Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı. Анонимный автор

Чтение книги онлайн.

      Ağacın gücünden taç yapmak mümkün,

      Kurşunun düşünceye döküldüğü anda.

      Kışın kapısına yaprak-yavrularını,

      Çıplak haliyle gömdüğü anda.

      Var mıdır, dünyada görebilen göz,

      Gözetmeye kuşların sürülerini,

      Sarı hasret olup yayılırken güz,

      Ağaç yokladığında yavrularını.

      Ey felek!

      Bu ağaç nasıl ölmez,

      Sessiz feryadı yer ve göğü inletir.

      Ağaç gözyaşını asla göstermez,

      Ağaç öz yaşlarını içine akıtır…

      Kadın!

      Allah’a anlat elemlerini,

      Boş ver, ünü, şöhreti, şanı,

      Yalnız,

      Güz götürmesin hiç bir yavrunu,

      Ağacın feryadından habersiz yaşa!

      Kim yog‘adur,

      Kim tindi, Vatan,

      Kim xoru, kim sevindi, Vatan.

      Biz yomg‘irday

      Yoqqandik kecha

      Erlaringda ne undi, Vatan.

      Kimi yağmaktadır,

      Kimler dinmekte, Vatan,

      Kimi ezilip kimi sevinmekte, Vatan.

      Biz yağmur gibi

      Yağmıştık, eyvah,

      Toprağında neler bitmekte, Vatan.

      “Daryo it tegsa ham halol”. Mahmud yozadi.

      Pahlavonning har aytgani ganjdir, tozadir.

      Lek vodarig‘, gohi-gohi bu charxi dunda

      Daryo – it tekkach, oqmaydi, o‘zin osadi.

      Tizimdan darmonim ketib, o‘tiraman lol,

      Itlar goho g‘ingshir, goho qilib turar daf.

      Men ne deyin, goh arslonni qilgan-u poymol,

      Itlarin qantarolmagan DUNYOGA qarab.

      Mahmud yazar: “İt değse de derya helaldır.”

      Pehlivanın her bir sözü devlettir, temizdir.

      Ne yazık ki, bazen bu dünya-yı dünde

      Derya, it değince, akmaz, durur, kendini asar.

      Dizlerimden derman gider, dilim olur lal,

      İtler bazen ürür, bazen ısırmaya yeltenir.

      Ben ne diyeyim, bazen aslanları perişan edip,

      İtler üstesinden gelemeyen DÜNYA’ya bakıp.

      Endi ket!

      Kutdirding, yomon kutdirding,

      Xijron zaharini shavq-la yutdirding,

      Yiqildim! Boshimda ustivor turding!

      Endi ket!

      Hijron yo‘llarida sochildi zarim,

      Kutdim ishqim yarim, umidim yarim.

      Bir-bir sinib bitdi qobirg‘alarim,

      Endi ket!

      Endi ket, shavkatu-shon ortiqchadir,

      Chanqab qulagach, ummon ortiqchadir,

      Tilanib to‘kilgach, non ortiqchadir,

      Endi ket!

      Endi ket, boshqaga dilingni yorgin,

      Alvido, ko‘nglimda na gina, na kin,

      Endi kimga borsang, vaqtida borgin.

      Endi…

      Ket!

      Artık, git!

      Beklettin, yaman beklettin,

      Hicran zehirini zevkle yutturdun,

      Düştüm! Başımda üstüvar durdun!

      Artık, git!

      Hicran yollarında saçıldı zerim,

      Bekledim, aşkım yarım, umudum yarım.

      Bir bir kırılıp gitti kaburgalarım,

      Artık, git!

      Git, artık, şevket ve şan gereksiz,

      Susuzluktan yıkılınca, umman gereksiz,

      Dilenerek dökülünce, ekmek gereksiz.

      Artık, git!

      Git, artık, başkasına anlat derdini,

      Elveda, gönlümde kalmadı garez,

      Artık kime gideceksen vaktinde git.

      Artık…

      Git!

      Maysa qayta ko‘klar,

      Yo‘llar qayta o‘rlar,

      Daraxt qayta gullar

      Ko‘klam, ko‘k payti.

      Birgina odamlar,

      Peshonasi sho‘rlar

      Ketgancha ketadi,

      Kelmaydi qaytib.

      Atrofda osoyish,

      Sokindir to‘rt yoning,

      Sen shoshil, onangning

      Oyoqlarin o‘p.

      Sochlari oqarib

      Jim o‘tirgan onang

      Qaytmas yo‘lda ketib

      Bormoqda ship-ship.

      Seni o‘payotib,

      Usting yopayotib

      Shirin ta’mlar totib

      Onang ketmoqda.

      Tunda toshdan qattiq

      Boshi yostig‘iga

      Bolishiga botib

      Onang ketmoqda.

      Ogoh bo‘l! Qachonki

      Biz undan tolamiz,

      U qushday beozor

      Uchib СКАЧАТЬ