mleka. Choroby z niedoboru witamin i minerałów pojawiały się nie tylko w wyniku złych warunków bytowych, głodu i wojen, ale też po przesadnie długim gotowaniu posiłków w obawie przed bakteriami, a obecnie ponownie po zastosowaniu różnych technik przedłużających trwałość środków spożywczych.

      Współcześnie obserwuje się wzrost zachorowań na choroby cywilizacyjne, w tym otyłość, cukrzycę, miażdżycę, choroby psychiczne, zaburzenia zachowania. Wynika to ze znacznych zmian sposobu odżywiania, jak również z powodu braku ruchu, zmiany stylu życia, dużego obciążenia środowiska związkami chemicznymi, które dotychczas nie istniały w otoczeniu człowieka.

      Choroba wściekłych krów, zjawiska typu ptasia grypa pojawiają się w wyniku zmian w sposobie odżywiania zwierząt i eksperymentów genetycznych zarówno w świecie roślin, jak i zwierząt. Nie oznacza to jednak, że wszystkie tego typu działania są niekorzystne dla człowieka.

      Narastającym problemem społecznym jest zwiększająca się liczba dzieci i dorosłych z zaburzeniami zachowania, z cechami uszkodzenia centralnego systemu nerwowego, zespołem autystycznym, poważnym zaburzeniem odporności i alergią.

      Nadpobudliwość, nadruchliwość, hiperaktywność, zespół deficytu uwagi z nadruchliwością (ADHD) to subtelne odmiany zjawiska charakteryzującego się impulsywnością, nadruchliwością, chwiejnością emocjonalną i zaburzeniami uwagi.

      Zaburzenie, jakim jest ADHD, dotyczy obecnie około 12–14% populacji dzieci i ma tendencję wzrostową. Początek występuje już w dzieciństwie, a dla otoczenia coraz bardziej zauważalne jest w momencie, gdy dziecko idzie do przedszkola. Jednak w szkole zaznacza się najbardziej. Uczniów takich cechują niejednokrotnie zachowania aspołeczne, agresywne, podatność na negatywne wpływy, zaburzenia umiejętności szkolnych, niezborność, nieporadność ruchowa. Podstawowym problemem jest niezdolność do tłumienia aktywności, gdy jest wymagany spokój.

      Grupą osób najbardziej zainteresowanych w zmniejszaniu objawów nadpobudliwości u dzieci są przede wszystkim rodzice, którzy często też mieli podobne problemy w dzieciństwie, z reguły w mniejszym stopniu. Równie zainteresowani są nauczyciele i terapeuci. Właśnie oni poszukują rozwiązań tego trudnego problemu w sytuacji niewielkiej efektywności innych działań.

      Objawy nadpobudliwości psychoruchowej w miarę dorastania ustępują u około 60% dzieci nią dotkniętych. Dojrzewanie to okres szczególnie trudny dla rodziców, dzieci, nauczycieli i otoczenia. Niestety u około 40% dzieci objawy nadpobudliwości utrzymują się również w dorosłym życiu.

      U dorosłych są to przede wszystkim trudności z koncentracją uwagi, roztargnienie w stopniu znacznie utrudniającym życie, duża impulsywność, labilność emocjonalna, częste wybuchy złości wobec małej tolerancji na frustrację. Występują problemy z właściwą organizacją dnia, konflikty w pracy, rodzinie wobec większego ryzyka zachowań aspołecznych oraz łatwiejszego uzależniania się od narkotyków, alkoholu czy papierosów.

      Jako przyczyny tego zjawiska rozważa się podłoże neurobiologiczne, czyli obciążenia genetyczne, uwarunkowania metaboliczne, uszkodzenia centralnego systemu nerwowego w okresie rozwoju i okresie okołoporodowym, jak też późniejszym w przebiegu infekcji, zaburzenia neuroprzekaźnictwa, uwarunkowania środowiskowe, alergie pokarmowe, pyłkowe i kontaktowe. Innymi czynnikami są nieprawidłowości psychospołeczne.

      Badania z ostatnich 40 lat wskazują jednoznacznie na wpływ odżywiania na funkcjonowanie mózgu. Postuluje się upowszechnianie tej wiedzy wśród lekarzy, terapeutów i rodziców oraz zachęcanie ich do modyfikowania diety przed zastosowaniem innych СКАЧАТЬ