Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı. Анонимный автор
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı - Анонимный автор страница 19

Название: Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı

Автор: Анонимный автор

Издательство: Elips Kitap

Жанр:

Серия:

isbn: 978-625-6853-58-4

isbn:

СКАЧАТЬ isterse,

      görmemiş gibi olur gideriz.

      Fakat asuman nerede?

      Nerede güneş?

      Söyleyin, kendi görevlerini

      yapıversinler,

      Merak etmesin bizi.

      Başımıza taş yağdırsa da,

      Biz

      yaşar

      gideriz.

      YOLG‘IZ

      Olamlar ichinda

      bir olam

      yolg‘iz.

      Yulduzlar ichinda

      bir yulduz

      yolg‘iz.

      Daraxtzorlar aro

      bir daraxt

      yolg‘iz.

      Odamlar ichinda

      bir o‘zing

      yolg‘iz.

      Mening

      ko‘nglimda esa

      bir muhabbat

      yolg‘iz.

      YALNIZ

      Âlemler içinde

      bir âlem

      yalnız.

      Yıldızlar içinde

      bir yıldız

      yalnız.

      Ormanlar içinde

      bir ağaç

      yalnız.

      İnsanlar içinde

      bir tek sen

      yalnız.

      Benim

      gönlümde ise

      bir sevgi

      yalnız.

(Aktaran: Cansu Delibalta)

      ŞEVKET RAHMAN (1950-1996)

      Şair Şevket Rahman 12 Eylül 1950 yılında Oş vilayetinin Karasuv ilçesine bağlı Pamir Mahallesinde doğdu. 1966’da ortaokulu, 1973’te Moskova’daki Maksim Gorki Edebiyat Enstitüsünü tamamladı. İlk şiir kitabı “Renkli Anlar” adıyla 1978’de yayımlandı. Sonra şairin “Kalp Köşeleri” (1981), “Açık Günler” (1983), “Çiçek Açan Taş” (1984), “Uyumamış Dağlar” (1986), “Hülva” (1988) ve diğer şiir kitapları yayımlandı. Şevket Rahman usta tercüman olarak da bilinmektedir. Şair, F. G. Lorka, H. R. Himens ve R. Alberti’nin eserlerini Özbekçeye büyük bir maharetle çevirdi.

      Şevket Rahman 2 Ekim 1996’da Taşkent’te vefat etti.

      TURKIYLAR

      Qilichin tashladi beklar nihoyat,

      bosildi tulporlar,

      tig‘lar suroni,

      urhoga o‘rgangan tillarda oyat,

      turkiylar tanidi komil Xudoni.

      Qilichlar zangladi…

      falokat hushyor,

      turkiylar quvvatin berdi yerlarga.

      Hiylagar do‘stlarday yaqinlashdi yov

      komillik qidirgan jasur erlarga.

      Ilvasin yigitlar,

      bobur yigitlar,

      sajdaga bosh qo‘ydi yovga ters qarab,

      g‘ullarni kemirib yig‘ladi itlar,

      buyuk boshni kesdi qilich yaraqlab.

      Turkda bosh qolmadi…

      qolmadi dovlar,

      xotin-xalaj qoldi motam ko‘tarib,

      “Bizga tik qarama”, – buyurdi yovlar,

      yovlarga ters qarab yashadi bari.

      Talandi samoviy tulpor uyuri,

      talandi zarlari,

      zeb-u zabari,

      “Ters qarab o‘ling”, – deb yovlar buyurdi,

      yovlarga ters qarab jon berdi bari.

      Lahadga kirdilar o‘zlarin qarg‘ab,

      qolmadi arabiy,

      turkiy xatlari.

      “Tug‘ingiz, – dedi yov, – teskari qarab”,

      yovlarga ters qarab tug‘ildi bari.

      Tug‘ildi,

      tug‘ildi,

      tug‘ildi qullar,

      qirqida qirqilgan – imdodga muhtoj,

      yovlarga ters qarab itlarday hurar,

      bir-biriga dushman,

      bir-biridan koj.

      Jo‘mardlar qirilgan Turonzaminda

      do‘zaxiy tajriba pallasin ko‘rdim:

      eshshak suvrati bor qay bir qavmda,

      qay birida to‘ng‘iz kallasin ko‘rdim.

      Bu holda buvaklar bo‘g‘ilib o‘lar,

      qul Bilol ezilib yig‘lar falakda…

      O‘zlarin yondirar borliqdan to‘ygan

      Badaxshon la’liday asl malaklar.

      Mo‘minlar besh bora Allohni eslar

      sajdaga bosh qo‘yib jallod toshiga.

      O‘grilib sal ortga qarayin desa,

      boshiga urarlar,

      faqat boshiga.

      Bormi er yigitlar,

      bormi er qizlar,

      bormi gul bag‘ringda jo‘mard nolalar,

      bormi bul tufroqda o‘zligin izlab,

      osmon-u falakka yetgan bolalar.

      Bor bo‘lsa,

      alarga yetkarib qo‘ying,

      bir boshga bir o‘lim demagan ermas,

      shahidlar o‘lmaydi,

      bir qarab tuying:

      Yovga ters qaragan musulmon emas!

      Yovga ters qaragan musulmon emas!

      Yovga ters qaragan musulmon emas!

      Yovga ters qaragan musulmon emas!

      Yovga ters qaragan musulmon emas!

      TÜRKLER

      Kılıcı bıraktı beyler nihayet,

      uysallaştı atlar,

      hançerlerin sesi,

      nara atmaya alışık dillerde ayet

      Türkler tanıdı Yüce Tanrıyı.

      Kılıçlar paslandı…

      tehlike tetikte,

      Türkler kuvvetini verdi toprağa.

      Düzenbaz dost gibi yaklaştı düşman

      erdemlik arayan cesur erlere

      Pehlivan СКАЧАТЬ