Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı. Анонимный автор
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı - Анонимный автор страница 11

Название: Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı

Автор: Анонимный автор

Издательство: Elips Kitap

Жанр:

Серия:

isbn: 978-625-6853-58-4

isbn:

СКАЧАТЬ sensan, oshiq ham sen, men qulingman.

      Loyiqman qahringga, do‘zaxim-bog‘im,

      Omonat devorman, o‘tman, qulingman.

      Rub’i maskun ichra sayyod, o‘zim sayd,

      Ortiq madorim yo‘q, voqifsan axir.

      Manglayda yozilgan farmoningni ayt,

      Da’vat qil, gunohkor bandangni chaqir.

      Iymon ber ruhimga, jismimga jon ber,

      Loyimni qorishtir, poklab ber menga.

      Ojiz tomirimga pokiza qon ber,

      Ravshan qil, qoramni oqlab ber menga.

      Oxirat ilmidan qil meni ogoh,

      Murodim sha’mini so‘ndirma, Alloh.

      2. Moziyga urilib sinar ovozim,

      Umr o‘tib borar benaf’, benavo —

      Nahotki bu – qo‘lim? Bu – mening sozim?

      Allohdan so‘rayman – Nechun bu jafo?!

      Jami judoliklar jonimga etdi,

      Ol, deyman, Allohim, omonatingni.

      “Tavba qil!” – dedi Ul, bir Kitob tutdi —

      Muroding mustajo, mingil otingni.

      Ummonlar yo‘lingda, jangal yo‘lingda,

      Noma’lum har joyda qurilgan doring.

      Olamning kalidi sening qo‘lingda,

      Jafo habibingdir, xiyonat – yoring».

      Allohim, lahza – men, sen ersa mangu,

      Taskin berganingmi, shafqatingmi, bu?!

      3. Semurg‘ qushim, podsho qushim, xush kelding,

      Yetti gumbaz, yetti vodiy sarvari.

      Vasling ne’matidan bahravar qilding,

      Intizor joningman, yo‘lsiz, sarsari.

      Nola aylab Semurg‘ dedi: – Ey, bedor,

      Chorlar seni biru borim. Bor, Ishon!

      Sen fano vodiysi, Haq qoshiga bor,

      Yeru osmon cho‘kmakdadir benishon,

      Vahshiy dunyo, qonxo‘r dunyo quturdi,

      Inson faryodiga to‘ldi koinot.

      Nabiylar, dohiylar, shoirlar turdi,

      Chora, chora, deya so‘rdilar najot…

      Allohim, bilursan qay sari ketdim,

      Allohim… men o‘ldim… Men Senga yetdim…

22.XI.1994

      TEVBE

      1. Feryadımı duy, Kadir Allah’ım,

      Aşk sensin, âşık da sen, ben kulunum.

      Layığım kahrına, cehennem: bahçem,

      Emanet bir duvarım, ateşim, kulunum.

      Rub’-ı meskûnda avcıyım, av da kendim,

      Artık mejalim yok, haberin vardır.

      Alnıma yazılan fermanını bildir,

      Davet et, günahkar kulunu çağır.

      İman ver ruhuma, cismime can ver,

      Çamurumu yoğur, temizleyip ver bana.

      Aciz damarıma tertemiz kan ver,

      Aydınlat, karamı aklayıp ver bana.

      Ahiret ilminden et beni agah,

      Muradım mumunu söndürme, Allah.

      2. Geçmişe çarparak kırılır sesim,

      Ömür geçmektedir, boş ve çaresiz

      Acaba bu elim? Bu benim sazım?

      Allah’a sorarım neden bu cefa?!

      Tüm ayrılıklar cana tak etti,

      Al, derim, Allah’ım, emanetini.

      “Tevbe et!” – dedi O, bir Kitap verdi

      İsteğin tamamdır, artık bin atını.

      Ummanlar yolunu bekler, çengeller bekler,

      Belirsiz her yere dikildi dar ağacın.

      Âlemin anahtarı senin elinde,

      Cefa arkadaşın, ihanet yârın.

      Allah’ım, ben lahzayım, sen ise sonsuz,

      Tesellin midir bu, şefkatin mi bu?!

      3. Simûrg kuşum, padişah kuşum, hoş geldin,

      Yedi kümbet, yedi vadi serveri.

      Visal nimetinden behrever ettin,

      Bekleyen kulunum, yolsuz, serseri.

      İnleyerek Simûrg dedi: – Ey, bîdar,

      Çağırıyor seni bir ve var olan! Git. İnan!

      Sen fena vadisi, Hak huzuruna var!

      Yer ve gökyüzü çöküyor gezlemeden.

      Vahşi dünya, zalim dünya kudurdu,

      İnsan çığlığıyla doldu kâinat.

      Nebiler, dâhiler, şairler kalktı,

      Çare, çare, diye yalvardı durdu…

      Allah’ım, bilirsin, nereye gidiyorum,

      Allah’ım… Ben öldüm… ben Sana yettim…

      SENSIZ

      1. Sovuq. Atrof temir. Qo‘limni ochdim,

      Yelkamda chatnadi qaynoq qo‘rg‘oshin…

      Vayrona qa’ridan ko‘klarga qochdim —

      Arzonga oldilar Majnunning boshin.

      Rahmsiz olomon, sizga ne kerak?

      Angladim, jismimni, ruhimni bog‘lar.

      Vahiy keldi menga, chirpandi yurak

      Aks-sado berdi muqaddas tog‘lar.

      Farog‘at zirvasi. Olam—bilgisiz,

      Oxiri sen kelding. Xayolga tolding.

      Vodiy og‘ushida so‘zsiz, belgisiz,

      Asta odimlar-la ko‘zdan yo‘qolding.

      Faqat qayga kegding, qaylarda qolding,

      Oh, qanday yashayman sensiz-sevgisiz.

      2. Sohilda bir o‘zim. Dengiz qorong‘u.

      Yelkansiz kemaning ichinda shubham.

      Vahima shiviri, bo‘g‘zimda og‘u,

      Aqlim bir falokat sezadir mubham.

      Ranggi o‘chgan osmon xunuk g‘uldirar,

      Achchiq chirqiraydir noma’lum bir qush.

      Va yonimda qonli buloq chuldirar,

      Atirgullar, sening gullaring behush.

      Feruza, zumurrad gullaring payhon.

      Oh, tushding kemadan. Karnay chaldilar,

      Va ko‘zga ko‘rinmas qo‘llar shu zamon

      Agdardilar meni, kishan soldilar.

      Faryodim ichimda, otma gulingni…

      Otma, yolg‘izlikdan—baxtli qulingni.

      3. СКАЧАТЬ