Сляза ляза. Павел Гаспадыніч
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч страница 4

Название: Сляза ляза

Автор: Павел Гаспадыніч

Издательство: Издательские решения

Жанр: Поэзия

Серия:

isbn: 9785448374463

isbn:

СКАЧАТЬ цень далёкі.

      Славянскіх песень зоркагляд

      У чужаземных скоках…

      Я – звон птушыных галасоў,

      Крыніцы бег шчаслівы.

      Лічыльнік несказаных слоў

      У хораме магільным.

      Я – Чалавек, Народ, Зямля,

      Дзіця імклівай Думкі.

      Паэзіі святой Душа

      У праявах і малюнках…

      «Падманам поўніцца напой…»

      Падманам поўніцца напой,

      Напоем поўніцца падман.

      Згадаеш шчырасці прыбой

      І зноўку паляціш у зман.

      Падманам поўніцца напой,

      І сонца холадам імжыць,

      Кранаеш сэрца моцай зор,

      Але яно ўсё больш баліць.

      Падманам поўніцца жыццё,

      Напой разблытаны лухтой…

      За поўняй праўды, як за сном,

      Ты не дацягнешся рукой

      Ваўчыная Поўня

      Поўня бледнаскурая,

      Поўня бледнатваря

      Поўніць неба слёзамі,

      Лёзамі халоднымі.

      Паглядзі праз дахі

      Змерзлага наўколля,

      Паглядзі на гмахі

      Снежаньскай няволі.

      І пачуй як быццам

      Воўчы сум замерзлы —

      Воўкі – гэта богі,

      Што згубілі ногі і

      На лапах ў поўсці

      Шчэраца ікласта,

      Выскал тайны шчасця,

      А, быць можа, праўды,

      Той спрадвечнай, існай,

      Нібы поўня ў небе,

      Быццам хлеб карыснай,

      І як смерць нязменнай.

      …

      Снегавых сцяжынаў

      Ты прайшоў нямала,

      Але ў небе поўня,

      Як твая святая,

      Як твая ліхая,

      Як твая нямая,

      Як твая сляпая,

      Тая ж, тая ж, тая ж —

      З бледнай скурай й

      Тварам,

      Са сяйвом слязлівым,

      Праўду што хавае,

      У вачах ваўчыных.

      У крыві людское.

      У агідных рухах

      Змерзлага жывога.

      …

      Поўня бледнаскурая.

      Поўня бледнатварая.

      Штоноч зноў ты плачаш

      Ў холадзе лядашчым….

      Самота воўка

      ваўчкі

      ў маёй душы

      нібыты вочы

      воўка

      палохаюць людзей,

      і я, самотны зноўку,

      брыду да іншых пасяленняў,

      а можа, іншых вымярэнняў,

      дзе воўкі замест зграяў

      каханне з любай

      выбіраюць…

      «На выпасе зоры пысамі…»

      На выпасе зоры пысамі

      Дакрануліся да мяне.

      Рэкі рэзалі снамі-арэхамі

      Сэрца срэбнае мае.

      Цішыня была добрая,

      Часам модная і лагодная,

      Калі вуснамі светла-спакуснымі

      За душу ты кранула мяне…

      «У вачах тваіх …»

      У вачах тваіх —

      Маё натхненне.

      Заплюшчанае.

      Берагіня

      Ты такая прыгожая,

      Нібы Берагіня

      Ў фатэлі

      З СКАЧАТЬ