Сляза ляза. Павел Гаспадыніч
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч страница 5

Название: Сляза ляза

Автор: Павел Гаспадыніч

Издательство: Издательские решения

Жанр: Поэзия

Серия:

isbn: 9785448374463

isbn:

СКАЧАТЬ покрывам Поўні

      У фатэлі

      Дыяруш крозаў

      Гартае

      Вецер самоты…

      Ты такая прыгожая —

      Піша ў паветры

      Дымок кавы

      Філігранна,

      Выкштацона,

      Бязмоўна.

      …прачынаешся.

      У кватэры —

      Пах глея

      І жывіцы.

      Стварэнне свету

      Вішняй зімовае наспеў твой сон

      І нібы птушка з далоняў

      Успырхнуў у неба

      Празрыстае як сон

      Пра птушку і

      Вішню і

      І зіму.

      Неснагавую зусім зіму.

      Час ад часу слязлівую.

      Прахалодную як труну ў

      Прасторы трупярняў.

      Безумоўна,

      Ты адзіны там з жывых

      (Ці табе так падаецца?)

      Бо сон, вядома, надзейны падманнік і

      Падменнік

      Заменнік

      Жыцця, у якім

      Зімовай вішняй даспявае

      Богам згубленае Слова.

      «Калі наўкола неспакой…»

      Калі наўкола неспакой,

      Бы дзідай сэрца працінае,

      І слота косіць шыхты мрой —

      Згадай свой край забраны.

      Хоць і не забраны для цябе

      Ардой ваўчыных згряў,

      Хай шалам дзеяцца ў сяўбе,

      Над нескароным – Краем.

      Лютуюць прыхадняў сцягі —

      Апрыкрыя Усходу знакі —

      Твае ж не ўзяць ім берагі,

      З бусламі не лятаць сабакам.

      Руйнуюць храмы ўласных душ,

      Няхай, народжаныя Хамам.

      Твой сад спамінны з Княства Руж —

      Не адчыніць ім яго брамы.

      Як ні жадаць ім, не згібець

      Ані табе, ані нашчадкам —

      Датуль, пакуль у сэрцы днець

      Пагоні Велічнае спадкі.

      Д'ябал слухае цішыню…

      І галосяць знічкі, па жывых галосяць, гэта люд крывіцкі

      чорны ветах косіць.

      Анатоль Сыс

      Д'ябал слухае цішыню

      Душ крывіцкіх збалелых.

      Можа, пустка патрэбна яму

      У вачах іх збялелых…

      Выпівае анёл чарку сну

      З бел-чырвонага куфля на небе.

      Д'ябал шэпча ў хмелю яму:

      Няма месца абодвум на глебе

      Што ўзарана слязьмі і крывёй

      Спакон веку яму падуладных…

      Суразмоўца ў адказ цішынёй

      Праслаўляе народ гэты ладны…

      Праслаўляе мінулыя дні,

      Што Пагоняй лунаюць у душах.

      З тых часоў, калі Каралі

      Баранілі крывіцкасць у Пушчах.

      І калі не спакушаны Бог

      Беларусь блаславіў вольным краем…

      А ў 2010 з Раства Яго рок

      Д'ябал душы ў краіне збірае…

      Ды не бачыць ён пустку ў вачах,

      І пакоры крывіцкай ня бачыць

      Анёл шэпча: «Нячысты, твой страх

      Зямлі гэтай свабоду пазначыць….

      Д'ябал слухае цішыню

      Душ крывіцкіх збалелых….

      І здаецца, СКАЧАТЬ