Wprowadzenie do logopedii. Grażyna Gunia

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ zakłócenia w komunikacji, poczucie bycia niezrozumiałym i dezorientacji co do intencji partnera jest wycofanie się, izolowanie się lub manifestowanie zachowań w formie krzyku, płaczu, autoagresji, które mogą sugerować nieprzystosowanie społeczno-emocjonalne danej osoby; zachowania te są wołaniem o pomoc i wsparcie.

      Pozytywną stroną kształtowania systemu komunikacji wspomagającej są:

      – sukces w zakresie komunikacji, dzięki której osoby z trudnościami w porozumiewaniu się mogą pytać, opowiadać, wyrażać uczucia, myśli, czyli pokonywać bariery w kontaktach interpersonalnych, są niezależne;

      – postrzeganie osoby jako nadawcy zdolnego do mówienia – dyskursu;

      – atmosfera swobodnej komunikacji.

      Wszystkie rozwiązania w AAC mają na celu kształtowanie postawy komunikacyjnej, która jest sposobem zachowania się oraz wyraża się chęcią bycia odbiorcą i nadawcą informacji. Od ukształtowania się postawy komunikacyjnej zależy cały los edukacji językowej dziecka. Dlatego, jak zaznacza A. Smyczek (2008, s. 73):

      […] wspomaganie rozwoju porozumiewania się małego dziecka za pomocą technik i strategii AAC trzeba rozumieć raczej jako stwarzanie warunków do ujawniania się i doskonalenia umiejętności, których zalążki tkwią w dziecku i wynikają bezpośrednio z jego rozwoju, niż jako wykonywanie zadań zupełnie nowych, oderwanych.

      Zainteresowanym omawianą problematyką polecamy do indywidualnego studiowania AAC książkę pod redakcją J.J. Błeszyńskiego Alternatywne i wspomagające metody komunikacji (2006, 2008), która całościowo i systematycznie prezentuje zagadnienie. Zachęcamy również do zapoznania się z wyborem bibliograficznym polskich prac na temat AAC, z podziałem na systemy i specyfikę użytkowników, która znajduje się w aneksie rekomendowanej książki.

      Na zakończenie należy podkreślić za M. Zaorską (2008, s. 13), że dzięki

      […] zaangażowaniu, wysiłkowi znacznego grona specjalistów – fascynatów, bezgranicznie oddanych swojej profesji i działaniom na rzecz dobra człowieka z niepełnosprawnością, wprowadzane są nowe rozwiązania w zakresie pomocy człowiekowi w nawiązywaniu, utrzymywaniu i doskonaleniu interakcji komunikacyjnych w sposób alternatywny, tj. wykorzystujący gest, obraz, symbol graficzny itd.

      Pytania i zalecenia kontrolne:

      1. Omów niejęzykowe i językowe sposoby porozumiewania się ludzi.

      2. Zdefiniuj terminy: „komunikacja wspomagająca”, „komunikacja alternatywna”.

      3. Zapoznaj się z systemami znaków komunikacji wspomagającej. Zastosuj np. Piktogramy lub Makaton w pracy indywidualnej z dzieckiem.

      4. Przedstaw misję ISAAC.

      5. Omów założenia teoretyczne S. Grabiasa na temat kompetencji komunikacyjnej, kompetencji językowej i kulturowej.

      6. Przedstaw ideę wspomagania mowy dzieci z uszkodzonym narządem słuchu. Wyjaśnij skróty PJM i SJM.

      7. Omów uwagi do wczesnej interwencji komunikacyjnej wobec dzieci z zaburzeniami mowy opracowane przez W. Loebl w książce: Alternatywne i wspomagające metody komunikacji pod red. J.J. Błeszyńskiego (Impuls, Kraków 2008).

      8. Zapoznaj się z narzędziem opracowanym przez M. Grycman (2008) do monitorowania i dokumentowania efektów stosowania systemów komunikacji alternatywnej.

      Bibliografia

      Bobińska-Domżał A. (2010), Zobacz, co mówię – osoby korzystające z alternatywnej i wspomagającej komunikacji w rodzinie, szkole i społeczeństwie [w:] J. Wyczesany (red.), E. Dyduch (współpraca), Krakowska pedagogika specjalna, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków.

      Błeszyński J. (red.) (2006, 2008), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Impuls, Kraków.

      Brzdęk E. (2009), Strategie przygotowawcze do wprowadzania systemów komunikacji alternatywnej i wspomagającej w ramach terapii pedagogicznej i logopedycznej [w:] B. Oszustowicz, V. Lechta (red.), Teoretyczne i praktyczne aspekty terapii pedagogicznej osób z niepełnosprawnością, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków.

      Czajkowska-Kisil M. (2006), Dwujęzyczne nauczanie głuchych w Polsce, „Szkoła Specjalna”, nr 4.

      Grycman M. (red.) (2004), Wiem, czego chcę, Stowarzyszenie „Mówić bez słów”, Warszawa.

      Grycman M. (2008), Efektywność stosowania systemów komunikacji alternatywnej i wspomagającej u dzieci i młodzieży z ciężkimi zaburzeniami porozumiewania się na przykładzie Samodzielnego Publicznego Ośrodka Terapii i Rehabilitacji dla Dzieci w Kwidzynie [w:] J.J. Błeszyński (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Impuls, Kraków.

      Gunia G. (2006), Terapia logopedyczna dzieci z zaburzeniami słuchu i mowy. Wybrane problemy teorii i praktyki surdologopedycznej, Impuls, Kraków.

      Gunia G. (2007), Metody alternativnej a odpornej komunikacie uplatnovane v Polsku [w:] V. Lechta, J. Hucik (red.), Otvorsa efeta, Vydavatelstvo Osveta, Słowacja.

      Kaczmarek B.B. (2008), Teoretyczne i praktyczne podstawy metody Makaton [w:] J.J. Błeszyński (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Impuls, Kraków.

      Kaczmarek L. (1977), Nasze dziecko uczy się mowy, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin.

      Kaczmarek L. (1991), Model opieki logopedycznej w Polsce, Gdański Związek Logopedów, Gdańsk.

      Konwencja praw osób niepełnosprawnych Organizacji Narodów Zjednoczonych. Stan prawny na dzień 13 grudnia 2006 roku (2007), Integracja, Warszawa.

      Krakowiak K. (1996), Idea wspomagania mowy dzieci z uszkodzonym narządem słuchu, „Logopedia” nr 23, s. 109–120.

      Lane H. (1996), Maska dobroczynności, WSiP, Warszawa.

      Lechowicz A. (2008), System komunikacji symbolicznej Bliss – twórca systemu, budowa, użytkownicy, rozwój systemu w Polsce [w:] J.J. Błeszyński (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Impuls, Kraków.

      Lechta V. (2006), Zaburzona zdolność komunikacyjna, „Konspekt”, nr 4(27).

      Lechta V. i in. (2002), Terapia narušenej komunikačnej schopnosti, Vydavatelstvo Osveta, Martin.

      Piszczek M. (2005), Metody komunikacji alternatywnej – o czym warto pomyśleć [w:] A. Pilch, E. Przebinda (red.), Gestem – Obrazem – Słowem. Materiały z III Krajowej Konferencji „Wspomagające sposoby porozumiewania się”, Stowarzyszenie „Mówić bez słów”, Kraków.

      Loebl W. (2008), Szkic rozwoju wspomagającej i alternatywnej komunikacji w Polsce [w:] J.J. Błeszyński (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Impuls, Kraków.

      Podeszewska СКАЧАТЬ